 |
| don quijotes de la mancha se mueren |
Οι άνω των δεύτερων «άντα» αναγνωστών είμαι σίγουρος ότι θα με καταλάβουν. Είναι συνειδησιακό το ζήτημα.
Περισσότερο είναι ηλικιακό το ζήτημα. Δεν φταίνε αν αυτοί αν γεννήθηκαν μετά από εμάς. Μιλάω για τους νέους μας.
Είμαστε καραγκιόζηδες ,φίλοι μου ; Τι τους παραδώσαμε και απαιτούμε ανταλλάγματα; Μια ουτοπία . Τίποτε άλλο. Μόνο από τους νέους δεν μπορούμε να απαιτούμε τίποτε.
Εμείς η παλιά γενιά τους τάξαμε κάτι καλύτερο. ‘ Ένα μέλλον πιο καλό. Και τι τους δώσαμε ;. Κουκουλοφόρους, εξαγριωμένους ! Γηροκομήσαμε τα πατρογονικά μας και πιο πάνω από τις οικονομικές και φυσικές μας δυνάμεις. ΄Ετσι μας έταξε το ριζωμένο μας. Δεν υπήρχε αντίρρηση. Δον Κιχώτηδες ! Αιθεροβάμονες: Μπορεί!
Δεν μετανιώσαμε. Πήραμε και δώσαμε . Δεν προδοθήκαμε! Τι θέλουμε και απαιτούμε όμως τώρα ,ανταλλάγματα από μια νεολαία που είναι γέννημά μας.; Εμείς τους γαλουχήσαμε. Εμείς τους τάξαμε . Εμείς τους υποσχεθήκαμε παραδείσους. Τώρα να βγαίνουμε κι από πάνω ; Τέρμα η κοροϊδία . Το μέλλον δεν στηρίζεται υπέρ βωμών και εστιών , πλέον.
Ας προσγειωθούμε . Ότι δίνεις παίρνεις. Τους δώσαμε ανεμοσκορπίσματα ; Ανεμομαζώματα θα πάρουμε. Μη περιμένετε τίποτε περισσότερο. Αυτή είναι η αλήθεια.
