«Λύση για την Ευρώπη», συνολικά και όχι μόνο για την Ελλάδα προκρίνει ο κ. Αλέξης Τσίπρας σε άρθρο του που φιλοξενείται στην πρώτη σελίδα του γαλλικού περιοδικού Monde Diplomatique. Ο κ. Τσίπρας παρουσιάζει τις πάγιες θέσεις του κόμματός του περί «διαγραφής και μορατόριουμ του χρέους», κατά τα πρότυπα της Διάσκεψης του Λονδίνου.
Βασικό σημείο αναφοράς για τον κ. Τσίπρα αποτελεί η διαγραφή του γερμανικού χρέους στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1953, όταν οι «πιστωτές της Γερμανίας, ανάμεσά τους και η Ελλάδα», θορυβημένες από τις επιπτώσεις των γερμανικών προβλημάτων στη δική τους οικονομία αλλά και συνειδητοποιώντας «την αποτυχία της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης», αποφάσισαν τη διαγραφή του 60% του ονομαστικού χρέους της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, και το πενταετές πάγωμα της αποπληρωμής του χρέους της, ενσωματώνοντας παράλληλα μία «ρήτρα ανάπτυξης», κατά την οποία η εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα έπρεπε να ξεπερνά το 20% του ΑΕΠ.
«Αυτό ακριβώς προτείνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ: την οπισθοχώρηση από τις μικρές συνθήκες των Βερσαλλιών, που έχουν επιβάλει στις χρεωμένες χώρες η γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και ο υπουργός της Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εμπνεόμενοι από μία από τις σπουδαιότερες στιγμές διαύγειας που γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη», υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας. «Τα προγράμματα «διάσωσης» του ευρωπαϊκού Νότου», συνεχίζει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, «έχουν αποτύχει δημιουργώντας πηγάδια χωρίς πάτο», με αποτέλεσμα, όπως τονίζει, «η εξεύρεση μίας διεθνούς, συλλογικής και οριστικής λύσης στο πρόβλημα χρέους να μην ήταν ποτέ τόσο επείγουσα.
Μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ότι ένας τέτοιος στόχος μπορεί να αποφεύγεται προκειμένου να εξασφαλιστεί η επανεκλογή της κυρίας Μέρκελ». «Ιδού λοιπόν τι προτείνουμε για την Ελλάδα: · Σημαντική μείωση του ονομαστικού χρέους της · Μορατόριουμ στη εξυπηρέτησή του προκειμένου τα έσοδα να δοθούν στην αποκατάσταση της οικονομίας · Την εισαγωγή «ρήτρας ανάπτυξης» με στόχο η αποκατάσταση του χρέους να μην σκοτώνει το έργο της αποκατάστασης της οικονομίας.
Την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χωρίς τα εν λόγω ποσά να χρεώνονται στο δημόσιο χρέος της χώρας «Οι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις», τονίζει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, «πρέπει να συνοδευθούν με μία πιο δίκαιη ανακατανομή του πλούτου». «Για να τελειώνουμε με την κρίση πρέπει ουσιαστικώς να σπάσουμε κάθε δεσμό με το παρελθόν που την εξέθρεψε: να εργαστούμε για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα των δικαιωμάτων, την οικονομική και πολιτική διαφάνεια, με λίγα λόγια τη δημοκρατία».
«Ενα τέτοιο εγχείρημα», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο κ. Τσίπρας, «δεν μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή, παρά μόνο από ένα κόμμα ανεξάρτητο από την οικονομική ολιγαρχία, μια χούφτα επικεφαλής επιχειρήσεων που έχουν κάνει το κράτος όμηρό τους, στους οποίους περιλαμβάνονται πλοιοκτήτες (εξαιρούμενοι ως το 2013 των φόρων), βαρόνοι του Τύπου και τραπεζίτες (χρεοκοπημένοι), οι οποίοι φέρουν την ευθύνη για την κρίση και αγωνίζονται για τη διατήρηση του status quo». «Σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια», υπενθυμίζει ο κ. Τσίπρας, «η Ελλάδα είναι η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης».
Η συγκεκριμένη λύση «αποτελεί στα δικά μας μάτια τη μοναδική λύση» για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους το οποίο έχει φθάσει, όπως αναφέρει ο κ. Τσίπρας, κατά μέσο όρο το 90% του ΑΕΠ. «Αυτό που μας κάνει να αισιοδοξούμε», όπως υποστηρίζει, «είναι ότι το σχέδιό μας δεν μπορεί να απορριφθεί καθώς η κρίση έχει αρχίσει να αγγίζει τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Η καθυστέρηση (της λύσης) θα σημάνει μόνο την όξυνση του οικονομικού και κοινωνικού κόστους της παρούσας κατάστασης, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και τη Γερμανία και τις άλλες χώρες που έχουν υιοθετήσει το κοινό νόμισμα», όπως εκτιμά.
«Επί 12 περίπου έτη, η ζώνη του ευρώ- εμπνευσμένη από φιλελεύθερα δόγματα- λειτουργούσε μόνο ως απλή οικονομική ένωση, χωρίς πολιτικό και οικονομικό ισοδύναμο. Τα ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου των χωρών του Νότου λειτουργούσαν ως αντίστροφη εικόνα των πλεονασμάτων της Γερμανίας». «Η κρίση χρέους ωστόσο ανέτρεψε αυτήν την ισορροπία», υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας.
