Απορρίπτει κατηγορηματικά οποιαδήποτε σύγκριση γίνεται με την Κύπρο ως προς το μέγεθος του χρηματοπιστωτικού τομέα, η κυβέρνηση του Λουξεμβούργου, με το επιχείρημα ότι χάρη στην συνδρομή του Μεγάλου Δουκάτου, ενισχύεται «η ανταγωνιστικότητα όλων των κρατών μελών της ευρωζώνης».
«Το Λουξεμβούργο ανησυχεί για τις συγκρίσεις μεταξύ διεθνών χρηματοπιστωτικών τομέων στην ευρωζώνη και για τις σκέψεις σχετικά με το μέγεθος ενός χρηματοπιστωτικού τομέα σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας και σχετικά με τους υποτιθέμενους κινδύνους που αυτό θα σήμαινε για την δημοσιονομική και οικονομική βιωσιμότητα», αναφέρεται σε ανακοίνωση της κυβέρνησης του Λουξεμβούργου.
Σε ό,τι αφορά τον χρηματοπιστωτικό τομέα του Λουξεμβούργου, «πρέπει να υπογραμμισθεί ο θεμελιώδης διεθνής του χαρακτήρας στο πλαίσιο της ευρωζώνης, ο οποίος τον καθιστά σημαντικό σημείο εισόδου για τις επενδύσεις στην ευρωζώνη», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
«Ο τομέας αυτός συμβάλλει έτσι στην γενική ανταγωνιστικότητα του συνόλου των χωρών μελών. Η διαφοροποιημένη πελατεία του, τα υψηλής ποιότητας προϊόντα του, η αποτελεσματική επιτήρησή του και η αυστηρή εφαρμογή των διεθνών προδιαγραφών συνιστούν την ιδιαιτερότητά του», καταλήγει η ανακοίνωση.
Spiegel: Έτσι η Μέρκελ «κλείνει» τους φορολογικούς παραδείσους
Οι Γερμανοί προσπαθούν εδώ και πέντε χρόνια να διορθώσουν το σύστημα που ευνοεί τους φορολογικούς παραδείσους. Η Κύπρος«έπεσε», ακολουθεί το Λουξεμβούργο και στο βάθος η… Βρετανία. Το Spiegel αποκαλύπτει πως κινείται το Βερολίνο.
Η κυπριακή κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να κάνει ο,τιδήποτε για να σώσει την τραπεζική της βιομηχανία. Όμως το Βερολίνο, υποκινούμενο από έναν βαθιά ριζωμένο φόβο για τους τραπεζικούς παραδείσους, επιδίωξε το αντίθετο. Η τελική συμφωνία, γράφει το Spiegel, αποτελεί ένα βαρύ πλήγμα για την πολυθρύλητη τραπεζική ένωση.
Οι αρχιτέκτονες του ευρώ είχαν ένα βασικό στρατηγικό στόχο. Για να παραφράσουμε την περίφημη ρήση του λόρδου Ισμέι για το ΝΑΤΟ, έπρεπε να μείνουν οι Αμερικανοί έξω, οι Γερμανοί μέσα και τα μεσογειακά κράτη κάτω – τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη νομισματική πολιτική, τονίζει το δημοσίευμα. Το πακέτο διάσωσης της Κύπρου, που παρουσιάζεται τώρα ως μοντέλο για μελλοντικές περιπτώσεις, ανταποκρίνεται ασφαλώς σε αυτό το σχήμα.
Η Κύπρος θα πρέπει να βρει τώρα ένα νέο οικονομικό μοντέλο. Η πολιτική οικονομία υψηλού ρίσκου στην οποία στηρίχθηκε μετά το 1974 λαμβάνει τέλος. Η Ισλανδία, που αντιμετώπισε μια ανάλογη καταστροφή το 2008, ανακάλυψε εκ νέου το ψάρεμα.
Η κυπριακή κυβέρνηση υπέβαλε για πρώτη φορά αίτημα για βοήθεια τον Ιούνιο του 2012. Ενώ ο τότε πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας καθυστερούσε, η γερμανική Βουλή συζητούσε. Είχαν προηγηθεί άλλωστε τέσσερις συζητήσεις για πακέτα βοήθειας στα οποία είχε εμπλακεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας.
Οι Γερμανοί προσπαθούν εδώ και πέντε χρόνια να διορθώσουν το σύστημα που ευνοεί τους φορολογικούς παραδείσους, επισημαίνει ο Τάισον Μπάρκερ στο Σπίγκελ. Το 2008, το Βερολίνο προσπάθησε να εισπράξει διαφυγόντες φόρους από λογαριασμούς που είχαν στην τράπεζα LGT 600 εξέχοντες «άνθρωποι του Νταβός», μεταξύ των οποίων και ο πρώην πρόεδρος των Γερμανικών Ταχυδρομείων Κλάους Τσουμβίνκελ.
