Εμείς το νοιώθαμε, αλλά δεν το ξεστομίζαμε. Κάπου μια μικρή ελπίδα μήπως ξανασάνουμε, κάπου η περιβόητη ανάπτυξη που ακούμε και δεν βλέπουμε, κάπου η αισιόδοξη πλευρά του έλληνα, δεν μας άφηναν να το πούμε φωναχτά. Μας έβγαλε απ΄τον κόπο ένας ευρωπαίος οικονομικός αξιωματούχος που είπε καθαρά και με τόλμη -αναίδεια να την πω- προεξοφλώντας την τύχη μας : Πέσαμε έξω στους υπολογισμούς μας για την Ελλάδα, τι να κάνουμε; Μια γενιά της θα πάει χαμένη .
Ούτε γάτα, ούτε ζημιά ! Προεξόφλησε τον θάνατο των νιάτων μας, έτσι ψυχρά, χωρίς αιδώ. Αποφάσισαν λέει να αφανίσουν μια ολόκληρη γενιά μας . Καταδίκασαν με το έτσι θέλω τα δικά μας παιδιά να μη κάνουν όνειρα, οικογένειες, να δημιουργήσουν, να σταθούν στα πόδια τους.΄Ετσι θέλησε η Ευρώπη, έτσι θα γίνει.
Δεν ξέρω πως μου ήρθε στο μυαλό ο Θησέας και τα παιδιά που θυσίαζαν στο Μινώταυρο οι Μίνωες!
Δεν είναι άσχετο φίλοι μου, σκεφτείτε το λιγάκι. Αίμα νεανικό θέλει και ο Ευρωπαϊκός Μινώταυρος !
Δεν ρωτάνε κι εμάς τους γονείς αυτής της γενιάς , τι τραβήξαμε να τ΄αναστήσουμε, να τα σπουδάσουμε, να τα στείλουμε στρατιώτες για να βοηθήσουμε τους…συμμάχους ! Χίλιες δυο στερήσεις και αγωνίες, για το τίποτα. Μας λένε, λοιπόν, ότι δεν έχουμε δικαίωμα να τα καμαρώσουμε μια μέρα φτασμένα, επιτυχημένα, ολοκληρωμένους πολίτες.΄Οχι, τα δικά μας παιδιά, αποφάσισαν οι Βρυξέλες, να είναι τα απόπαιδα, τα δευτέρας διαλογής, τα χωρίς ορίζοντες, ευκαιρίες, προοπτικές και μέλλον. Τι φταίξανε αυτά αν οι γονείς τους ήταν μα….κες ή ζωηροί; Να τιμωρήσουν εμάς , όχι αυτά. Ιφιγένειες και ανθρωποθυσίες, λοιπόν;
Θα το δεχτούμε κι αυτό αμάσητο; Είναι βαρύ το τίμημα. Πολύ βαρύ γα να το σηκώσουν οι ήδη καταπονημένοι ώμοι μας. Τώρα μας χτυπάνε στο πιο ευαίσθητο σημείο μας, τα παιδιά μας !
