 |
| δειλοί, μοιραίοι, άβουλοι και κουτοπόνηροι αντάμα |
Ο/Η aris άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας “η επικαιρότητα, 30η γεν 2013“:
Έτσι που διαβάζω την επικαιρότητα με πιάνουνε τα γέλια με τη μπερδεμένη και κομπιναδόρικη εξωτερική και οικονομική πολιτική μας.
Θα χρησιμοποιήσω τη πατέντα της διδασκαλίας του Κυρίου με τις παραβολές.
Η παραβολή του κουτοπόνηρου λοιπόνε:
Ένας αγρότης έχει μια μεγάλη έκταση χέρσα και στα κακά της τα χάλια.
Πάει λοιπόν στο συνεταιρισμό του χωριού του και γράφεται με την υποχρέωση του συνεταιρισμού να τόνε βοηθήσει να ξελογγώσει το χωράφι.
Πράγματι να λεφτά ο συνεταιρισμός για μπουλντόζες να πετάξει τσου βράχους και να το ισοπεδώσει, να λεφτά να κάμει γεωτρήσεις για νερό, να λεφτά για θερμοκήπια, να λεφτά για αυτόματα ποτίσματα, να λεφτά να το οργώσει κλπ.
Με τούτα και με τ΄άλλα κάνει ένα χωράφι τζιτζίλι που λένε!
Το φυτεύει κιόλα και όλα υπέροχα, το βλέπουν οι του συνεταιρισμού και το χαίρονται, θα πουλήσει το καρπό ο συνεταιρισμός και θα πει άξια η επένδυση σου λένε!
Και εκεί ακριβώς πληροφορούνται ότι ο αγρότης συναλλάσσεται να το δώσει στο συνεταιρισμό του διπλανού χωριού γιατί έχει το πρόεδρο μπάρμπα.
Εσείς που το διαβάσατε τι ακριβώς περιμένετε να γένει?
Για βοήθειες πάρτε τον πρώτο συνεταιρισμό σαν τις χώρες του Ευρώ και τον αντίστοιχο του μπάρμπα τις χώρες του Δολαρίου και ο αγρότης ποιος άλλος?
Χα χα χα, μα η Ελλάδα.
Τα αποτέλεσματα είναι να κατεβεί ένας ένοικος πολυκατοικίας στη γενική συνέλευση τυλιγμένος σε νιά κουβέρτα όπως στη κατοχή, όπως μου έλεγε κάποιος φίλος.
Ας με συγχωρέσει η γιαγιά με τη κουβέρτα που γελάω αντί να κλαίω, αλλά τα δάκρυα δεν ωφελούν.
Ας με συγχωρέσει που οι κόποι και η προσφορά μιας ζωής πήγαν χαμένα.
Ας με συγχωρέσει για τα χάλια της ζωής που ζει στα στερνά της χρόνια.
Ας με συγχωρέσει και πάλι μα τίποτα δεν είναι τυχαίο, μαζί με τη δουλειά χρειάζεται και μυαλό, η ζωή δεν είναι λούκι που σε πάει, πρέπει να προσέχεις και να κουμαντάρεις και εσύ.
Δε μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά και η μισή Ελλάδα να καθηλώνεται και να βλέπει τα επεισόδια της «λάμψης» πριν και του «Σουλεϊμάν του μικροπρεπή» σήμερα.
Αυτές τις λογικές τρώμε κατακέφαλα τώρα και μυαλό δε βάζουμε…
Περιμένετε τους Έλληνες μεγιστάνες του χρήματος να συμμετάσχουν και να βοηθήσουν?
Αμ δε? Αυτοί και αν έχουν παραδώσει ψυχή και σώμα στους «συνεταιρισμούς» και να θέλουν δεν μπορούν, διαταγές εκτελούν πλέον και έχουν στη κατοχή τους απλά μια Ιθαγένεια.
Ακούτε Κατάρ, Τουρκία κλπ, Αμ δε? Για ψάχτε πάρα πίσω? Υπάρχει και ο Σπαθάρης…
Πάντα υπάρχει ένας «Σπαθάρης» να κουνάει τα ξυλάκια.
Χουά χα χα χα χα χα χα.
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 30 Ιανουαρίου 2013 – 10:11 π.μ.
