Ο/Η aris άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας “στα συσσίτια οι μισοί έλληνες“:
Τα συσσίτια ποιο σκοπό εξυπηρετούν έχει αναλογιστεί κανείς?
Συσσίτια είχαν και στη κατοχή του 40΄με ποιο σκοπό?
Αν θα τέλειωνε ο πόλεμος, θα άρχιζε η ανάπτυξη και θέλανε εργατικά χέρια. Όμως ο κόσμος λίγο πολύ στο ίδιο βιοτικό επίπεδο θα ξαναγύρναγε όχι διακόσια χρόνια πίσω. Υπήρχε μέλλον. Όπως βέβαια και υπήρξε κατά το τέλος του.
Τους οικονομικούς μετανάστες γιατί τους μαντρώνουνε και τους ταίζουνε? Για να γυρίσουν στη πατρίδα τους. Μέλλον μηδέν {0}.
Εμας γιατί μας φτιάχνουν συσσίτια? Για να τη βγάλουμε μέχρι να τελειώσει η ανακατωσούρα αυτού του πολέμου?
Όχι για να συνηθίσουμε στην υποδούλωση μέχρι να αρμέξουν τη γελάδα ΕΛΛΑΔΑ.
Να περιμένουμε τι είδους ανάκαμψη? Με μισθούς πείνας? Ξέρετε πόσο κοστολογείτε σήμερα ο νέος υπάλληλος?
70.000 ευρώ το κεφάλι. αυτό είναι το ποσό που άμα το βάλεις κλειστό σε τράπεζα θα σου αποδώσει ετησίως τον μισθό του μειωμένου ωραρίου που δουλεύουν οι περισσότεροι. Μέλλον μηδέν {0}.
Πότε τελειώνει αυτή η δοκιμασία?
Και γιατί να στη τελειώσουν σούπερ μαλ νεοέλληνα? Έπειτα τι ανάγκη έχεις κάθε μέρα έχει μανέστρα συσσίτιο και τη Κυριακή επιπροσθέτως λουκουμάκι.
Κάτσε στη σειρά να σκύβεις το κεφάλι για ένα ξεροκόμματο και να βάζεις τη παλάμη μπροστά στο πρόσωπο από ντροπή.
Στο κόλπο όλοι! Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι που λέει και το τραγούδι.
Η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, το ΚΚΕ έχει οργανώσει τις λαϊκές επιτροπές για τράπεζες τροφίμων και ρούχων, οι Άγιοι πατέρες τα συσσίτια και ρούχα στις ενορίες (αν το παρατηρήσει αλήθεια αυτό κανείς βλέπει δύο καταστάσεις που δε χωνεύονται να έχουν την ίδια ακριβώς αντίδραση).
Δε θέλω ορέ συσσίτια δε θέλω να ζω μέσα σε κατακόμβες κριμένος από το μάτι του κάθε αφέντη, όταν με γέννησε η μάνα μου περήφανη με γέννησε με ψηλά το κεφάλι.
Στα μούτρα σας ορέ και τα συσσίτια και οι ελεημοσύνες σας.
Δε με ξεγελάτε με χάντρες και καθρεφτάκια
Δεν είμαι μπαμπουίνος Έλληνας είμαι.
Οι καιροί προστάζουν να ξαναχορέψω το χορό του Ζαλόγγου, όχι όμως για να πέσω στο βάραθρο της εξαθλίωσης μα για να ανέβω ψηλά!
Ψηλά, εκεί που κάποιοι έντεχνα προσπαθούν να με αποκοιμίσουν και να με πείσουν πως ο χώρος δεν μου ανήκει.
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 18 Ιανουαρίου 2013 – 6:08 μ.μ.
One Comment
aris
Τώρα γιέ μου γιέ μου με το συμπάθιο θα τ΄ ακούσεις:
Το «αφού μαζί τα φάγαμε γιατί πεινάμε χώρια» είναι η πιο μαλ@κισμένη ερώτηση που κυκλοφορεί στη πιάτσα.
