οι άνθρωποι είναι σαν το κρασί

One Comment

1. 1

   

   aris

   27 Ιουνίου 2013 at 10:27

   Τώρα με προβληματίζεις με την ατάκα.
   Χρόνια τώρα έπαιρνα κρασί σπιτικό εξαιρετικό το εκουβάλαα στην Aθήνα και μετά 20 – 30 μέρες μου «τουμπάρζε».
   Από το κούνημα του ταξιδιού μου λέανε.
   Φουλάρω ξέχειλα τη νταμιζάνα να μη μπορεί να κουνηθεί μπίτι!
   Μπαρμπούτσαλα τα ίδια.
   Ερκόμουνα στον πατέρα μου και το ίδιο κρασί το έπινες και ήτανε κονιάκι σκέτο!
   Τα απαράτησα τα κουβαλήματα λοιπόνε.
   Πέρυσι πήρα ξύδι εξαιρετικό, το πάω στην Αθήνα στην αποθήκη και έγινε θολό.
   Κάθομαι και το φιλτράρω, το αφήνω τίποτις, έτσι είναι ακόμα και βλαστήμαα εκειόν που μου το πούλησε (χρυσάφι η τιμή).
   Έρκουμαι εδώ βρίσκω αυτό που άφησα και είναι πεντακάθαρο και παίρνω τσι βλαστήμιες πίσω.

   Για σύνδεσε την ατάκα και κάμε μου τώρα πρακτική εξήγηση να σε πω μαέστρο.

   Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα.

   Reply

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.