ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕΙ
Άκουσε μαλάκα νεοέλληνα γιατί μου έχει σαλτάρει το μυαλό,
τα αρχίδια μου ‘χεις πρήξει με το κάθε τι σου εθνικό,
τη κάθε μαλακία που γράφει πάνω της γαλανόλευκο,
σου μιλάω πούστη σε ενεστώτα, όχι σε παρελθοντικό αόριστο,
λόγια-μαχαίρια που ματώνουνε τα ευαίσθητα αυτιά σου,
μαύρος τάφος που μέσα του θα θαφτεί όλη η γενιά σου,
η σπορά σου, ο ελληνικός βόθρος που έχεις για χώρα,
μη με πιάνεις στο στόμα σου γιατί θα σε κεράσω δώρα,
φωτιά να βάψω μαύρη την αυγή που με χρυσό τη ντύνεις,
μέσα από τη φωτιά Αναρχικό Hip Hop, λουλούδι που ανθίζει,
είναι ένα λουλούδι που οι φλόγες του συθέμελα θα κάψουνε,
το κράτος, τη θρησκεία, το κεφάλαιο θα εξαφανίσουνε,
καμένες εκκλησίες, καμένα εθνικά ιδανικά,
τώρα αντικρίζεις την αλήθεια σαν κρεμασμένη Παναγία,
ακρωτηριασμένη, ξεσκισμένη, εντελώς διαμελισμένη,
τη στάμπαρα με μαύρο αλφάδι στο μέτωπο τη γαμημένη,
σου μιλάω για αναρχία και εσύ μου μιλάς για τεχνική,
στα αρχίδια μου το Hip Hop σας και όλη η απολίτικη σκηνή,
όπως και το κάθε ένα φασιστόμουτρο που προσκυνάει μια σημαία,
όλοι στους δρόμους να κάψουμε του κάθε φασίστα τη πατρίδα.
Λουλούδι… (4 φορές)
(Ρεφραίν)
Ένα λουλούδι που ανθίζει, μια μαύρη πόλη φλέγεται,
του μίσους ζωγραφιά, σε αγάπη και φως μετατρέπεται,
λουλούδι που ανθίζει, ο κάθε άδικος νόμος καταρρέει,
ένας ποιητής σε οίστρο με στίχους τη πόλη ολόκληρη καίει.
Ένα λουλούδι στη 48 Σωκράτους, τα γραφεία των ναζί
τυλιγμένα στις γλώσσες της φωτιάς, όμορφη καταστροφή,
λουλούδι που ανθίζει, Μιχαλολιάκο φωτιά στα ιδανικά σου,
ανθίζει το λουλούδι σαν καίγεται η γαμημένη χώρα σου.
Λουλούδι… (4 φορές)
Οι στίχοι μου είναι μαύροι σαν τη μυρωδιά της ασφάλτου όταν καίγεται,
παρανοϊκή συμφωνία της οργής που στον αέρα διαχέεται,
ένα σύνθημα σε τοίχο που ‘χε από κάτω το αλφάδι,
που το έγραψα με spray γιατί ένοιωσα μίσος ένα βράδυ,
μίσος που σαν παλίρροια μου φούσκωσε μέσα στο στήθος,
βγήκε κι έγινε σκιά που φώτισε μαύρο το δικό σας έθνος,
σκιά που εξαπλώθηκε πάνω από της Ελλάδας την κάθε ακτή,
και απελευθερώνει τις ψυχές από κάθε συνόρου της φυλακή,
με Γη αντάλλαξε κάθε έννοια που της είχατε φορέσει πατρίδα,
πατρίδα μου είναι η Γη και όχι μια ελληνική βραχονησίδα,
Ίμια γαμημένα, γελοία θυσία στο όνομα του πολέμου,
σκορπίζω τις στάχτες της Ελλάδας στα χέρια του ανέμου.
Βάλ’τα καλά στο μυαλό σου αυτά τα λόγια γιατί δε θα τα ξαναπώ,
κι ούτε θα δώσω σε κανένα φασίστα Έλληνα λογαριασμό,
δε θα απολογηθώ σε κανέναν που δε νοιώθω σύμμαχο μου,
μόνο φωτιά είναι η γλώσσα που με αυτή μιλάω στον εχθρό μου,
φόβος και τρόμος είναι μόνο ό,τι πρέπει να αισθάνεστε,
διαρκούς τρομοκρατία, απειλή, που πράξεις γίνεται,
ο σεβασμός να ξέρεις κερδίζεται μέσα από την αλληλεγγύη,
χωρίς αντίτιμο σχέση, ψυχή φλεγόμενη που ανθίζει.