άσχετο:
είναι της μοίρας μας να περιμένουμε να πετάξει η πλουτοκρατία κάποια ψίχουλα απ’ το τραπέζι της και να ζήσουμε καλά μετά «θάνατο».
την μοίρα μας την ορίζουμε εμείς καθώς και την μοίρα των παιδιών μας, θα αφήναμε ποτέ το παιδί μας στα χέρια αυτών που θα το οδηγούσαν σε σκλαβοπάζαρο, που θα όριζαν την ζωή του, που θα του κόβανε το κεφάλι γιατί κοίταξε τον αφέντη στα μάτια; δεν νομίζω, θα δίναμε και την ζωή μας για να το προστατέψουμε.
τώρα που το σέρνουν στο σκλαβοπάζαρο, χωρίς εισόδημα, χωρίς παιδεία, χωρίς περίθαλψη, χωρίς σύνταξη, χωρίς ζωή; θα το επιτρέψουμε ή θα πούμε όχι στην εξουσία, στα αφεντικά που θέλουν δούλους για να βγάζουν περισσότερα κέρδη, σ’ όλο αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που βάζει φραγμό στο μέλλον μας;
την μοίρα μας την ορίζουμε εμείς καθώς και την μοίρα των παιδιών μας, θα αφήναμε ποτέ το παιδί μας στα χέρια αυτών που θα το οδηγούσαν σε σκλαβοπάζαρο, που θα όριζαν την ζωή του, που θα του κόβανε το κεφάλι γιατί κοίταξε τον αφέντη στα μάτια; δεν νομίζω, θα δίναμε και την ζωή μας για να το προστατέψουμε.
τώρα που το σέρνουν στο σκλαβοπάζαρο, χωρίς εισόδημα, χωρίς παιδεία, χωρίς περίθαλψη, χωρίς σύνταξη, χωρίς ζωή; θα το επιτρέψουμε ή θα πούμε όχι στην εξουσία, στα αφεντικά που θέλουν δούλους για να βγάζουν περισσότερα κέρδη, σ’ όλο αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που βάζει φραγμό στο μέλλον μας;
πιστεύω ότι θα κάνουμε το δεύτερο, αυτό μου λέει και η ιστορία των προγόνων μας που δεν άφησαν να τους καθορίσουν την μοίρα τους ούτε οι τούρκοι του πασά, ούτε οι φασίστες του μουσολίνι, ούτε οι ναζί του χίτλερ, ούτε και τα πιόνια των εγγλέζων το ’45.
την μοίρα μας θα την καθορίσουμε εμείς.
αυτά τα λίγα φίλε
One Comment
aris
Όλοι αγανακτισμένοι είμαστε φίλε, λίγο πολύ η μπάλα έχει χαθεί από όλους, το αντιλαμβάνεσαι σε συζητήσεις και με αυτούς που μέχρι τώρα στηρίζονταν γερά στα «πόδια» τους.
Αυτό δε λέει όμως ότι δε πρέπει να σκεφτόμαστε.
Στο χώρο και το χρόνο που ζούμε γίνονται κινήσεις ακριβείας και όταν βαδίσεις τσαλαφά έχασες.
Και ο Σπάρτακος την έκανε στην αρχαία Ρώμη, πέτυχε το ζητούμενο την ελευθερία του και δεν ήξερε πώς να τη διαχειριστεί. Αποτέλεσμα 7000 σταυρωμένοι στην Απία οδό προς παραδειγματισμό.
Θα αναφερόμουνα και σε άλλα δικά μας του πιο κοντινού παρελθόντος αλλά καλύτερα να δούμε που κατέληξαν οι απελευθερωτικές κινήσεις των Αραβικών «Ανοίξεων».
Και μην αγριεύεις τόσο γιατί μάλλον ξαναγυρνάνε οι νόσοι των πουλερικών, των τρελών αγελάδων, των σκυλιώνε, και δε συμμαζεύεται.
Ανήκουν και αυτά στις κινήσεις ακριβείας.
Παίζουμε μπάλα σε άγνωστο γήπεδο με άγνωστους αντιπάλους φίλε, δύσκολο να βαδίζεις μόνο με υποθέσεις, θέλει προσοχή.
Και στη παλιά κατοχή διάβαζες καμιά εφημερίδα τοίχου και κάτι μάθαινες, σήμερα ούτε και αυτή υπάρχει, all under control ! Μάλιστα.