Χα χα χα.
Να επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα λοιπόν.
Δεν είμαι μετρ της οικονομίας και θα το πιάσω λίγο μπακαλίστικα:
Ωραία λοιπόν βάζουμε προϋπόθεση ότι δεν λέμε κάποια στιγμή που κρίνεται κατάλληλη μάγκες μέχρι εδώ ήτανε δεν σας δίνουμε μία από τα χρωστούμενα, θα δίνουμε όσα μπορούμε και όταν έχουμε αλλιώς πάρτε τα παπ@@@@ μας δύσκολο μεν αλλά αν δε σε ξεπουλάνε οι δικοί σου εκεί το «παίζεις» που λένε. Τουλάχιστο ρισκάρεις δε πας άκλαυτος.
Συνεχίζουμε λοιπόν στο ίδιο μοτίβο με δραχμή. Μειώνονται οι τιμές εσωτερικών προϊόντων μειώνονται και οι μισθοί ως προς ευρώ και δολάριο.
Μάλιστα, και έχουμε περισσότερες εξαγωγές σε κρεμμυδάκια, μαρούλια και ντομάτες, σε χαμηλότερες τιμές από τις σημερινές φυσικά. Πόσα παραπάνω κρεμμυδάκια θα πρέπει να εξάγουμε για να αναπληρώσουμε τη πτώση της τιμής ώστε να εισάγουμε το ίδιο συνάλλαγμα?
Αφού θα πέσουν οι μισθοί πόσα λεφτά θα παίρνει το κράτος από φόρους για να πληρώνει το χρέος?
Πόσο θα κοστίζουν τα εισαγόμενα που σε σχέση με τους μισθούς θα είναι φαρμάκι?
Απλά γιατί οι Αλβανοί που έκαναν το ίδιο δεν είχανε στο σπίτι ούτε ψυγείο?
Γιατί όταν πήραμε το δικό μας ψυγείο στο σπίτι ντόπιας κατασκευής (ΙΖΟΛΑ) έκανε τρείς μισθούς τότε του πατέρα μου, και το προσέχαμε σα φεράρι δίπορτο?
Δεν ήτανε χαμηλά τα μεροκάματα τότε?
Τι να το κάμω το εθνικό νόμισμα με άλλα λόγια όταν θα σκέφτομαι να πάω να κάτσω να φάω ένα σουβλάκι και μια μπύρα?
Και έπειτα θα πέσουν τα κοράκια του συναλλάγματος και θα αγοράσουν τα πάντα (τσάμπα θα είναι βλέπεις), θα δουλεύω εγώ τσάμπα και τα κέρδη θα πηγαίνουν έξω, πότε θα ορθοποδήσω?
Του αγίου τέτοιου ανήμερα, και θα γλείφω το κάθε πούστ@ για μια δουλίτσα ίσα να ζω.
Θα μου πεί κάποιος μα το ίδιο κοντεύουμε και τώρα, ναι μα δε θα βγάλω και τα μάτια μου μονάχος μου αδερφέ!
Ποια λύση θα μου δώσει λοιπόν το εθνικό νόμισμα από μόνο του? Να γίνω περισσότερο παιχνιδάκι στα χέρια του Πούτιν του Ομπάμα και της Μέρκελ!!
Πιστεύετε ότι τότε (με το εθνικό νόμισμα) το πολιτικό σύστημα θα αντιπροσωπεύεται από το Κολοκοτρώνη το Καραΐσκο , τον Διάκο το Παπαφλέσσα και το πατριώτη μας το Ραζή που «έπεσε» στο Μεσολόγγι?
Ξαναξεθάφτε τους και εγώ μέσα, τσού δίνω και την υπόλοιπη ζωή μου.
Μαλ@κ@ς εγώ δε πιάνομαι.
Χουά χα χα χα χα χα χα.
Υ.Γ.
Κάποιοι θα πούνε βέβαια δε πιάνεσαι γιατί είσαι!
Ελεύθερα πατριώτες, έχουμε κάποια ελευθερία άποψης ακόμα.
Έπειτα όταν δεν έχεις πεθάνει ακόμα μπορεί να βρεθεί και κάνα φάρμακο, το «Η Ελληνική έξοδος από το ευρώ θα μπορούσε να βυθίσει σε ύφεση τις ΗΠΑ» δε το ακούγαμε πριν δυό χρόνια!
Αλλάζουν και οι καταστάσεις! Πως κόλλησε στη Συρία μια δοκιμασμένη κατά τα άλλα μέθοδος?
Ο νεκρός δε γυρίζει πίσω, όλα τα άλλα γίνονται…, τουλάχιστο ελπίζεις!
Konstantinos Ntokos, 13 Μαρτίου 2013 – 11:54 π.μ.
Αν είναι να πληρώνουμε την πολιτική του βερολίνου με χιλιάδες αυτοκτονίες συμπολιτών μας, με 2.000.000 ανέργους, με απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, με πωλήσεις νησιών σε σεντονοφόρους, με την καταστροφή του κοινωνικού ιστού, με το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, με έξαρση ακραίων σχηματισμών(χ.α.), με ξεπούλημα κερδοφόρων δημοσίων οργανισμών(οπαπ), με ακραία φορολογία, με συσσίτια νεόπτωχων, με βία και τρομοκρατία από τα μμε, με το να μας κυβερνά η “λίστα χριστοφοράκου” με….., με……., με……..ατελείωτη είναι αυτή η λίστα!!
Είμαστε ένας μεσογειακός λαός, με ότι συνεπάγεται αυτό.Το ίδιο είναι και οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, και αρκετά κοντά σε μας είναι και οι Πορτογάλοι(κι ας μη βρέχονται από την Μεσόγειο) και οι Γάλλοι.
Έχουμε διαφορετικά χαρακτηριστικά και δυστυχώς για τους γερμανούς, “γερμανοί” δεν θα γίνουμε.
Μετά από λίγες δεκαετίες το ίδιο έργο ξαναβλέπουμε, τη γερμανία να προσπαθεί να επιβληθεί στην Ευρώπη.Η “ασθένειά” τους τελικά είναι ανίατη.
Ο Ευρωπαϊκός νότος είναι “ξεχωριστός” και όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουν όλοι τόσο το καλύτερο.
Χέ…κα για το γερμανικό ευρώ και για τις πολιτικές του βερολίνου που αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως αριθμούς και τους λαούς ως δούλους των “αγορών”.
Ας ελπίσουμε ότι οι γείτονες Ιταλοί θα ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησαν….δεν είμαστε βόρειο-Ευρωπαίοι και ούτε φιλοδοξούμε να γίνουμε.
Καλημέρα.
aris, 13 Μαρτίου 2013 – 2:00 μ.μ.
Φίλε και εγώ χε….μένους όλους τους έχω. Αλλά ήδη από ότι πάει να διαμορφωθεί στη Ν. Ευρώπη μπορεί να έχεις ένα ισχυρό μέσο πίεσης την «αποχώρηση» σε λίγο και όχι μόνο για την Ευρώπη.
Αυτό είναι το πνεύμα μου. Το θέμα είναι να μη δουλεύουν άλλοι από πίσω σου ξεπουλώντας τα πάντα. Τώρα σε ποιόν να εμπιστευτείς? Τι να σου πω, το παίζεις που λένε.
Το χάσιμο της κοινωνικής συνοχής νομίζω ότι αν μακρύνει πολύ ο χρόνος θα το χάσεις και με τη μία κίνηση και με την άλλη.
Konstantinos Ntokos, 13 Μαρτίου 2013 – 3:18 μ.μ.
“Το θέμα είναι να μη δουλεύουν άλλοι από πίσω σου ξεπουλώντας τα πάντα.”
Έχεις μήπως καμία αμφιβολία ότι αυτό ακριβώς γίνεται τώρα??
aris, 13 Μαρτίου 2013 – 2:20 μ.μ.
Και διάβασε και αυτό να περάσει η ώρα και κάμε ό,τι συσχετισμό θέλεις.
Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/
“Jobless Recovery”: Ένα σουτιέν, μία ημέρα δουλειά *
Πιστοί στην υπόσχεση που δώσαμε στον χθεσινό Δευκαλίωνα να αναλύσουμε την έννοια jobless recovery (σε ελεύθερη μετάφραση ανάπτυξη με ανεργία), αρχίζουμε σήμερα να αναλύουμε το φαινόμενο κατ’ αρχάς στις περιφερειακές χώρες.
Για να κατανοηθεί το φαινόμενο, πρέπει πρώτα να περιγραφεί η επιχειρησιακή έννοια «offshore outsourcing», ή όπως συνήθως αναφέρεται «outsourcing».
Ως outsourcing θεωρούμε την μετανάστευση των εργασιών, αλλά όχι των ανθρώπων που εκτελούν αυτές τις εργασίες, από τις πλούσιες-ανεπτυγμένες χώρες στις φτωχές-αναπτυσσόμενες χώρες.
Θα χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα outsourcing, όπως αυτό περιγράφεται στο βιβλίο του Γάλλου Δημοσιογράφου Ζάν-Μισέλ Κατρπουέν, με τίτλο «Καπιταλισμός με κινέζικο χρώμα» (Jean-Michel Quatrepoint, La Crise Globe, εκδόσεις Mille et…
Une Nuits. Σελ. 95-98)
Συγκεκριμένα, στο εν λόγω βιβλίο, ο Γάλλος δημοσιογράφος αναλύει πως κατανέμονται οι εισπράξεις από τις πωλήσεις γνωστής φίρμας γυναικείου σουτιέν που κατασκευάζεται στην Κίνα και πωλείται στην Γαλλία, μέσω της Γαλλικής αλυσίδας super market Carrefour.
Κατανοούμε όλοι ότι η γνωστή φίρμα που κατασκευάζει το σουτιέν στην Κίνα και το πουλάει στην Γαλλία, ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, εφαρμόζει την επιχειρηματική αρχή outsourcing.
