Ο/Η aris άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας “οι γνωστοί μου τα λαμόγια“:
Δε μπορώ να σε φανταστώ ρε φίλε μεγιστάνα του πλούτου με καμιά θαλαμηγό των 150 μέτρων στο κέντρο του Βαθιού, με υποβρύχια φώτα γύρω – γύρω, χαβιάρια, γκόμενες, ελικόφτερα, κλπ!
Και το βράδυ ορέ καμιά δεκαριά ηρεμιστικά για να σε πάρει ο ύπνος…χα χα χα χα.
Και που θα κοιμόσουνα αλήθεια στη πολυτελή καμπίνα σου, ή μέσα στο κριμένο υποβρυχιάκι καλού κακού?.
Ούτε μια ριξιά με τη τραίνα δε θα μπορούσες να ρίξεις μη σε φάει κανένας από απέναντι το σκέφτεσαι?
Έχεις δει κανένα από δαύτους να κυκλοφορεί ελεύτερος σα και σένα με τα χέρια τσι τσέπες?
Αλήθεια έχεις σκεφτεί ποτέ τι σημαίνει να κυκλοφορείς ξέγνοιαστος σφυρίζοντας με τα χέρια τσι τσέπες?
Από όλους αυτούς τους περισσότερο, ή λιγότερο κονομημένους μπορεί να το κάνει κανένας?
Και για δε μου λες, τι στιλ ευκαιρείες πλουτισμού είχες δε μας είπες, τίποτα «Σάμαινες»?
Ή τίποτα πειρατικά του κάπτεν Τζίμ?
Γιατί και στις δύο περιπτώσεις εφιάλτες θα είχες στο ύπνο σου.
Μη προσθέτεις σε όλα αυτά που έχεις το χρήμα, γιατί άμα αναλογιζόσουνα πόσα πράγματα θα χάσεις (και πόσο μάλλον όταν είναι βρώμικο), από αυτά που έχεις και πόσα θα δε θα είχες ζήσει άπό αυτά που σαν κοινός θνητός έτσι απλά ευχαριστήθηκες, θα φουντάριζες.
Το χρήμα είναι μια υπόθεση που άμα μπλέξεις στα γρανάζια της απλά δεν ζείς σαν άνθρωπος, ενώ οι άλλοι (οι πολλοί) σε θεωρούν ευτυχισμένο.
Ούτε την υγεία σου, ούτε την ελευθερία σου θα έχεις ποτέ.
Έρχεται ένας λοιπόν εκεί μέσα στο κόσμο Παρασκευή βράδυ και σού μετράει είκοσι δέσμες των 5000 ευρώ, τα βάνεις στο κόρφο σου και μετά τι κάνεις? Οι τράπεζες είναι κλειστές που τα πας?
Στο σπίτι αφού σου έχει πάει η πίεση 25 μέχρι να φτάσεις. Κοιμάσαι? Αποκλείεται το ξέρει τόσος κόσμος! Οπλίζεις τη καραμπίνα και το ξενυχτάς τη Παρασκευή το βράδυ, το Σαββάτο και τη Κυριακή μέχρι να ανοίξει καμιά τράπεζα να τα σιγουρέψεις και όλα αυτά για εκατό χιλιάδες ευρώπουλα.
Για σκέψου άμα είναι περισσότερα?
Χοντρά λεφτά άμα δε κλέψεις και αν δε σκοτώσεις είτε άμεσα, είτε έμμεσα δεν κάνεις με τίποτα φίλε.
Στα παλιά μου τα παπούτσια τους είχα γραμμένους όλους αυτούς και να σου κάμω και εγώ μια εξομολόγηση: Δε ζήλεψα σαν ενήλικας ποτέ μου τίποτα γιατί απλά μπορούσα να βάζω τα χέρια τσι τσέπες και να σφυρίζω ξέγνοιαστος.
Εδώ είπα και ένα ψέμα ζήλεψα, ναι το ξέχασα, ζήλεψα τον εαυτό μου όταν έβαζε τα χέρια τσι τσέπες και σφύριζε, κάποιες φορές που δε μπόραγα να το κάμω για άλλους λόγους όχι πάντως τση κονόμας.
Να είσαι καλά φίλε δουδουμανιά «ζηλιάρη»!
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 8 Νοεμβρίου 2013 – 9:04 μ.μ.
άσχετο:
Το πειρατικό του Captain Jimmy,
που μ’ αυτό θα φύγετε και σεις,
είναι φορτωμένο με χασίς
κι έχει τα φανάρια του στην πρύμη.
Μήνες τώρα που `χουμε κινήσει
και με τη βοήθεια του καιρού
όσο που να πάμε στο Περού
το φορτίο θα το έχουμε καπνίσει.
Πλέμε σε μια θάλασσα γιομάτη
με λογής παράξενα φυτά,
ένας γέρος ήλιος μας κοιτά
και μας κλείνει που και που το μάτι.
Μπουκαπόρτες άδειες σκοτεινές,
που να ξοδευτήκαν τόννοι χίλιοι;
Μας προσμένουν πίπες αδειανές
και τελωνοφύλακες στο Τσίλι.
Ξεχασμένο τ’ άστρο του Βορρά,
οι άγκυρες στο πέλαγο χαμένες.
Πάνω στις σκαλιέρες σε σειρά
δώδεκα σειρήνες κρεμασμένες.
Η πλώρια Γοργόνα μια βραδιά
πήδησε στον πόντο μεθυσμένη,
δίπλα της γλιστρούσαν συνοδιά
του Κολόμβου οι πέντε κολασμένοι.
Κι έπειτα στις ξέρες του Ανκορά
τσούρμο τ’ άγριο κύμα να μας βγάλει
τέρατα βαμμένα πορφυρά
με φτερούγες γλάρων στο κεφάλι.
δουδουμάνιας