τα αρχίδια μου ‘χεις πρήξει με το κάθε τι σου εθνικό,
τη κάθε μαλακία που γράφει πάνω της γαλανόλευκο,
σου μιλάω πούστη σε ενεστώτα, όχι σε παρελθοντικό αόριστο,
λόγια-μαχαίρια που ματώνουνε τα ευαίσθητα αυτιά σου,
μαύρος τάφος που μέσα του θα θαφτεί όλη η γενιά σου,
η σπορά σου, ο ελληνικός βόθρος που έχεις για χώρα,
μη με πιάνεις στο στόμα σου γιατί θα σε κεράσω δώρα,
φωτιά να βάψω μαύρη την αυγή που με χρυσό τη ντύνεις,
μέσα από τη φωτιά Αναρχικό Hip Hop, λουλούδι που ανθίζει,
είναι ένα λουλούδι που οι φλόγες του συθέμελα θα κάψουνε,
το κράτος, τη θρησκεία, το κεφάλαιο θα εξαφανίσουνε,
καμένες εκκλησίες, καμένα εθνικά ιδανικά,
τώρα αντικρίζεις την αλήθεια σαν κρεμασμένη Παναγία,
ακρωτηριασμένη, ξεσκισμένη, εντελώς διαμελισμένη,
τη στάμπαρα με μαύρο αλφάδι στο μέτωπο τη γαμημένη,
σου μιλάω για αναρχία και εσύ μου μιλάς για τεχνική,
στα αρχίδια μου το Hip Hop σας και όλη η απολίτικη σκηνή,
όπως και το κάθε ένα φασιστόμουτρο που προσκυνάει μια σημαία,
όλοι στους δρόμους να κάψουμε του κάθε φασίστα τη πατρίδα.
Λουλούδι… (4 φορές)
(Ρεφραίν)
Ένα λουλούδι που ανθίζει, μια μαύρη πόλη φλέγεται,
του μίσους ζωγραφιά, σε αγάπη και φως μετατρέπεται,
λουλούδι που ανθίζει, ο κάθε άδικος νόμος καταρρέει,
ένας ποιητής σε οίστρο με στίχους τη πόλη ολόκληρη καίει.
Ένα λουλούδι στη 48 Σωκράτους, τα γραφεία των ναζί
τυλιγμένα στις γλώσσες της φωτιάς, όμορφη καταστροφή,
λουλούδι που ανθίζει, Μιχαλολιάκο φωτιά στα ιδανικά σου,
ανθίζει το λουλούδι σαν καίγεται η γαμημένη χώρα σου.
Λουλούδι… (4 φορές)
Οι στίχοι μου είναι μαύροι σαν τη μυρωδιά της ασφάλτου όταν καίγεται,
παρανοϊκή συμφωνία της οργής που στον αέρα διαχέεται,
ένα σύνθημα σε τοίχο που ‘χε από κάτω το αλφάδι,
που το έγραψα με spray γιατί ένοιωσα μίσος ένα βράδυ,
μίσος που σαν παλίρροια μου φούσκωσε μέσα στο στήθος,
βγήκε κι έγινε σκιά που φώτισε μαύρο το δικό σας έθνος,
σκιά που εξαπλώθηκε πάνω από της Ελλάδας την κάθε ακτή,
και απελευθερώνει τις ψυχές από κάθε συνόρου της φυλακή,
με Γη αντάλλαξε κάθε έννοια που της είχατε φορέσει πατρίδα,
πατρίδα μου είναι η Γη και όχι μια ελληνική βραχονησίδα,
Ίμια γαμημένα, γελοία θυσία στο όνομα του πολέμου,
σκορπίζω τις στάχτες της Ελλάδας στα χέρια του ανέμου.
Βάλ’τα καλά στο μυαλό σου αυτά τα λόγια γιατί δε θα τα ξαναπώ,
κι ούτε θα δώσω σε κανένα φασίστα Έλληνα λογαριασμό,
δε θα απολογηθώ σε κανέναν που δε νοιώθω σύμμαχο μου,
μόνο φωτιά είναι η γλώσσα που με αυτή μιλάω στον εχθρό μου,
φόβος και τρόμος είναι μόνο ό,τι πρέπει να αισθάνεστε,
διαρκούς τρομοκρατία, απειλή, που πράξεις γίνεται,
ο σεβασμός να ξέρεις κερδίζεται μέσα από την αλληλεγγύη,
χωρίς αντίτιμο σχέση, ψυχή φλεγόμενη που ανθίζει.
από: plow
