ελλάδα 1951, αθήνα 1974, πειραιάς 1971

ελλάδα, αθήνα, πειραιάς, όταν δεν υπήρχε νέφος, όταν δεν φοβόσουν να περπατήσεις βράδυ στην ομόνοια ή στην τρούμπα, όταν στον Υμηττό υπήρχαν ακόμα χωράφια και μποστάνια και όταν έτρωγες σουβλάκι με 2 δραχμές.

δ.δ.μανιάς

1

aris
7 Δεκεμβρίου 2013 at 01:29
Ρε τι μου θύμισες τώρα φίλε «δουδουμανιά».
Θυμάσαι στο Περαία έδεκει στη γωνία του μώλου που άρχιζαν τα τελωνεία τα ρυμουλκά που περίμεναν δουλειά και πάνω στο ντόκο έπαιζαν μονίμως τα πληρώματα τάβλι? Κάποια στιγμή φαίνεται λίγο στο ένα βίντεο. Και τη προβλήτα με το άλλος για παλούκια, Αίγινα κλπ με τις «βενζίνες», το «πορτοκαλή Ήλιο» το « χαρά» εκει στο «ρολόι» που ούτε κάγκελα υπήρχαν ούτε τίποτα και περπάταες στη προβλήτα σαν άνθρωπος?
Τη μπάρα Τζών Μπουλ ανάμεσα σε δυο Πολυκατοικίες που έμοιαζε σαν νανάκι?
Ένα κομμάτι λαμαρίνα που είχε καρφωθεί από το γερμανικό βομβαρδισμό στο κορμό ενός πεύκου εκεί κοντά στην Αγιά Τριάδα και το είχανε δεμένο με ένα χοντρό σύρμα για να μη ξεκολλήσει και πέσει σε κάνα κεφάλι?
Το σουβλάκι δύο φράγκα δε το πρόλαβα, είχε 3, ή 3.5 δρχ άμα είχε και κανιά πατάτα μέσα, χα χα χα. Μερικά από αυτά εκάνανε και νιάου – νιάου αλλά ήτανε τα πιο νόστιμα! Έ ρε γάτους που έχω φάει!!
3.8 δρχ είχε το εισιτήριο Βικτώρια – Πειραιά όσο 2 κιλά χωριάτικο ψωμί.
1,20 το λεωφορείο για μικρές αποστάσεις 2 το πειρατικό Βικτώρια – γήπεδο λεωφόρου. Και το αρνάκι τα Χριστούγεννα 39,90 το κιλό. 70 – 65 δρχ το «αγοραίο» από πιάτσα, Βικτώρια – Πειραιά.
Και το κωλόχαρτο 1,5 δρχ το ρολό όσο μια εφημερίδα. Οπότε έδινες σα πονηρός Θιακοκεφαλλονίτης ενάμιση φράγκο, αγόραζες μια εφημερίδα και είχες μαζί κωλόχαρτο και ενημέρωση, χα χα χα χα χα.
Επ΄ ευκαιρία μια και το έφερε η κουβέντα το άκρον άωτο τση υπομονής ξέρεις ποιο είναι?
Να σε έχει σπορίσει και να σκουπίζεσαι με χαρτοπόλεμο!
Αυτό το λέω για εκειούς που λένε πως τα κατάφερνα με εφημερίδα.
Εδώ ορέ ο άλλος τα κατάφερνε με κομφετί!

Χουά χα χα χα χα.

Reply