Μόνο από στερημένους στο μυαλό θα μπορούσε να κυκλοφορήσει, ή από σουπερ μαλ που προσπαθούν να απορρίψουν τις ευθύνες από πάνω τους, ή από έξυπνους που προσπαθούν να κάμουν τους σούπερ μαλ γιατί τους συμφέρει.
Θα το πιάσω πολύ απλά για να καταλάβουν και οι στερημένοι στο μυαλό.
Πότε περνάει καλά οικονομικά μια κοινωνία?
Όταν γίνεται τζίρος χρήματος, πιο απλά όταν χρήμα κινείται μέσα στα μέλη της, όταν το χρήμα κάνει κύκλο, όταν υπάρχει γενικώς κατανάλωση.
Τότε υπάρχει εμπόριο, υπάρχουν δουλειές, τρώνε ακόμα και οι πουτ@νες που λένε.
Τι πρέπει να προσέχει αυτή η κοινωνία?
Να μη λείψει το χρήμα που κινείται.
Άρα τι πρέπει να γίνει όταν είναι δανεικό χρήμα?
Τι κάνει ένας νοικοκύρης που δανείζεται?
Λέει παίρνω 10 δανεικά να τα επενδύσω ώστε να βγάλω 30 σα στόχο. Άμα δε πιάσω τα 30 το χειρότερο θα πιάσω 20 οπότε βγάζω κεφάλαιο τόκους και κάτι θα μου μείνει.
Εάν δεν έχεις μυαλό αποτυχαίνεις μέσα στο ίδιο κοινωνικό κύκλωμα που ζείς όμως. Το χρήμα υπάρχει στους γύρω σου και σου επιτρέπει αφού ζοριστείς να ανακάμψεις.
Όταν επενδύεις μόνο σε εισαγόμενα προϊόντα απλά για να κάνεις το νεόπλουτο, το χρήμα περνάει από τα χέρια σου, το βλέπεις μόνο και το στέλνεις έξω από την οικονομική σου κοινωνία, χάνεται από το τζίρο που γίνεται γύρω σου, άρα δε ξαναπερνάει από τα χέρια σου ποτέ έτσι σιγά σιγά εξαφανίζεται η ρευστότητα και η δική σου και των γύρω σου άρα πας για χρεοκοπία.
Σου μένουν βέβαια οι επίχρυσες βρύσες στο μπάνιο, τα πλακάκια Ιταλίας, όπως και η χέστρα Ιταλίας, οι Ζάντες του αυτοκινήτου σου, τα Τίμπερλαντ παπούτσια, αυτά όμως ούτε επιστρέφονται ούτε τρώγονται. (Τα παπούτσια άμα τα βράσεις σε χύτρα ταχύτητας έχω την εντύπωση ότι τρώγονται).
Και εμείς δε παίρναμε δανεικά, επιδοτήσεις παίρναμε αλλά δε φτάνανε και συμπληρώναμε γιατί μας δανείζανε για να μας πουλάνε τα προϊόντα τους και να μας ξαναπαίρνουν το χρήμα πίσω.
Να σε ρωτήσω κάτι ορέ καλάγεμου τόσο ακριβό αυτοκίνητο που κυκλοφορεί ποιος είχε πραγματικά αποτέτοια να το αγοράσει?
Είναι ή δεν είναι φαγωμένα λεφτά?
Μην αρχίσω να αναφέρω χίλια άλλα παραδείγματα.
Χα χα χα ξέχασα εκείνη την εποχή που πήραν αρμόνια στο σπίτι ακόμα και οι γύφτοι.
Τα φάγαμε φίλε γιατί ήταν εύκολο χρήμα. Άμα του πεινασμένου του ρίξεις ένα ταψί παστίτσιο θα φάει μέχρι και το ταψί, χωρίς να σκεφτεί ότι χωρίς ταψί δε μπορεί να φτιάξει πάλι φαί.
Εκεί χρειάζεται το γκουβέρνο να ορίσει νόμους να σε νουθετήσει έστω, αλλά ποιο γκουβέρνο αυτό που είχε πέσει με τα μούτρα μέσα στο ταψί και δεν έβλεπε ούτε άκουγε τίποτα? Ακόμα αποφάγια μέχρι τα μαλλιά είναι γεμάτο.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα