Εξακολουθώ να γράφω με κεφαλαία το πρώτο γράμμα της λέξης «΄Ελληνες». Είναι υπερβολή; Μπορεί, ίσως γιατί είμαι αθεράπευτα πατριδολάτρης. Εξακολουθώ να πιστεύω στις ρίζες μου, δεν μπορεί να μου τις κόψει κανένας, είναι μέσα μου. Να πεινάσω, ναι. Να ξεπουληθώ, όχι. Δεν το δέχομαι.
Αισθανθήκατε εθνικά υπερήφανοι όταν είδατε τον Πρωθυπουργό μας, σήμερα να γλείφει τους Εμίρηδες και τους Χαλήφιδες των Εμιράτων της Αραβίας, σήμερα;
Ξεπουλάμε, σου λένε. ΄Οσο , όσο! Σας παρακαλούμε αγοράστε μας! Τα ιερά και τα όσιά μας!
Θέλετε κρατικά ακίνητα; Θέλετε υποθαλάσσιο πλούτο; Θέλετε δαντελωτά νησιά; Και η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας κάτι πιάνουν. Ας πάνε κι αυτά. Προκειμένου να δώσουμε τα χρεωστούμενα στους πιστωτές μας. Τι λες τώρα;
Πάνε οι πολιτιστικές μας κληρονομιές. Πάνε τα ακίνητά μας, που εγώ κι εσύ με τη δραχμούλα μας αποκτήσαμε. Πάνε οι θάλασσές μας, που κάποτε τις διασχίζαμε περήφανα και τις χαιρόμαστε.
Τι θα πούμε στα παιδιά μας; Αναρωτηθήκατε άραγε;
Αφού οι κυβερνώντες μας πλήγωσαν το περιβόητο Ελληνικό φιλότιμο και σκύβουμε τόσο χαμηλά το κεφάλι μπροστά στα πετροδολάρια – που κι αυτά σίγουρα δεν είναι δε μας μένει παρά μόνο η ανεξάντλητή μας υπομονή.
Τέτοια κατάντια ποιος την περίμενε;
