Ο/Η aris άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας “άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΚΕ“:
Συγχαρητήρια λοιπόν συγχαρητήρια που λέει και το τραγούδι!
Συγχαρητήρια ως προς τι ορέ παιδιά?
Συγχαρητήρια δίνουν οι πολίτες σε ένα απερχόμενο πολιτικό για τις ικανότητες που επέδειξε ως προς τη προάσπιση των συμφερόντων τους γενικώς και αορίστως που λένε.
Οι πολιτικοί μεταξύ τους ανάποδα! Χα χα χα.
Συγχαρητήρια στην αρχή για το πιάσιμο τση καρέκλας!
Και άμα ο πιάσας τη καρέκλα αποδειχθεί μαλ@@@ς αυτός που έδωσε τα συγχαρητήρια τι θα πεί? Με συγχωρείτε είμαι και εγώ μαλ@@@ς?
Το έχει πει κανένας μέχρι τώρα από όλους αυτούς που έχουν συγχαρεί με τον ίδιο τρόπο πολιτικούς αρχηγούς που ο λαός τους απέρριψε με τον παραπάνω χαρακτηρισμό?
Αλλά κόρακας κοράκου μάτι βγάζει ποτέ?
Και άμα ο πιάσας τη καρέκλα (γενικά αναφέρομαι) έχει κάμει του κόσμου τσι πουστιές και τσι αλχημείες στα μουλωχτά για να τα καταφέρει (όχι και τόσο σπάνιο φαινόμενο), τα συγχαρητήρια σε τι πράγμα απευθύνονται?
Τσι πετυχημένες τρικλοποδιές? Χα χα χα χα.
Ρε πόσο κόπανους μας έχουνε περάσει ορισμένοι!
Τούτο το μήνυμα των συγχαρητηρίων και των επ΄ ευκαιρία προτάσεων για ανοίγματα και συνεργασίες (τρίτου τύπου μήπως?), μου θυμίζουνε εκειό το χλευαστικό λαϊκό αλλά πολύ φιλοσοφημένο ρητό:
«Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη».
Αϊ μανάραμμμ.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 15 Απριλίου 2013 – 11:16 μ.μ.
άσχετο:
μ αυτά που γράφεις φίλε σκέφτηκα ορισμένα πράματα και λέω να τα γράψω,αν και είμαι πολύ κουρασμένος, τέλος πάντων, πάμε με το πάμε και βλέπουμε.
ο κομουνισμός επεβλήθη στη ρωσία, μια εποχή μετάλλαξης του καπιταλισμού, ο φεουδαρχισμός πέθαινε, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος άφηνε πίσω του μια κουρελιασμένη ανθρωπότητα, η βιομηχανοποίηση, η εργατική τάξη, η αριστοκρατία, η πλουτοκρατία, όλα μπερδεμένα, έψαχναν διέξοδο, η ρωσική επανάσταση επικράτησε, ο καπιταλισμός μετά από λίγο πέρασε τη μεγαλύτερη του κρίση, αναγκάστηκε να λουφάξει, να αναδιοργανωθεί, το αντίπαλο δέος έπαιρνε σχήμα προσπαθούσε κι αυτό να οργανωθεί, κι από λάθος σε λάθος τα έκανε σκατά.
σήμερα 95 χρόνια μετά αφού ο κομουνισμός πέθανε, ο καπιταλισμός περνάει την κατα πολύ μεγαλύτερη από το 29 κρίση, πνέει κι αυτός τα λοίσθια.
τότε έγινε πόλεμος, τα πράματα πήραν μορφή, η ανθρωπότητα κατάφερε να επιβιώσει ( κακήν κακώς βέβαια) μέχρι τούτη τη κρίση.
τώρα είμαστε στο σημείο μηδέν πάλι, οι λαοί, η ανθρωπότητα φοβισμένη, κοιτάνε μπροστά και δεν βλέπουν τίποτα.
