Ας ξεφύγουμε και λίγο από τα «Εμιράτα και τα Κακομοιράτα» μας, γιατί νομίζω κολλήσαμε.
Να πάμε λέω σε κάτι που διακρίνει ιδιαίτερα τους ντόπιους του νησιού. Την ξενομανία!
Μου έρχονται κάτι θύμισες ώρες-ώρες. Στο Γυμνάσιο ακόμα (Ναυτικό τότε), ότι άρχιζα να γαμπρίζω ο καημένος κι εγώ , πλησίαζα καμιά κοπέλα της προκοπής κι έριχνα τα δίχτυα μου και σχεδόν πάντα θα την είχε φάει κάποιος ξένος ,από τους οικότροφους Αθηναίους ή από άλλες πόλεις που σπούδαζαν στο Θιάκι. Μπορώ να σας πω, ότι και οι Καστιώτες, Καλαμισάνοι ή Λευκαδίτες είχαν καλύτερη τύχη από μας τους ντόπιους στον τομέα αυτό. Δεν ξέρω πως φάνταζαν στα μυαλά των κοριτσιών μας αυτοί οι ξένοι δανδήδες, αφού κι εμείς δεν υστερούσαμε σε εμφάνιση ή εξυπνάδα . Τι βλέπανε σ΄αυτούς; ΄Ισως μια καλύτερη ζωή στην πρωτεύουσα, το αλλιώτικο, δεν ξέρω. Ακόμα τόχω μέσα μου, όμως, το παράπονο της χυλόπιτας και του αναγκαστικού…χειροποίητου!
Αυτά τέλος πάντων περάσανε. Ας έρθουμε και στο σήμερα αφού η …ξενολαγνεία ακόμα καλά κρατεί. Είσαι Θιακός και θέλεις να ξεκινήσεις μια επιχείρηση, ένα μαγαζάκι τέλος πάντων; Την έβαψες! Χίλια εμπόδια θα συναντήσεις σε κάθε βήμα σου, χίλιες γραφειοκρατικές τρικλοποδιές θα σου βάλει η άρχουσα υπαλληλική εξουσία. ΄Ελα και το άνοιξες, μπράβο σου, αν πατήσεις ντόπιος πελάτης , γράψε μου.
΄Ερχεται ξένος επενδυτής; Κολοτούμπες, σου λέω και κανακέματα ! Συνήθως βέβαια –αλλά κάπως αργά αποδεικνύεται- αυτοί οι τύποι είναι αμφιβόλου προέλευσης και πάστας ! Επενδύουν οι άνθρωποι δύο για να πάρουν τρία, από μας τους αφελείς. Εμείς τίποτα, εκεί. Δώστου υποκλίσεις και λιβανιστήρια. Στο τέλος βέβαια, οι περισσότεροι, αποδεικνύονται απατεωνίσκοι του κερατά, αφήνοντας του κόσμου τα φέσια φεύγοντας
Τον αδερφό Θιακό να μη βοηθήσουμε να πάρει ανάσα μπας και γίνει καλύτερός μας και δεν βαριέσαι, ας βουλιάξει και το Θιάκι. Αυτός δεν είναι φθόνος , αρρώστια είναι και μάλιστα βαριά. Ειδικά στις μέρες μας , που δεν ακούμε τίποτε άλλο, παρά την άγνωστη σε μας λέξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
Αν ενισχύσετε τον ντόπιο φίλοι μου, τα λεφτά θα ξαναγυρίσουν σε σας. Αυτά για σήμερα.
One Comment
aris
Φίλε το ξένο νάναι και ότι νάναι δεν είναι γνώρισμα του Θιακιού.
Είναι γνώρισμα όλης της Ελλάδας και συγκεκριμένα της επαρχίας της Ελλάδας.
Είναι η οπισθοδρομικότητα του Έλληνα της επαρχίας που όσα χρόνια και αν πέρασαν δεν άλλαξε ποτέ, παραμένοντας ακόμα στα ίδια και για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω αν θα αλλάξει ποτέ, ή τουλάχιστο πότε θα αλλάξει.
Σε απογοήτευσα έ?
Λες δεν είναι φθόνος, μακάρι, εγώ έχω σχηματίσει αντίθετη άποψη.
Είναι και χειρίστου είδους μάλιστα.
Γνωστός μου πριν αρκετά χρόνια στην Πελοπόννησο, ανοίγει σε κεφαλοχώρι των 700 – 800 κατοίκων φούρνο (ναυτικός το επάγγελμα που τό παράτησε), πέρασαν λοιπόν πάνω από 10 χρόνια για να ξεπεράσει τα 20 κιλά ψωμί την ημέρα, την έβγαζε πουλώντας στα γύρω μικροχώρια. Είχε παλαβώσει ο άνθρωπος χα χα χα.
Τους είχε το ψωμί μέσα στη πόρτα τους και αυτοί έλεγαν σώπα ρε που θα φτιάξουμε το γαμπρό του τάδε και παίρνανε από φούρνο 25 χιλιόμετρα μακριά.
Γιατί ο ίδιος που πάει στην Αθήνα ψωνίζει από το ψιλικατζή που άνοιξε απέναντι από το σπίτι του και δεν τον ενδιαφέρει?
Εύκολο:
Γιατί σου λέει ξένος είναι τι με νοιάζει?
Ενώ ο ντόπιος άμα κονομίσει και μου ρίξει καμιά μπε – μπέ τούρμπο όξου από το σπίτι εγώ με το Φορντ θα είμαι υποδεέστερος!!
Κόμπλεξ είναι αυτά φίλε.
Αμαρτωλοί οι πτωχοί τω πνεύματι.
Τώρα με τσι γκόμενες είναι άλλο πράγμα…, αλλά μπράβο – μπράβο καλά κάνατε και κάνετε κορίτσια (εμένα με συνέφερε).
Άρπατη Αυτόχθονα!!! Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.