πατάτε στις πανοραμικές για μεγεθύνσεις |
| πρέπει να ξανασκώσουμε το λάβαρο και ν αρχίσουμε απο την αρχή |
Ο/Η aris άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας “ανεβαίνοντας τον χελμό με τα πόδια“:
Γιε μου γιέ μου μια χαρά τα καταφέρνεις βλέπω! Και ανέβηκες έτσι στη κορυφή?
Χα χα χα, λες και βλέπω τρεχαντήρι απάνου στον Αίνο. Χα χα χα.
Που επήες ξυπόλητος στ΄αγκάθια ορέ? Πάντως φωτό ζεν πρεμιέ έβγαλες να ΄σαι καλά.
Ήθελα να σ΄έβλεπα ορέ να κατεβαίνεις τη πίστα με σκί, τα μπαστούνια υπό μάλης και να φωνάζεις, ξέρεις από βέσπαααααα?
Μη μου πεις ότι πήρες και μαθήματα από τη δασκάλα?
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 7 Ιανουαρίου 2013 6:25 μ.μ.
άσχετο:
όπως πολύ καλά κατάλαβες από το κείμενο και τ άσπρα μαλλιά μου
πολύ σωστά σχολιάζεις
καμιά μαγκούφα ρουμάνα δασκάλα, ίσως με καταφέρει.
ούλοι ξυπόλητοι στ αγκάθια πάμε φίλε
οι φωτογραφίες δεν είναι δικές μου, μάλλον με τηλεφακό τις τράβηξε απ άλλη πλαγιά αυτός που μου τις έστειλε, δεν τον πείρα χαμπάρι (γι αυτό είναι φυσικές κι όχι στημένες).
ούλοι μονάχοι είμαστε στον ανήφορο και στη κορφή,
ορισμένοι ψάχνουν παρέα, αλλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους τελικά.
γιατί με τσιγκλάς; θέλεις να σου πω τις αμαρτίες μου, λοιπόν άκου.
ο πατέρας μου ήταν πλούσιος και με σπούδασε αρχιτέκτονα, πείρα και κάνα δυο μάστερ στη μαλακία κι έγινα σούπερ μαλ που λέει κι ο aris.
διορίστηκα στην πολεοδομία αργοστολίου κι ανέβηκα γρήγορα τα σκαλιά.
σ ορκίζομαι φακελάκια δεν έπαιρνα και μην κοροϊδεύεις, αλήθεια λέω
έβγαζα καμιά άδεια στο σπίτι, που την υπόγραφε κάνα γνωστός μου, έτσι για χαρτζιλίκι.
πήαινα κι έκανα αυτοψίες σε ρουφιανιές, που τις λέγαμε καταγγελίες, κι έπαιρνα πάντα το μέρος του φτωχού, έβαζα πρόστιμο 2 – 3 χιλιάρικα, σε κάνα χαζοβιόλη, για το βόθρο του σπιτιού του, αλλά ποτέ σε ξενοδοχείο ή τέλος πάντων σε κάτι της προκοπής που βοηθούσε τον τουρισμό και την ανάπτυξη της κεφαλλονιάς και του θιακιού.
α ξέχασα να σου πω πως ήμουν πάντα αριστερός (ΣΥΡΙΖΑ) και σκεφτόμουν να βάλω και βουλευτής με τις εξυπερετήσεις που έκανα.
όταν έπαιρνα άδεια πήαινα στα χιονοδρομικά έτσι για κάνα καφέ και συνήθισα.
έγινα εξπέρ στα χιόνια, στις πίστες, στα σαλέ, στα καταφύγια κλπ.
το μόνο που με στεναχωρούσε ήταν που γνώριζα μόνο πλούσιους που οι ηλίθιοι νόμιζαν ότι με 10 χιλιάρικα θα δεχόμουν να κάνω τα στραβά μάτια ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
τα ήθελες τ άκουσες
υ.γ. η ιστορία βέβαια είναι εντελώς φανταστική.
