Έχεις κάμει κάποιο λάθος φίλε «δουδουμανιά».
Δεν έχεις κινηθεί σαν Έλληνας επιχειρηματίας. Σε έφαγε η θάλασσα γενικώς.
Ο θαλασσινός στο επάγγελμα δεν αποκόβεται μόνο από την οικογένειά του αλλά και από τα κόλπα της στεριανής ζωής. Η λαμαρίνα σε εγκλωβίζει και δε σου επιτρέπει να γνωρίζεις τα ψιλά γράμματα της ζωής στην Ελληνική στεριά.
Εκεί μόνο τις κομπίνες των ναυαγίων μαθαίνεις και πόσοι πνιγμένοι τσι πλήρωσανε.
Δε μπορεί να λες ότι πήρες το 66% της επιδότησης. Από ότι ακούω γιατί δεν έχω προσωπική εμπειρία και το 100% να έπαιρνες, στο χέρι το ίδιο πάνω κάτω ποσοστό θα σου έμενε. Χα χα χα χα.
Απλά δε βοήθησες ενώ θα μπορούσες και πέντε συνανθρώπους σου και εσύ καθυστέρησες τη δουλειά σου. Τι κέρδισες? Η κακία σου έμεινε! Χα χα χα χα.
Τι να σου κάμω φταίει η λαμαρινίαση. Νομίζεις πως ο πατριώτης μας ο Καββαδίας λέει μαλακ@@ στο τραγούδι του με το, «η λαμαρίνα η λαμαρίνα όλα τα σβήνει»?
Επειδή έχω ψιλομπλέξει και εγώ με άλλου είδους υποθέσεις για τον ίδιο λόγο (δε βοήθησα και εγώ αναξιοπαθούντες και δουλευταράδες συνανθρώπους μου) και τους έγραψα στα παπέ μου και γνώρισα σκηνές απείρου κάλους σου τα γράφω αυτά.
Δεν είχα και πολύ ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα γιατί το γνώριζα εκ των προτέρων, απλά σα κουρλός ακύρωσα κάποιο χρηματικό ποσό για ένα ταξιδάκι που ήθελα να κάμω και άρα δεν είχα πρόβλημα οικονομικό μια και ήταν για διασκέδαση και πίστεψέ με διασκέδαζα για χρόνια πολύ καλύτερα.
Συμπτωματικά γνώρισα και έναν τέως εφέτη (που μου είπε και αυτός ότι έχω τρέλα Θιακοκεφαλλονίτη αναμφισβήτητη) και πίναμε τα κρασάκια μας ξελιγωμένοι στα γέλια με τα τεκταινόμενα. Που θα διασκέδαζα καλύτερα?
Και τους βλέπω στη σειρά τώρα εις τους εκκλησιασμούς κάμνοντας ευλαβικά την ιεράν κίνηση του σταυρού και δε ξέρω πως διάολο δε τους πειράζει το λιβάνι όπως θα έπρεπε. Χα χα χα χα.
Ά είχα και δύο απειλές! Τις έχω πιστοποιημένες με τη βούλα του πατριάρχη χα χα χα. Για μαλλά@@ με έχεις? Τόσο ηλίθιοι ήταν οι άνθρωποι.
Μερικοί από αυτούς έχουν ζητήσει τη ψήφο και εσένανε και μένανε. Χα χα χα.
Αλλά μέχρι εδώ για την ώρα.
Αυτό που δε καταλαβαίνω φίλε, ή μάλλον το βλέπω ηλίθιο, είναι όταν δε βοηθιέται ένας κλάδος όπως του τουρισμού από τους λίγους που έχουν κάποιο μέλλον στη χώρα μας (δεν εννοώ από τις ντόπιες υπηρεσίες, αυτές άστες, αλλά από το «πάνω» κράτος) τι σκατά μέλλον έχουμε σα χώρα?
Αλλά και εσύ τη θάλασσα πήες να διαλέξεις να φας ψωμί? Δυό κατουρημένες ποδιές άμα φίλαες μέχρι και βουλευτή μπορεί να σε καμάρωνα σήμερα. Θα σε είχα ορέ παλιόφιλε και για κάνα ρουσφετάκι ο ψημένος!!
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.
Τώρα για το φίλο «ανώνυμο» φυσικά η επιτυχία, ή όχι μιας επιχείρησης βαρύνει και τις επιλογές του επιχειρηματία. Υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες όμως.
Μέχρι τώρα στην Ελλάδα γινόταν προσπάθεια να ανεβεί το οικονομικό επίπεδο των τουριστών με κίνητρο τις ανάλογες προσφερόμενες υπηρεσίες ώστε να ξεφύγουμε από τον «αλητοτουρισμό» που άφηνε περισσότερο σκουπίδι παρά χρήμα στο τόπο.
Οι υψηλότερες ποιοτικά υπηρεσίες δε μπορεί να είναι και τσάμπα.