Δηλαδή, παραχωρεί σε ένα Κινέζικο Εργοστάσιο την τεχνογνωσία για την κατασκευή του σουτιέν. Ενώ κρατά για λογαριασμό της το εμπορικό σήμα, την διαφήμιση και το δίκτυο αποθηκών και διανομής.
Το συγκεκριμένο σουτιέν πωλείται στα Carrefour 20 ευρώ, τα οποία κατανέμονται ως εξής:
· Τα Carrefour παίρνουν 10,81 ευρώ
· Το Γαλλικό Κράτος, μέσω ΦΠΑ, παίρνει 3,28 ευρώ
· Η εταιρεία, που έχει αναθέσει την παραγωγή στην κινεζική βιομηχανία και έχει κρατήσει το ντιζάιν του σουτιέν, και διαθέτει το δίκτυο πωλήσεων, παίρνει 2,74 ευρώ.
· Τα έξοδα μεταφοράς και εκτελωνισμού είναι 0,44 ευρώ
· Η κινεζική εταιρεία, που παρήγαγε το σουτιέν παίρνει 2,73 ευρώ, τα οποία …κατανέμονται ως εξής (1,54 ευρώ για πρώτες ύλες, 0,82 ευρώ για έξοδα παραγωγής-συντήρησης και απόσβεσης εξοπλισμού, 0,10 ευρώ για εργατικά,ο Κινέζος Βιομήχανος έχει καθαρό κέρδος 0,27 ευρώ, ενώ εισφορές για κοινωνική ασφάλιση δεν προβλέπονται).
aris, 13 Μαρτίου 2013 – 2:23 μ.μ.
Συνέχεια:
Θα ασχοληθούμε με τα ποσά που κατανέμονται σε άλλες πηγές τις επόμενες ημέρες και θα σταθούμε σήμερα στην τιμή πώλησης του σουτιέν στο εσωτερικό της Κίνας. Απλά, μπορούμε να υποθέσουμε -αφού σε αυτήν την τιμή περιέχεται και το κέρδος του Κινέζου Βιομήχανου-, ότι το σουτιέν θα πουληθεί στο εσωτερικό της Κίνας τουλάχιστον 2,73 ευρώ. Μία εργάτρια που δουλεύει στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, αμείβεται το πολύ με 4 δολάρια την ημέρα, ή 3 ευρώ (ευρώ/δολάριο 1,30). Δηλαδή, η συγκεκριμένη εργάτρια πρέπει να πληρώσει κάτι λιγότερο από ένα ημερομίσθιο για να αγοράσει ένα σουτιέν, από αυτά που η ίδια κατασκεύασε.
Όλοι κατανοούμε ότι η εργάτρια δεν είναι καλή καταναλώτρια για τα προϊόντα που κατασκευάζει, γιατί δεν έχει τους απαραίτητους πόρους.
Ουσιαστικά και με αυτό το παράδειγμα, βλέπουμε ότι στην Κίνα η λιανική κατανάλωση είναι ακόμα πολύ χαμηλή, γιατί τα κινέζικα ημερομίσθια είναι πάρα πολύ χαμηλά.
Όσο όμως η λιανική κατανάλωση παραμένει χαμηλή, όσοι κινέζοι δεν μπορούν να εργασθούν στην εξαγωγική βιομηχανία, συνεχίζουν να είναι άνεργοι αφού δεν υπάρχει εσωτερική αγορά για να τους απορροφήσει. Την ίδια όμως ώρα που η ανεργία παραμένει σταθερή ή αυξάνεται, το Κινέζικο ΑΕΠ συνεχίζει να αυξάνεται από τους χαμηλόμισθους, που απασχολούνται στην εξαγωγική βιομηχανία. Έχουμε σε αυτήν την περίπτωση το φαινόμενο jobless recovery.
Ακριβώς το ίδιο συνέβη και στην Τυνησία, όπου ενώ είχαμε καλούς ρυθμούς ανάπτυξης, είχαμε ταυτόχρονα και τρομερούς ρυθμούς ανεργίας.
Σε λίγο καιρό, όταν θα έχουν φαλκιδευτεί πλήρως τα εργατικά και μισθολογικά δικαιώματα, η έννοια outsourcing στην επιχειρηματική δραστηριότητα θα ανθίσει. Τότε, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θα μας πει ότι με την ανάπτυξη του outsourcing θα τονωθεί η ανάπτυξη και θα μειωθεί και η ανεργία!
Ας θυμούνται τότε, αυτοί που θα τους πιστέψουν, ότι οι ελάχιστοι από τους εύπιστους που θα βρουν δουλειά, θα δουλεύουν μία ολόκληρη ημέρα για να αγοράσουν ένα σουτιέν!
Konstantinos Ntokos, 13 Μαρτίου 2013 – 3:24 μ.μ.
Το ότι έχει το σουτιέν 20 ευρώ στο πολυκατάστημα, ξέρεις τι σημαίνει??
Ότι μία ελληνίδα πρέπει να δουλεύει μία μέρα για να το αποκτήσει.Και έτσι όπως πάμε θα φτάσουμε τις δύο ημέρες εργασίας για ένα σουτιέν!!
