πετάμε μια ζωή που μας πάει στα σκατά

Άκου να δείς φίλε Μανιά, σταράτα λόγια θα πω:

Πρόσεξε την αρχή, «άκου να δεις»… Με άλλα λόγια ας δούμε με τα μάτια του μυαλού.

Ο Θιακοκεφαλλονίτης έχει πολλά προτερήματα. Εξυπνάδα, εφευρετικότητα, σκληραγωγημένος, σκυλί μαύρο σε δύσκολες καταστάσεις, θάρρος, πράγματα που του δίνουν υπέρμετρη αυτοπεποίθηση και εξ΄αυτού ατομισμό – εγωισμό.

Άμα βάλεις ένα διαγώνισμα κάθε Έλληνας θα προσπαθήσει να βγεί πρώτος με τις γνώσεις του άντε και με κάνα σκονάκι, ο Θιακοκεφαλλονίτης θα κάμει σίγουρα σκονάκια και για να βγεί σίγουρα πρώτος θα ριπίσει και το μελάνι απάνου στη κόλλα του διπλανού… (Μουμμμμ εδώ γελάνε, ή κλαίνε δε ξέρω).

Δε του αρέσει να μοιράζεται τη θέση!

Πως θα ταιριάξεις λοιπόνε τέτοιους ανθρώπους να δουλέψουνε για το κοινό συμφέρον??

Φρούδαι αι ελπίδαι λοιπόν, πάπαλα.

Και όταν θα το δείς να ισχύει θα είναι προσωρινό, θα είναι οφθαλμαπάτη, γιατί ήδη αν είναι 100 συμμετέχοντες θα έχουνε σκαφτεί στο χρόνο της κοινής προσπάθειας 99 τάφοι για να πέσει ο διπλανός μέσα.

Θα λείπει ένας λάκος, δεν θα έχει σκάψει ο «γραφικός μαλάκας».

Ο γραφικός χουάχαχας δε θα έχει σκάψει και αυτός γιατί απλά δε θα συμμετέχει στη κοινή προσπάθεια αλλά θα είναι μακριά απάνου σε ένα βράχο και θα ξεκαρδίζεται στα γέλια βλέποντας τις ταυτόχρονες ενέργειες για την επιτυχία και για το θάψιμο. 

Για να γένεις χουάχαχας ξέρεις σε πόσους λάκους πρέπει να έχεις πέσει??

Γενικώς από νόνου σε νόνο η οικογένεια ανεβοκατεβαίνει λάκους?

Τώρα πως σωνόμαστε, βοήθαε ο Άγιος μου λέανε, αλλά έλα που τον είδα μια βολά ολόρτο στον ύπνο μου και μου λέει άγρια: «Κοίτα κράτα τα μέντε σου γιατί βαρέθηκα παλιοντενεκέ ξεγάνωτε».

Από τότε μου έμεινε κάποιο προβληματάκι στο μυαλό και το κάπως περίεργο γέλιο.

Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.

Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 3 Οκτωβρίου 2013 – 9:58 μ.μ

είσαι ευαίσθητος, νοήμων και έντιμος άνθρωπος φίλε μου.

κι εγώ όπως όλοι, όσο ήμουν νέος νόμιζα πως βαστώ το θεό απ τα αρκίδια.

αλλά είχα κάτι που λίγοι είχαν, πίστευα στη συλλογικότητα.

πίστευα γιατί αν μπορούσα μόνος μου να κάνω κάτι καλό σκέψου οι πολλοί μαζί.

το λεγα πάντα, παντού, προσπαθούσα αλλά αποτύγχανα, μ έβλεπαν σαν νεραϊδοπαρμένο, γελούσαν μ αυτά που λεγα,

ορισμένοι έντιμοι, που ίσως και δεν ζούνε τώρα, μου παν πως είχα δίκιο, αλλά ήταν αργά όταν το κατάλαβαν.

όλοι καταλαβαίνουμε την ματαιότητα και τη μαλακία που μας δέρνει, κάποια στιγμή.

όλοι καταλαβαίνουμε ότι πετάξαμε μια ζωή που μας πάει στα σκατά.

όταν όμως το καταλάβουμε είναι αργά πια δεν έχει νόημα ν αλλάξουμε.

και δυστυχώς δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία.

καλή νύχτα φίλε μ αρέσει να συζητάω μαζί σου και σοβαρά και αστεία.

και δεν μου συμβαίνει εύκολα.

διονύσης μανιάς του μήδη