“Σε μια γειτονιά φτωχική
ο νους μου συχνά με γυρίζει
και κάποιες χαρές που περάσανε μου θυμίζει….”
Μια γειτονιά της Αθήνας του ΄50 βλέπουμε στην φωτογραφία….
Χαρούμενα πρόσωπα ανάμεσα στις παράγκες…οι πέτρες προσπαθούν να συγκρατήσουν
τις πρόχειρες σκεπές….βοηθούν και οι γλάστρες σε αυτό.
Η μαντζουράνα δεν έλειπε….
Το καροτσάκι του πλανόδιου μικροπωλητή είναι αραγμένο έξω από την πόρτα του
μπροστά από την σκάφη.
Τα ρούχα απλωμένα…όταν άρχιζε η βροχή τα μάζευε και η γειτόνισα σε περίπτωση
που έλειπε η νοικοκυρά που τα άπλωσε….
Όχι οι πόρτες δεν είχαν λουκέτα και κλειδαριές….όλη η γειτονιά μια οικογένεια.
Τα μεγαλύτερα παιδιά νταντεύουν τα μικρότερα….οι μανάδες έπρεπε να δουλέψουν
σε κάποια αρχοντόσπιτα σαν πλύστρες….σε ταβέρνες σαν λαντζέρες….
Στο βάθος προχωράει ο κύριος με το κοστούμι….πρέπει να κόβει δρόμο…
φαίνεται παράτερος για την γειτονιά αυτή.
Τα καλώδια της ηλεκτρικής χαμηλά για να φωτίσουν τις παράγκες….όλοι κάνανε
τα στραβά μάτια….και αρμόδιοι και υπεύθυνοι…..
Άραγε να ζούν οι περισσότεροι της φωτογραφίας σήμερα;
Μελαγχόλησα όμως ….
από:πίσω στα παλιά
One Comment
aris
Εντυπωσιακή φωτό κ διαχειριστή!!
Αν αναρωτιέσαι αν ζουν τα περισσότερα άτομα της φωτό, μάλλον πάρα πολλά θα έλεγα γιατί δείχνει περίοδο 1958 – 62.
Σαν περιοχή ίσως είναι κοντά στο γήπεδο της λεωφόρου Αλεξάνδρας χωρίς να είμαι σίγουρος. Στο βάθος φαίνονται πολυκατοικίες της εποχής και το κτίριο κάτι μου θυμίζει. Η τεχνοτροπία του ρολά στα παράθυρα και αυτό το πελεκητό εξωτερικό τσιμέντο οδηγούν πάντως σε αυτή τη χρονική περίοδο.
Αυτό που βλέπω είναι ότι εμείς εδώ παρά του ότι δεν μας άφησε κεραμίδι για κεραμίδι ο σεισμός καλύτερα περνάγαμε.
Εκειό το τρίκυκλο να ήτανε για μπουγάτσες – τυρόπιτες? Νομίζω έχει και φουγάρο για τα κάρβουνα. Και άμα ήτανε κοντά στο γήπεδο δικαιολογείται η παρουσία του.
Αποδείξεις έκοβε? Χα χα χα χα χα.
Δεν γνωρίζω αν κανείς μπορεί να βοηθήσει περισσότερο, έτσι από περιέργεια…
Χουά χα χα χα χα χα.