Τώρα για το μέγεθος του νησιού «μέση του πουθενά» δε μπορεί να υπάρξει.
Έπειτα η επιχείρηση δούλεψε κάποια χρόνια ικανοποιητικά, η οικονομική κρίση την επηρεάζει αυτή τη στιγμή, μήπως εσύ φίλε είχες προβλέψει αυτό το χάλι? Και εσύ να το είχες προβλέψει δεν ήταν δυνατό το ίδιο για τον περισσότερο κόσμο για να μη πω για κανέναν. Σε αυτές τις δυσκολίες έπρεπε να μη επιβαρύνονται τα μέγιστα τέτοιου είδους επιχειρήσεις ώστε να είναι τα «βοηθήματα» για ανάκαμψη, αλλιώς πως?
Η Ιθάκη σα μικρό νησί είναι σα μια απομακρυσμένη ταβέρνα, όταν χάσει τη πελατεία της για κάποιο καιρό, άντε να την ξαναπιάσει μετά.
Αν τέτοιου είδους προβλήματα δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα και με έξυπνο τρόπο στο τέλος η Ιθάκη θα είναι ολόκληρη ένα μεγάλο πρόβλημα.
Ο τουρισμός είναι πολύ «ευαίσθητο» προϊόν…
+Swimming+Pool+A%CE%B7.jpg)
+Swimming+Pool+A.jpg)
One Comment
aris
Έκανα μια σκέψη να φέρω ένα παράδειγμα για την λογική της έννοιας «στη μέση του πουθενά» και το τουρισμό.
Ένας μετανάστης λοιπόν σκέφτηκε να βοηθήσει το χωριό του που βρισκόταν πραγματικά στη μέση του πουθενά στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας 70 περίπου χιλιόμετρα από το Αντίρριο. Έκτισε λοιπόν ένα ξενοδοχείο αρκετά υψηλών τότε προδιαγραφών για το χωριό, σωστό παλάτι, κόσμημα της περιοχής.
Στο πραγματικά πουθενά! Ένα χωριό με 200 κατοίκους, με αρκετούς τσίγκους και μία ταβέρνα που έγινε πιστεύω αφού φτιάχτηκε το ξενοδοχείο με το όνομα
CRYSTAL MOUNTAIN HOTEL
Πήγα για πρώτη φορά γύρω στο 94΄πιστεύω. Ο δρόμος ο μισός τουλάχιστον δράμα, στα τελευταία χιλιόμετρα αντί αυτοκινήτων βρήκα τέσσαρες αλεπούδες και μετά από 300χιλ. ταξίδι κατευθείαν σχεδόν μετά τη δουλειά Παρασκευής ούσης άρχισα να απογοητεύομαι για την επιλογή μου.
Όταν πήγα βαθειά νύχτα πλέον, μου έφεραν και το φαγητό στο δωμάτιο!
Κάθε Σάββατο είχε και ψητό αρνί στη σούβλα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου! Χα χα χα. Το πρωί είδα μια γκόμενα να κάνει μπλάτσα- μπλούτσα στη πισίνα μέσα στα έλατα (1000 μέτρα το υψόμετρο) και ξεκίνησα και εγώ για βουτιά! Κορδωτός – κορδωτός ο καλός σου κάνω μια φιγουρατζίδικη βουτιά με σπάσιμο στη μέση και από εκεί και πέρα το μόνο που θυμάμαι ήταν η ζέστη του γκαζόν που πρόλαβα να ξαπλώσω. Παγάκια!, όταν λέμε παγάκια, παγάκια! Αρχές Οκτώβρη ήτανε, τη νύχτα το νερό πάγωνε και αυτή η σκύλα ήτανε η γυμνάστρια!
Πέρασα ένα φοβερό Σαββατοκύριακο στο πουθενά φίλε (ανώνυμε) και ξαναπήγα τουλάχιστο 5 φορές εκεί στο πουθενά, με βελτιωμένο κατά πολύ δρόμο και με τις καλύτερες εντυπώσεις από υπηρεσίες.
Έχω πολλά χρόνια να ξαναπάω αλλά ας μπείς στο ιντερνετ να δείς φίλε ανώνυμε τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα εκεί στο «πουθενά» στην Άνω Χώρα και πόσος κόσμος από τη περιοχή βγάζει τον επιούσιο.
Φυσικά βοήθησαν και η νομαρχία τότε και όσοι τέλος πάντων είχαν λίγο μυαλό για το πώς μπορεί ένας τόπος να αναπτύξει τουρισμό και μάλιστα στο πραγματικό ΠΟΥΘΕΝΑ.
Υ.Γ.
Ελπίζω να μη με περάσετε για διαφημιστή της περιοχής. Προς γνώση και συμμόρφωση το έγραψα.
Χουά χα χα χα χα χα χα.