το άλλο σαββατοκύριακο όμως θα ξαναπάω μονάχος πάλι. χα χα χα χα χα χα χα
το άλλο σαββατοκύριακο όμως θα ξαναπάω μονάχος πάλι. χα χα χα χα χα χα χα
2 Comments
aris
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
aris
Λοιπόν φίλε αν και είμαι ψόφιος για ύπνο θα σου πω και εγώ μια πραγματική ιστορία με τις πίστες και τα χιόνια.
Εκεί κατά τη δεκαετία του 80΄ διέθετα ένα κατσαριδάκι και μια θέση σε δύσκολη δουλειά που άφηνε λεφτά όμως και αρκετή τρέλα λόγω ηλικίας. Πήγα λοιπόν σε μερικά χιονοδρομικά για βόλτα. Στο Περτούλι (κατά σύμπτωση τότε ξεκίναγε με ένα δύο λυόμενα για καφέ και ενοικίαση σκί), μου έριξε την ιδέα η κοπέλα μου:
Ψυχή δεν έχει εδώ πάνω δε νοικιάζεις πέδιλα να μάθεις σκι? Καθόμουνα αμίλητος πίνοντας το καφέ μου και κοίταγα 3-4 κακομοίρηδες που το παλεύανε να μείνουν όρθιοι.
Ρε η ρουφιάνα λέω λές να θέλει να τσακιστώ? Και γιατί δε τα παίρνεις εσύ πρώτα τση λέω?
Α εγώ φοβάμαι μου λέει, μάθε εσύ πρώτα να με μάθεις και μένα μετά. Έτσι με τη κολοκυθιά δε δοκίμασα αλλά μου έκατσε στο μυαλό η ιδέα.
Τον επόμενο χειμώνα κλείνω δωμάτιο στο Αμαλία Αράχοβα (Δελφούς).
Παρασκευή βράδυ απίκου ο aris πετάει το χαβουζέτο σε μια γωνιά γιατί ήτανε γεμάτο το πάρκιν από πανάκριβα αυτοκίνητα, η συνοδός κόμπλαρε λίγο, παίξ΄το τρέλα τση λέω και εισερχόμαστε! Να ωραίο βραδινό «γενικώς» το εννοώ και το πρωί της λέω έχω αποφασίσει να κάμω λίγο μάθημα σκί στο χιονοδρομικό. Και πως θα γυρίσω πίσω άμα πέσεις και τσακιστείς, μου λέει η γκαντέμω.
Έκαμα ότι δεν άκουσα και πάμε για πρωινό. Στη τραπεζαρία το σώσε από κόσμο με στολές σκί να πίνουν καφέ και να σε κουφαίνουν . Ρωτάω ένα γκαρσόνι και μου λέει έχουν απεργία στο χιονοδρομικό. Και γιατί βάλανε τσι στολές μέσα στη τραπεζαρία του λέω. Δε πά να τσου ρωτήσεις τσου σούπερ μαλ μου λέει που τσι αγοράσανε και κάνουνε επίδειξη εδώ μέσα?
Εκεί που μας σερβίρουν το πρωινό πηδάει ένα κοπρόσκυλο δύο μέτρα, αηπάνου από το τραπέζι χύνει τον ένα καφέ, σηκώνομαι εγώ και τα παίζω με κάτι χλεχλέδες διπλανούς που τον είχανε, γίνεται τση έτσι το κάγκελο πλακώνει τσι τσιρίδες η άλλη, έρχουνται τα γκαρσόνια σκουπίζουν το τραπέζι και φέρνουν καινούριους καφέδες, πλακώνεται η δικιά μου γιατί φέρανε τη μαρμελάδα σε μπολ και σιχαινότανε, πλακωνόμαστε με το ξενοδοχείο και από τα χιόνια βρεθήκαμε στη Ναύπακτο σε ψαροταβέρνα να τρώμε λαυράκι ψητό (πετάλι) και να περνάω ένα πολύ ωραίο και οικονομικότατο Σαββατοκύριακο με ρομαντικούς περιπάτους κάτου από τσού πλατάνους και το ψιλόβροχο και ας μην είμαι ρομάντικ τύπος.
Από τότε δε ξαναπάτησα σε χιονοδρομικό με όλα αυτά τα «ψώνια», πλην μιας φοράς περαστικός για καφέ και ως εκ τούτου δεν έγινα σκιέρ έστω και τση πλάκας.