ένα αποτυχημένος καπιταλισμός που κατάντησε να φτιάχνει μόνο εκτρώματα, σώρους και ριμπολόβλεφ. άνθρωποι με τεράστια δύναμη, χωρίς ιδανικά, χωρίς ήθος, συνήθως μαφιόζοι εγκληματίες, έμποροι ναρκωτικών κλπ.
ένας κομουνισμός κουρασμένος και φοβισμένος, περιχαρακωμένος και δογματικός, ανίκανος να εξελιχθεί, να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, να βοηθήσει τους λαούς.
κι έρχεται πάλι η γερμανία να μας βάλει σε τάξη, χωρίς τουφέκια και τανκς αυτή τη φορά, αλλά μικρότερη σε δύναμη από τις δυο τελευταίες φορές, με όπλα ξεπερασμένα καπιταλιστικά τερτίπια πολεμάει να διορθώσει τα καπιταλιστικά ρεζίλια.
δεν ξέρω φίλε μου, δεν ξέρω τι θα βγει από τ αυγό, παρατηρώ ανήμπορος να παρέμβω.
μ εκτίμηση
2 Comments
aris
…“άνθρωποι με τεράστια δύναμη, χωρίς ιδανικά, χωρίς ήθος, συνήθως μαφιόζοι εγκληματίες, έμποροι ναρκωτικών κλπ.”…
Μέσα σε αυτές τις λέξεις τα λες όλα φίλε, σωστότατος.
Αν το συνεχίσεις πάρα κάτω θα διαπιστώσεις ότι, μα αν δεν είσαι όλα αυτά δεν μπορείς να αναρριχηθείς σε θέσεις εξουσίας πλέον, οπουδήποτε. Δε σε προωθεί ούτε το «χρήμα», μα ούτε οι άνθρωποι για τους οποίους θέλει κάποιος να δουλέψει και να φτιάξει κάτι όμορφο.
Μέσα σε αυτό τον κόσμο ζούμε πάντα, δεν είναι ανάγκη να απογοητεύεται κανείς, νόμοι της ανθρώπινης φύσης.
Η διαφορά είναι ότι παλιά έβγαινε, ή μάλλον άφηναν να βγεί και κανένας «λαϊκός» που είχε γνωρίσει τις δυσκολίες της ζωής, τον είχε αγαπήσει και ο λαουτζίκος, για να μαζεύει τα πράγματα και όλο κάποια ωφέλεια έβγαινε, τώρα τίποτα!
Ξέρεις γιατί? Γιατί κατάφεραν τον κόσμο να μη νοιώθει λαουτζίκος, οπότε δε χρειάζονται τέτοιοι εκπρόσωποι. Χα χα χα χα.
Δεν είναι τίποτα τυχαίο φίλε. Όταν συμβαίνει μια ζημιά και ο κόσμος έτσι λαϊκά να το πούμε είναι μυαλωμένος, ζορίζεται, λέει τι μαλ@@@ έκαμα το παλεύει και το ξεπερνά.
Εδώ έχεις να κάμεις με ένα κόσμο που γεννήθηκε μέσα στην ανηθικότητα, εμπολιάστηκε σε αυτή πλέον, συνήθισε στη βρώμα, κυλιέται σα το γουρούνι μέσα στη λάσπη και το μόνο που τον πειράζει είναι μήπως του μικρύνουνε το χώρο που τσαλαβουτάει.
Το πρόβλημά του είναι μη χάσει το στοιχείο του τη λάσπη όχι να βγει από αυτή.
Πολλά θα ήθελα να πω αλλά δε μπορώ να τα γράψω, είναι να πίνουμε κάνα κρασάκι και να τα λές .
Θα σου πω μόνο ένα πράγμα που θα έχεις διαπιστώσει πιστεύω και εσύ. Πολύ δύσκολα έχω βρεί άνθρωπο που να μπορώ να κουβεντιάσω λίγο σοβαρά, κάθομαι και ακούω του κόσμου τις μαλακίες και κάνω το κουνέλι για να είμαι καλός και να γνωρίζω ακούοντας τουλάχιστο, τι γίνεται γύρω μου.
