 |
|
Κι’ εκείνο τ’ ανασάλεμα; Ω τι ντροπή, τι φρίκη!!
Τον Οδυσσέα ξέσκιζε η μάγισσα η Κίρκη.
|
Σε τούτο το μικρό νησί με το μεγάλο βάθος
που ποιητές ενέπνευσε και το υμνούν με πάθος
που θάλλουν τόσες ομορφιές απ’ την αυγή ως τη δύση
κι’ όνειρα αναδύονται στη μαγική του φύση,
όνειρο μέγα και καημός πλανιέται στους αιώνες
που φύετ’ απ’ το παρελθόν σ’ ασφοδελούς λειμώνες
ίχνος του θρύλου βασιλιά ν’ ανιχνευτεί στο χώμα
ν’ αναδειχτεί παγκόσμια το σύγχρονό του σώμα.
Kαι βράχο βράχο τους καημούς σκάβοντας με τα χρόνια
με τους φιλτάτους γείτονες γεννήθηκε διχόνοια
φιλοδοξίες γέννησαν και πόθους τα μυαλά τους
Ιθάκες να γεννήσουνε κι’ εκείνων τα χωριά τους.
Μ’ αν ήταν θέμα ιστορικό, τιμής και μεγαλείου,
ποιοί κατοικούσαν στην αυλή ‘κείνου του βασιλείου,
οι λόγοι αυτοί εξέλιπαν εις τον παρόντα χρόνο,
Άλλες ιδέες κάθονται στου βασιλιά το θρόνο.
Στην εποχή του marketing, της αγοραίας σκέψης
μάταιη δόξα θέριεψε και πώς να την…αντέξεις.
Τοίχοι μεγάρων να στηθούν, των ανακτόρων σκέπες
Και έρευνες παράλληλες στων…τουριστών τις τσέπες.
Με αγωνία, στίγματα θέλουνε να ταιριάξουν,
στου Όμηρου την ποίηση τον τόπο τους ν’ αράξουν .
Τοίχοι μεγάρων να στηθούν, των ανακτόρων σκέπες
Και έρευνες παράλληλες στων…τουριστών τις τσέπες.
Με αγωνία, στίγματα θέλουνε να ταιριάξουν,
στου Όμηρου την ποίηση τον τόπο τους ν’ αράξουν .
Πρωϊ στον Πόρο ο Οδυσσεύς. Το βράδυ τονε παίρνουν
κι’ από Λευκάδα Παλλική τον πάνε και τον φέρνουν.
Καθηγητάδες έρχονται, ερευνητάδες πάνε
και δορυφόροι ‘κει ψηλά στέκονται και κοιτάνε
Computers ανιχνεύουνε τα παρελθόντα τώρα,
ακούμε πως εντόπισαν την των Κυκλώπων χώρα.
Σε άλλη τους προσπάθεια χτύπησαν Λαιστρυγόνες
ακολουθήσαν τέρατα, νεράιδες Ποσειδώνες.
Κι’ εκείνο τ’ ανασάλεμα; Ω τι ντροπή, τι φρίκη!!
Τον Οδυσσέα ξέσκιζε η μάγισσα η Κίρκη.
Βλέπουνε και τον Αίολο να πιάνει τον αέρα
την ξαναμμένη Ναυσικά να στέκεται πιο πέρα
κι’ όπως γυρνά η κάμερα, κατ’ από μια μετώπη
στην αγκαλιά τα’ Αντίνοου πιάνει την Πηνελόπη.
Ω,τι τρανή ανακάλυψη! Στα σύγχρονά μας χρόνια,
τον Οδυσσέα βρήκανε, τα’ ακούσατε κωθώνια;
Κι’ αν στο φινάλε έμεινε και κάποια απορία
με βελτιώσεις και …κοπές γράφετ’ η ιστορία.
Παίρνουνε και μια θάλασσα και…λίμνη τη βαφτίζουν
κι’ απ’ τους ορίζοντες βουνά αμέσως αφανίζουν
κόβουνε μια χερσόνησο στην άβυσσο τη στέλνουν
Κι’ όπου γουστάρουν μέγαρα του Οδυσσέα σπέρνουν.
Αν δε σ’ αρέσουν όλ’ αυτά και έχεις αντιρρήσεις
Και σκέφτεσαι να τους τη βγεις, να τους αμφισβητήσεις
Θα χαρακτηριστείς φαιδρός και βλάκας από κούνια,
Τον Οδυσσέα θα τον δεις με μπότες και σπιρούνια,
Να έρχεται καλπάζοντας από την άγρια δύση
στον Όμηρο να ξηγηθεί και λόγο να ζητήσει
πως με θολές περιγραφές και λάθος μαρτυρίες
τρέλανε τους επίγονους και πλέκουν ιστορίες;
Κι’ ο ίδιος τότε ο βασιλιάς μ’ ορμή και με μανία
το μύθο του θε ν’ αρνηθεί με Ομηροφονία
κι’ εσύ…με δίχως οπλισμό για πάλη και αγώνες
τον Οδυσσέα θα ζητάς εις πάντας τους αιώνες.
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ 2006
One Comment
aris
Aris
Χα χα χα χα χα.
Τέλειος ο μπαγάσας!!!!