ο καλός ποιητής να είναι καλός ψαράς, είπε ο μαρξ.
συλλογικότητα, όχι συντεχνίες, αξιοκρατία, ίσες ευκαιρίες, όχι διακρίσεις, ιδιαίτερα για του νέους κι όχι για τους αργόσχολους τζογαδόρους και τα χούφταλα των καφενείων.
και μην ξεχνάτε,
δεν είσαστε κάτι παραπάνω από κανένα, επειδή οι πρόγονοι σας σας άφησαν κάποια περιουσία κλέβοντας και εξαπατώντας, τρέχοντας μέσα στα δημαρχεία και τσι νομαρχίες, γλείφοντας μαντέληδες και γεράκηδες, είσαστε, απολιθώματα διεφθαρμένων νοοτροπιών τις περασμένης τριανταετίας που έφεραν την ελλάδα εδώ.
συρρικνώνεστε, και καλό είναι να κρύβεστε, να μην φαίνεστε. είσαστε χρεωμένοι για ότι έκλεψαν οι πατεράδες σας και σεις, θα τα πληρώσετε δεν θα γλυτώσετε τελικά, τρώτε κόπους θιακών όχι δικούς σας.
απ ότι ακούω αγρεύουν τα πράματα, η κάθαρση έρχεται και στο θιάκι, ο κοινωνικός αυτοματισμός άρχισε να λειτουργεί.
μόνος σου πας σύντομα, μαζί πάμε μακρυά πατριώτες, μην το ξεχνάτε.
υ.γ: αν νομίζετε ότι επαναλαμβάνομαι, μην μου δίνετε σημασία.
ευχαριστώ
One Comment
aris
Άμποτες φίλε!
Πολλούς και πολλές έχει βοηθήσει ο Κ. Μαντέλης έτσι μια και τον ανέφερες δηλαδή, άλλωστε όλοι το ίδιο κάνουνε γενικώς και αορίστως.
Κου κου κου κου ρί ρρρρρρρ
Άσε να μη μου βγεί καλύτερα.
Και αφού το ρίξαμε στα τραγούδια να κάμω και εγώ μια αφιέρωση
γενικώς και αορίστως βεβαίως – βεβαίως.
Τη νύχτα που τ’ αστέρια όλα τα μέτρησες
τη νύχτα που είδες δρόμο στο φλυτζάνι
τη νύχτα που τον ταχυδρόμο έδιωξες
και φόρεσες καρό φουστάνι
Τη νύχτα που δεν έφερε πρωί
μόνο μια μάζα που το σύμπαν αυλακώνει
και έμεινα μισότρελο παιδί
να σκίζω ρούχα, ρούχα στο μπαλκόνι
Γυριστρούλα σε φοβάμαι
γυριστρούλα δεν κοιμάμαι…
Τη νύχτα που όλα τα έσβησες
Και που καθε πρώην σου ‘φερνε ζάλη
Τη νύχτα που τα λόγια σου τα μέτρησες
Και μου πες κράτα με θα φύγω πάλι
Γύρι γυριστρούλα κοσμική
Γύρι γυριστρούλα της ανίας
Παρθένα με το γιασεμί
και αποτέλεσμα πολυκοσμίας
Γυριστρούλα σε φοβάμαι
γυριστρούλα δεν κοιμάμαι…
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.