Η υπόθεση εκείνη είχε προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο ανάμεσα στη Γερμανία και το Λιχτενστάιν. Το 2010, η γερμανική κυβέρνηση στράφηκε εναντίον φοροφυγάδων στην Ελβετία. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε συνεργαστεί με τη Γαλλία προκειμένου να προωθηθούν μηχανισμοί κυρώσεων από την G20, ενώ χρησιμοποίησε και τη γερμανική νομοθεσία για να αναγκάσει τους φορολογικούς παραδείσους να σεβαστούν τους κανόνες που έχει θεσπίσει ο ΟΟΣΑ.
Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι οι φορολογικοί παράδεισοι ως οικονομικό μοντέλο έχουν «εξαντληθεί». Στο στόχαστρο βρίσκεται τώρα το Λουξεμβούργο, με έναν χρηματοπιστωτικό τομέα πέντε φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ. Ενδιαφέρον υπάρχει και για τη Βρετανία, όπου η αναλογία είναι 2:1.
Γιατί προβλήθηκε τόσο πολύ στη Γερμανία η συμμετοχή των ξένων καταθετών στον τραπεζικό τομέα της Κύπρου; Η απάντηση έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την πολιτική και τις δημοσκοπήσεις. Παρά την κριτική που δέχεται στο εξωτερικό, η διαχείριση της κρίσης της ευρωζώνης από την κυβέρνηση Μέρκελ επιδοκιμάζεται στο εσωτερικό.
Η προσωπική δημοτικότητα της καγκελαρίου, έξι μόλις μήνες πριν από τις εκλογές, φτάνει το 68%. Με δεδομένη τη γενική εχθρότητα προς τους φορολογικούς παραδείσους και την αγανάκτηση για το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν χρήματα των φορολογουμένων προκειμένου να ενισχυθούν οι Ρώσοι ολιγάρχες, ήταν σαφές ότι το Βερολίνο θα επέμενε να χρησιμοποιηθεί ένα μέρος των ανασφάλιστων καταθέσεων για την αναδιάρθρωση των τραπεζών.
Αυτό δεν είναι όμως το μοναδικό ταμπού που σπάει. Η θέσπιση ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων παραβιάζει ευθέως τις συμφωνίες στις οποίες στηρίζεται η «ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων», μια από τις τέσσερις ιερές και απαραβίαστες ελευθερίες της ενιαίας αγοράς.
Η κυπριακή κρίση υπονομεύει όμως και την αξιοπιστία του σχεδίου για την τραπεζική ένωση της ΕΕ. Ακόμη και η έννοια της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, που αποφασίστηκε στη σύνοδο κορυφής του περασμένου καλοκαιριού, τίθεται πλέον υπό αμφισβήτηση.
Η κυβέρνηση Μέρκελ δυσπιστούσε από την αρχή, θεωρώντας ότι μια τέτοια πολιτική οδηγεί σε μια ένωση μεταβιβάσεων από την πίσω πόρτα. Με δεδομένο ότι σε λίγους μήνες θα γίνουν εκλογές, δεν αναμένεται να ξεκαθαριστεί σύντομα τίποτα απ’ όλα αυτά.
Κύπρος – Λουξεμβούργο: Ομοιότητες και διαφορές
Μετά την Κύπρο, η επόμενη χώρα που αναμένεται να μπει στο στόχαστρο είναι το Λουξεμβούργο, γνωστό για το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς του, για το τραπεζικό του απόρρητο και τον διογκωμένο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Η κεντρική τράπεζα του Λουξεμβούργου (flickr.com)
Το οικονομικό μοντέλο του Μεγάλου Δουκάτου γίνεται συστηματικά στόχος επικρίσεων εξαιτίας του δυσανάλογου μεγέθους των καταθέσεων ιδιωτών και επιχειρήσεων, η αναλογία των οποίων ως προς το ΑΕΠ τοποθετείται στο 500%, πολύ μεγαλύτερη από της Κύπρου, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι υπερβολικά διογκωμένος σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία», παραδέχθηκε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Λουξεμβούργου που δεν κατονομάζεται.
Ο γερμανός βουλευτής Γιόακιμ Πος, αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD στην Μπούντεσταγκ, αναφέρθηκε πρόσφατα «στα ρίσκα και τους κινδύνους που ισχύουν για χώρες της ευρωζώνης το οικονομικό μοντέλο των οποίων βασίζεται σε ένα υπερτροφικό χρηματοπιστωτικό τομέα». Κατά την άποψή του, η κυπριακή κρίση «πρέπει να οδηγήσει στη συνειδητοποίηση ότι δεν φουσκώνουμε τεχνητά τον χρηματοπιστωτικό τομέα, μέσω, μεταξύ άλλων, και ενός φορολογικού ντάμπινγκ».
Ωστόσο, σύμφωνα με πολλούς ευρωπαίους αξιωματούχους, η υπερβολική εξάρτηση της οικονομίας του Λουξεμβούργου από τη χρηματοπιστωτική του βιομηχανία είναι το μόνο κοινό σημείο με την Κύπρο.
«Το πρόβλημα δεν εμφανίσθηκε στο Λουξεμβούργο, αλλά στην Ιρλανδία, με ορισμένες τράπεζες, στην Ισπανία, την Πορτογαλία», δήλωσε στις αρχές της εβδομάδας ο ευρωπαίος επίτροπος αρμόδιος για τις Χρηματοπιστωτικές Υπηρεσίες Μισέλ Μπαρνιέ.
Άριστα από τους οίκους αξιολόγησης
Το Μεγάλο Δουκάτο, ένα από τα έξι ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, βαθμολογείται από τους οίκους αξιολόγησης με τον υψηλότερο βαθμό για το αξιόχρεό του, το τριπλό Α. Το δημόσιο χρέος του ανέρχεται στο 20% του ΑΕΠ και είναι με απόσταση το χαμηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ το δημοσιονομικό του έλλειμμα βρίσκεται πολύ κάτω από το όριο του 3%.
Το Μεγάλο Δουκάτο, ένα από τα έξι ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, βαθμολογείται από τους οίκους αξιολόγησης με τον υψηλότερο βαθμό για το αξιόχρεό του, το τριπλό Α. Το δημόσιο χρέος του ανέρχεται στο 20% του ΑΕΠ και είναι με απόσταση το χαμηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ το δημοσιονομικό του έλλειμμα βρίσκεται πολύ κάτω από το όριο του 3%.
Το Λουξεμβούργο και η Κύπρος παρουσιάζουν, σίγουρα, «ομοιότητες, ως προς το μέγεθος του χρηματοπιστωτικού τομέα σε σχέση με το ΑΕΠ», παραδέχθηκε τη Δευτέρα ο υπουργός Οικονομικών Λικ Φρίντεν. Αλλά παράλληλα έσπευσε να επισημάνει τις διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες, τόσο ως προς τη γεωγραφική θέση, όσο και ως προς το είδος της πελατείας με την παροχή υπηρεσιών αμοιβαίων κεφαλαίων και διαχείρισης περιουσίας.
Ωστόσο, η εξέλιξη του χρηματοπιστωτικού τομέα του Λουξεμβούργου παραμένει «αμφισβητήσιμη», σύμφωνα με τον νέο πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας Γκαστόν Ράινες, ο οποίος θεωρεί ότι η υποχώρηση κατά 5% του καθαρού τραπεζικού αποτελέσματος ανάμεσα στο 2011 και το 2012 είναι «ανησυχητική».
Τραπεζικό απόρρητο
Το οικονομικό μοντέλο του Λουξεμβούργου είναι ακόμη πιο εύθραυστο εξαιτίας του γεγονότος ότι η υπεραξία του στηρίχθηκε σε ένα αδιαπέραστο καθεστώς τραπεζικού απορρήτου και της χαλαρής μεταχείρισης της φορολογικής απάτης, η οποία τιμωρείται στην χώρα αυτή μόνο όταν αφορά πολύ μεγάλα ποσά και γίνεται κατ’ εξακολούθησιν.
Το οικονομικό μοντέλο του Λουξεμβούργου είναι ακόμη πιο εύθραυστο εξαιτίας του γεγονότος ότι η υπεραξία του στηρίχθηκε σε ένα αδιαπέραστο καθεστώς τραπεζικού απορρήτου και της χαλαρής μεταχείρισης της φορολογικής απάτης, η οποία τιμωρείται στην χώρα αυτή μόνο όταν αφορά πολύ μεγάλα ποσά και γίνεται κατ’ εξακολούθησιν.
Μετά την Κύπρο, «οφείλουμε να θέσουμε το ίδιο ερώτημα και για άλλους στην Ευρώπη», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος του PlanNet Finance Ζακ Αταλί, αναφερόμενος συγκεκριμένα «στο Λουξεμβούργο που αποτελεί φορολογικό παράδεισο».
Απέναντι στην πίεση των ευρωπαίων εταίρων του, το Λουξεμβούργο αναγκάσθηκε να άρει το τραπεζικό απόρρητο από το 2011. Ομως η ανταλλαγή πληροφοριών με τις φορολογικές υπηρεσίες άλλων χωρών γίνεται κατά περίπτωση, και όχι με τον αυτόματο τρόπο που ήθελαν οι ευρωπαίοι εταίροι.
«Επιθυμώ οι πελάτες που έρχονται στο Λουξεμβούργο να το κάνουν όχι για να γλιτώσουν τη φορολογία…αλλά διότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες είναι περισσότερο παγκόσμιου χαρακτήρα», είπε ο Λικ Φρίντεν.
ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ – SPIEGEL, ΕΘΝΟΣ
