“κλειούς παραφερνάλια”: η πρώτη ποιητική συλλογή του άδωνι γεωργιάδη

One Comment

1. 1

   

   aris

   6 Ιανουαρίου 2014 at 11:59

   Χα χα χα χα και από φωνή κορμάρα που λένε ο Άδωνις!
   Πάντως δε ξέρω αν ένας καλός ποιητής θα μπορούσε να είναι καλός υπουργός.
   Και από αριστερά ο Εφιάλτης όπως πάντα έ?
   Εδώ βέβαια δε κρατάει σταθερά για να ξέρουμε ποιους εννοεί, όπως μα τη Παναγία δεν έχω καταλάβει και εγώ μέχρι τώρα.
   Μικρός με έστερνε η θεοσεβούμενη μάνα μου (απόδειξη ότι τη πήρε γρήγορα ο Κύριος στο Παράδεισο, για να βοηθάω το παπά στο ιερό και δε κατάλαβα ποτέ ποιος είναι ο αριστερός ψάλτης.
   Αυτός τάχα που μου ερχότανε ζερβά ότα ήμουνα στο ιερό, ή αυτός που έβλεπα ότα ήμουνα με τα μανουάλια απ΄όξου. Αφού γυρίζανε γύρω – γύρω, τι έφταια εγώ?
   Μετά εσκεφτόμουνα πως είναι δυνατό να χωρίζει ο Θεός αριστερούς και δεξιούς αφού ο ίδιος είναι τρισυπόστατος. Άρα δεν υπάρχει αριστερά – δεξιά?
   Αυτά βέβαια ήτανε παιδικές σκέψεις.
   Θα μεγαλώσω και θα τα ξεδιαλύνω έλεγα, αλλά μία από τα ίδια.

   Πάμε στο άρθρο που κλείνουνε τα μαγαζιά τώρα.
   Αυτοί τι είναι αριστεροί, ή δεξιοί?
   Είχα μια κοπελιά που είχε μπουτίκ ρούχων μια εποχή. Τη γύρναγα με το αυτοκίνητο στους εισαγωγείς και διάλεε ρούχα. Το κέρδος που έβγαζε πουλώντας ποτέ κάτου από 350% και 1000% ενίοτε.
   Τη πήαινα και στο Περισσό κάπου – κάπου, φανατίκλα αριστερή!
   Και σκεφτόμουνα ορέ ετούτη εδώ τι δουλειά κάνει?
   Πάει παίρνει έτοιμο πράμα, από άλλονε που έχει έτοιμο πράμα, πουλάει τέσσερα φουστάνια τη βδομάδα και βγάνει περισσότερα από μένανε που ξυπνάω τσι πέντε το πρωί και γυρνάω τσι δέκα το βράδυ καμιά φορά.
   Ποιος πρέπει να είναι ο αριστερός εγώ, ή αυτή?
   Και άμα εγώ είμαι ο αριστερός αυτή γιατί πάει στο Περισσό και εγώ δε μπαίνω?
   Έτσι που μια μέρα αποφάσισα να γυρνάω γύρω – γύρω από τον εαυτό μου να δώ από ποιά μεριά θα ζαλιστώ και θα πέσω, να δω τέλος πάντων μπας και βοηθήσει η τύχη να καταλάβω.
   Το αποτέλεσμα, έπεσα και μελιδιάστικα και δε θυμόμουνα από ποια μεριά έπεσα, μόνο ο πισινός μου έμεινε να με πονάει και έκτοτε σταμάτησα τσι μ@λ@κίες.
   Μαγαζιά παραδέχομαι μόνο αυτά που παράγουν και ταυτόχρονα πουλάνε.
   Στο καφενείο πληρώνω το καφέ που κουράζεται και μου φτιάνει ο καφετζής, τώρα άμα θέλω και κάνα «μικρό» κουνάμενο να μου τον σερβίρει πληρώνω και τη μεταφορά με θεάματα, χα χα χα.
   Και για το 25άρικο του Άδωνι (του κάθε Άδωνι) στα νοσοκομεία τώρα.
   Ξεκαθαρίζω εκ των προτέρων ότι η υγεία θα ήθελα και πιστεύω ότι πρέπει να είναι τσάμπα.
   Για να έχεις τσάμπα υγεία όμως πρέπει να έχεις και λίγο μυαλό.
   Τα 25 ευρώ για μια φορά που θα πας στο νοσοκομείο (αν το 25άρι τελικά βοηθάει το νοσοκομείο και δε «χώνεται» αλλού), μπροστά σε ότι συμβαίνει σήμερα είναι ποσό γελοίο, είναι το ¼ του ποσού που δίνουνε οι περισσότεροι που διαμαρτύρουνται στο χρόνο απάνου για τρισάγια στους νεκρούς. Εκεί γιατί τα δίνουνε?
   Για τις συμμετοχές στα φάρμακα που πήγανε στα ύψη δεν έγινε τόσος ντόρος. Γιατί???
   Και όλοι αυτοί οι «φιλεύσπλαχνοι» άμα θέλουνε πραγματικά να βοηθήσουνε αντί να πάνε να στολίζουνε τσού τάφους με καντήλια και μάρμαρα να δώσουνε τα λεφτά στα νοσοκομεία, γιατί άμα πεθάίνουν οι ασθενείς με το συμπάθιο χεστήκανε άμα τσου έχουνε στα μάρμαρα, ή σε ένα απλό τάφο.
   Και ο Κύριος ακόμα είπε για τους «γραμματείς» και «Φαρισαίους», μοιάζετε με τάφους που απ΄όξου έχουνε μάρμαρα και από μέσα όλη τη βρώμα. Άρα έμμεσα απαξίωσε και τη συνήθεια των μαρμάρων, εμείς οι χριστιανοί γιατί τη συνεχίζουμε?
   Μήπως είμαστε Χριστιανοί – αριστεροδέξιοι Εφιάλτες?

   Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα.

   Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.