«Το Βερολίνο αντέδρασε με την εξαγωγή της συνταγής της λιτότητας, η οποία επιδείνωσε την κοινωνική πόλωση στους κόλπους των χωρών του Νότου και τις οικονομικές συγκρούσεις στην καρδιά της ευρωζώνης…δημιουργώντας έναν άξονα Βορείων/πιστωτών, Νοτίων/πιστωμένων…», σε μία νέα ανακατανομή της εργασίας από τις πλούσιες χώρες όπου, ο Νότος θα προσφέρει φθηνό εργατικό δυναμικό και ο Βορράς ποιότητα και καινοτομία με μισθούς υψηλότερους. Ο πραγματικός στόχος του μνημονίου, κατά τον κ. Τσίπρα, έγινε σαφής, από τις δηλώσεις του επικεφαλής του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων κ. Χαν Πίτερ Καϊτέλ, περί μετατροπής της Ελλάδας σε «ειδικής οικονομικής ζώνης» του ευρώ.
«Η ακύρωση ωστόσο του μνημονίου αποτελεί προοίμιο για την έξοδο από την κρίση: είναι το φάρμακο και όχι η δόση, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, που είναι θανατηφόρο». «Θα πρέπει ωστόσο να αναρωτηθούμε και για τα υπόλοιπα αίτια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Οι αιτίες που οδηγούν στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος δεν έχουν εκλείψει: το υψηλότερο κατασκευαστικό κόστος οδικών αρτηριών στην Ευρώπη, για παράδειγμα, ή ακόμα την αποκρατικοποίηση αυτοκινητοδρόμων υπό το πρόσχημα της «προεξόφλησης» νέων οδικών αρτηριών, η κατασκευή των οποίων διεκόπη».
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι «το οικονομικό σύστημα της Ελλάδας αντικατοπτρίζει την πελατειακή σχέση που ενώνει την ελίτ», ενώ αναφέρεται σε «άτυπο συμβόλαιο» μεταξύ του κεφαλαίου και της δικέφαλης λερναίας ύδρας του δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), από την δικτατορία και εντεύθεν, «έναν από τους λόγους για τους οποίους το κράτος αρνείται να εξασφαλίσει τα έσοδα που έχει ανάγκη από τους φόρους, προτιμώντας αντίθετα τη συνεχή μείωση μισθών και συντάξεων».
«Το κατεστημένο ωστόσο», υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας, το οποίο «επεβίωσε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, διασπείροντας το φόβο της εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ, ζει με τη μηχανική υποστήριξη ενός δεύτερου τεχνητού πνεύμονα: της διαφθοράς», όπως λέει ο κ. Τσίπρας. Προτεραιότητα για το κόμμα του, για το συγκεκριμένο θέμα το οποίο αφορά μόνο την Ελλάδα, θα είναι «η διάρρηξη της συμπαιγνίας μεταξύ οικονομικής και πολιτικής ελίτ». «Ζητούμε λοιπόν μορατόριουμ της εξυπηρέτησης του χρέους για να αλλάξει η Ελλάδα», καταλήγει ο κ. Τσίπρας.
«Σε αντίθετη περίπτωση, κάθε άλλη νέα προσπάθεια οικονομικής σταθεροποίησης θα μας μετατρέψει σε Σίσυφους καταδικασμένους στην αποτυχία. Μόνο που αυτή τη φορά το δράμα δεν αφορά μόνον την αρχαία πόλη της Κορίνθου, αλλά την Ευρώπη στο σύνολό της». Το άρθρο του κ. Τσίπρα εντάσσεται στο πλαίσιο εκτενούς «φακέλου» του Monde Diplomatique στην Ελλάδα, στο τεύχος του Φεβρουαρίου υπό τον τίτλο «το ελληνικό πειραματικό εργαστήριο», όπου αναλύονται μεταξύ άλλων, το μεταναστευτικό (με έμφαση στο «ευρωπαϊκό παράδοξο» της μεταφοράς του βάρους στις χώρες στα σύνορα της Ευρώπης), το «κινεζικό κοινωνικό μοντέλο στον Πειραιά» (βλέπε Cosco), κλπ.
Στο συγκεκριμένο τεύχος φιλοξενείται εξάλλου- ακριβώς κάτω από το άρθρο του κ. Τσίπρα- άρθρο του Ανδρέα Παπανδρέου, από τα αρχεία της εφημερίδας το 1977, στο οποίο ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ αναλύει την αντίθεσή του στη συμμετοχή της Ελλάδας στην- τότε- Ενιαία Οικονομική Κοινότητα».
One Comment
aris
Για το ΔΝΤ κουβέντα ο κ Τσίπρας! Λες να του τραβάνε τα αυτιά?
Είχα ένα μαθηματικό που μας σήκωνε από τσι φαβορίτες! Τι θυμήθηκα αλήθεια.
Μπορεί όλα αυτά να μας ψιλοσυμφέρουν αλλά ποιος θα γελάει κάτω από τα μη υπάρχοντα μουστάκια του?
Και γιατί?
Πιάσ΄τ΄αυγό και κούρευτο που λένε.
Α ρε μεγάλε Αντρέα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» ξεχνιούνται αυτά?
Μήπως ορέ πατριώτες μπορεί κανείς να με ξεμπερδέψει ως προς τις έννοιες και αντίστοιχες κινήσεις που έγιναν με τη πάροδο του χρόνου πάνω σε αυτό το σύνθημα?
Είναι σα να λέμε να μας πετάξει έξω από το ευρώ ο Σαμαράς και να μας ξαναμπάσει ο Τσίπρας, ή κάνω λάθος?
Αυτό να δώ ορέ και να βάλω ρεβίθια στα παπούτσια και να φτάσω μέχρι τον Άγιο!
Και άβραστα δε κάνω μπαγαποντιές εγώ, στο λόγο μου!
Απλά θα πάω με το αυτοκίνητο.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα.