Τι άκουσα τελευταία και αποκαράφλιασα ! Στις αποδείξεις που δέχεται η εφορία-ενώ αγνοεί πολλές ιατρικές και φαρμακευτικές, αποδείξεις ρεύματος, νερού, τηλεφώνου, εισιτηρίων κλπ.- είναι των ινστιτούτων αισθητικής, παρακαλώ !
Ψωμί, τυρί δεν είχαμε , ραπανάκια για την όρεξη , θα μου πείτε σε πρώτη ανάγνωση. Ξεχνάτε φίλοι μου ότι από καταβολής κόσμου η γυναίκα να πεινάσει δέχεται, να γεράσει ποτέ. Αιώνια, φιλάρεσκα θηλυκά. Με ένα δόντι και συνεχίζει να θέλει να αρέσει. Είναι γνωστά αυτά, άλλωστε ο λαός έχει μια παροιμία σχετική και άκρως αληθινή : « ας χαρεί η Βουλγάρα κι ας κοπεί η ποδάρα !». Ψωμοτύρι κάθε μέρα δεν την νοιάζει, το καλλυντικό να μη της λείψει μόνο τη νοιάζει.
Ο λογιστής μου που τον ρώτησα για το φαινόμενο μου εξήγησε ότι τα κέντρα αυτά είναι από τους μεγαλύτερους φοροφυγάδες και δεν βρήκαν άλλους τρόπους να τους πιάνουν, να τους ελέγχουν. έτσι κάπως εξηγείται.
Ένα ανέκδοτο, που το είχα ακούσει πριν την κρίση, μου ήρθε στο νου τώρα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας :
Σε μια μεγαλούπολη της Θεσσαλίας, τα παλιά χρόνια, υπήρχε ένας οίκος ανοχής. Η επί των δημ. Σχέσεων αρμόδια … κάθε που άλλαζε εποχή έβγαινε στο μπαλκόνι και ρώταγε τους περαστικούς αγρότες : «Πως πήγε η σοδειά ;». Αν απαντούσαν « πολύ καλά», έμπαινε μέσα στεναχωρημένη κι έλεγε στα κορίτσια ότι θα είχαν κεσάτια δυστυχώς. Αν όμως οι αγρότες σκυθρωποί της απαντούσαν «καθόλου καλά», χαράς ευαγγέλια ! Γεμάτη χαρά έμπαινε μέσα και απευθυνόμενη στα κορίτσια έλεγε : «Θα τα οικονομήσουμε φέτος, ετοιμαστείτε !».
Χαμένοι για χαμένοι που λένε ! Σημεία των καιρών κι αυτά.
