9 του Μάρτη σήμερα και στα ψιλά του ημερολογίου θα βρείτε μιάμιση λέξη, όλη κι όλη: «Καισαρίου Θαυμ.», για μια μεγάλη φυσιογνωμία της Εκκλησίας μας.
Θα ασχοληθούμε σήμερα με τον βίο και την Πολιτεία του, όχι τυχαία, με την ευχή μήπως και παραδειγματιστούν ορισμένοι σύγχρονοι «αμόλυντοι» αξιωματούχοι μας!
΄Ηταν μικρότερος αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, γεννημένος κι αυτός στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας το 330 μ.Χ., από τον Γρηγόριο και τη Νόννα. Ξεχώρισε γρήγορα από τους συνομηλίκους του, με τα σπάνια διανοητικά χαρίσματα και τις εξαιρετικές του επιδόσεις στα γράμματα. Μετά τη Ναζιανζό πήγε για συμπληρωματικές σπουδές στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί σπούδασε Μαθηματικά, Αστρονομία, Φιλοσοφία και Ρητορική. Διέπρεψε όμως και έγινε διάσημος στην Ιατρική.
Μετά από τις σπουδές του, βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη. Η πολυμάθειά του εντυπωσίασε. Του πρότειναν δημόσια αξιώματα και να γίνει μέλος της Συγκλήτου. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος (337-361) τον διορίζει γιατρό των ανακτόρων. Ο Καισάριος παρέχει δωρεάν τις υπηρεσίες του στους ασθενείς και αρκείται μόνο στο μισθό του βασιλιά. Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίου, πήρε το θρόνο ο Ιουλιανός (361-363), που θέλησε ν΄ αναβιώσει την ειδωλολατρία και πήρε σκληρά μέτρα κατά των χριστιανών. Εξορίζει όλους τους αξιωματούχους χριστιανούς, εκτός του Καισάριου. Τον κάλεσε πολλές φορές να απαρνηθεί τον χριστιανισμό, την «πλάνη», όπως έλεγε, δίνοντάς του άπειρα ανταλλάγματα, αλλά μάταια. Το θάρρος του και η τιμιότητά του έκαναν εντύπωση στον Ιουλιανό. ΄Οπως παλαιότερα είχε θαυμάσει και τον αδερφό του Γρηγόριο, με τον οποίο ήταν συμμαθητές στις φημισμένες σχολές των Αθηνών. Για τα δυο αδέρφια είχε αναφωνήσει το γνωστό : «΄Ω πατρός ευτυχούς, ώ παίδων δυστύχων», ρίχνοντας την ευθύνη της αδιαλλαξίας τους στους γονείς τους που ήταν θεοσεβούμενοι και τα κατήχησαν έτσι. ΄Ετσι τον διόρισε γενικό αρχίατρο των ανακτόρων και του ανέθεσε τη διοίκηση του δημόσιου ταμείου.
Οι δικοί του ανησύχησαν μήπως η πρόοδος και το πλούσιο περιβάλλον του, επηρεάσουν τον χαρακτήρα και τη θρησκεία του. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος, μάλιστα, του έγραψε πύρινες επιστολές, στις οποίες αναφέρει ότι ντρέπεται γι΄αυτόν και του ζητούσε να εγκαταλείψει τις τιμές. Ο Καισάριος έμεινε λίγο ακόμη στην Βασιλεύουσα και μη μπορώντας να ανεχτεί άλλο την ασέβεια του Ιουλιανού, επέστρεψε στην πατρίδα του, «φυγάς μακάριος» όπως έγραφε.
Επί βασιλείας του Ουάλη (364-376) επιστρέφει στη Κωνσταντινούπολη, όπου διορίστηκε επιμελητής του θησαυροφυλακίου και ταμίας στη Νίκαια της Βιθυνίας. Εκεί διασώθηκε μετά από τρομερό σεισμό και αποφάσισε να εγκαταλείψει τα υψηλά αξιώματα. Αφού ασκήτεψε για πολλά χρόνια, πέθανε αφήνοντας συγκινητική διαθήκη. ΄Αφηνε όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς. Ο Γρηγόριος εκφώ νησε τον επικήδειό του, λέγοντας ότι ο αδερφός του πρέπει να γίνει παράδειγμα για όλους.
΄Ηταν άνθρωπος που έζησε μέσα στα πλούτη και δεν τον άγγιξαν. Διαχειρίστηκε δημόσιο χρήμα χωρίς ποτέ να το ακουμπήσει. Θέλετε κι άλλους λόγους για να τον ανακηρύξουν ΄Αγιο; Δεν σας φτάνει αυτό ; Βλέπετε τι γίνεται στις μέρες μας……