Μην απογοητεύεσε φίλε και εσύ και κανένας σκεφτόμενος άνθρωπος, δεν ήμουν ποτέ μοιρολάτρης αλλά δυστυχώς η ζωή σε αυτό το πλανήτη θα κάνει πάντα κύκλους μέχρι ίσως να τον τινάξουμε κάποτε στο διάστημα.
Τώρα είμαστε όπως πρίν κάποιους αιώνες και όταν σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τα σκυλάκια ως νεόπλουτοι γιατί θα τρώμε εμείς τις σκυλοτροφές (δεν είναι υπερβολή φίλε), τότε θα «ξυπνήσουμε» αναγκαστικά, γιατί ξύπνιος στη πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ ούτε θα είναι ο κόσμος και θα εφαρμοστεί η φιλοσοφία του παρακάτω τραγουδιού και μετά συνέχεια μια από τα ίδια τα σημερινά, «ο κύκλος» βλέπεις!
«Ήταν κάποτε παλιά ένας αφέντης με φλουριά
που `χε σκλάβο με μυαλό μα δεν του βγήκε σε καλό
είχε ξεσηκώσει κι άλλους αχ τι μπελάς για τους μεγάλους
ο αφέντης απειλούσε και ο σκλάβος τ’ απαντούσε
Κι αν δεμένο και δαρμένο διατάξεις να με φέρουν
κι απ’ τα βάσανα πεθάνω τι θα χάσεις σκέψου
πρώτα πρώτα μια για πάντα ένας άνθρωπος θα λείψει
κι όσα τώρα μου φορτώνεις όλα εσύ θα φορτωθείς
τι θα χάσεις σκέψου
Κι όχι κέρδος πως θα βγάλεις με την πράξη σου αυτή
μια και μυστικό κανένα από μένα δε θα μάθεις
τι θα χάσεις σκέψου
Καλοσκέφτηκε ο αφέντης κάτσε του λέει να τα πούμε
τι να πούμε λέει ο σκλάβος τίποτα τώρα δεν ακούμε
τη σκλαβιά μου λύνοντας καλόπιασέ με, το κοινό συμφέρον δες
το χρυσάφι σου χαρίζω προτιμώ τη λευτεριά
Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος
τα παιχνίδια των θεών να τα πληρώνω εγώ
στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να είμαι σκλάβος»
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.
aris
Για τις σκυλοτροφές φίλε που αναφέρω προηγουμένως θα σου πώ το παρακάτω:
Πριν κάποιες μέρες με λιακάδα περνούσα από ένα πάρκο και βλέπω ένα κύριο καλοντυμένο να κάθεται σε ένα παγκάκι και να τρώει, πάρα πάνω δυό άλλοι παίζανε τάβλι. Ά λέω βγήκε ήλιος και ο κόσμος βγήκε να πάρει αέρα. Πιο πάνω βλέπω ένα τριανταπεντάρη να τρώει, λέω τι διάολο μία η ώρα όλοι πεινασμένοι είναι? Την ώρα εκείνη ερχότανε δυό μεσήλικες κρατώντας από μια νάιλον σακούλα. Κοιτάω και βλέπω φαγητό και ψωμί μέσα. Τότε σκέφτηκα τα συσσίτια! Όχι ρε πούστη μου λέω έρχονται παίρνουν φαί και επειδή ντρέπουνται να πάνε έτσι στο σπίτι κάθονται και το τρώνε στα παγκάκια! Και ήτανε καλύτερα ντυμένοι από μένα.
Οι νεόφτωχοι φίλε!
Και κάθομαι και σκέφτομαι : Λες πριν λίγο αυτοί να αγοράζανε ζωοτροφές και φέρνανε στο πάρκο το σκυλάκι τση κυράς βόλτα, γι΄αυτό ξέρουν τα κατατόπια και έρκουνται αυτοί τώρα για να φάνε το συσσίτιο σα τσου σκύλους?
Και όχι τίποτα άλλο τα σκυλιά τα αμολήσανε, τσού βγήκε το λουρί από το σβέρκο, από το δικό τους και το δικό μου σβέρκο το λουρί πότε θα φύγει?
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.