Σόνια Μαγγίνα
Γέμισαν τα social media διθυράμβους για την Τζένη Βάνου και τη μοναδική φωνή της μόλις έγινε γνωστό ότι πέθανε χτες (το τελευταίο «αντίο» αύριο, από το Νεκροταφείο Νέας Σμύρνης). Δικαίως! Η έκταση της φωνής της υπήρξε ανεπανάληπτη. Γι’ αυτό και τα περισσότερα τραγούδια από αυτά που έχει πρωτοερμηνεύσει δύσκολα «τα έπιανε» άλλη τραγουδίστρια στο στόμα της.
Με δυσκολότερο όλων, κατ’ εμέ, το «Χίλιες βραδιές». Πέραν όμως της συγκλονιστικής, πορσελάνινης φωνής της, η Τζένη Βάνου είχε ψυχή, τρυφερή κι ευαίσθητη. Κι αυτό δεν έγινε μόνο αχίλλειος πτέρνα της, αλλά εν τέλει την οδήγησε σε μια καριέρα που δεν της άξιζε. Πάντα όμως υπήρξε Κυρία.Θυμάμαι χρόνια πριν, το 1998, είχα πάει στην παρουσίαση ενός δίσκου της, «Αγία Αχαριστία» ο τίτλος, σε έναν χώρο κάπου στον Πειραιά. Οι δημοσιογράφοι που είχαμε παρευρεθεί δεν φτάναμε τα δάχτυλα του ενός χεριού. Η ίδια εκεί περίμενε στωικά, συγκινημένη για τους ελάχιστους που την τιμήσαμε.
Ο δίσκος όχι ιδιαίτερα σημαντικός, η φωνή της αυτό που είχε καταλήξει να είναι τα τελευταία χρόνια. Η ίδια… Πώς να την περιγράψω; Ένας άνθρωπος επί της ουσίας γλυκός και καλός και με μια συστολή αταίριαστη με την καριέρα που έκανε – γιατί έκανε μεγάλη καριέρα, άσχετα αν ήταν σύντομη. Τελευταία φορά την είχα δει πριν από τρία χρόνια στο σπίτι της, για τηλεοπτικά γυρίσματα. Με την ίδια συστολή και τη σχεδόν αθώα ματιά στα καλλιτεχνικά πράγματα. Δεν γράφω για τη γνωριμία μου μαζί της οδηγημένη από αυτήν την αμετροέπεια του «εγώ την ήξερα». Αλλά γιατί με άγγιξε βαθιά η ευαισθησία της, αυτή που κυριαρχούσε στον άνθρωπο Τζένη Βάνου, που οδήγησε την τραγουδίστρια στον αυτοκαταστροφικό δρόμο που ακολούθησε. Ένιωθε πάντα ότι χρωστούσε, για τις ευκαιρίες που της δόθηκαν, για τους συνθέτες που της εμπιστεύτηκαν τραγούδια τους. Δεν είχε συνειδητοποιήσει ποτέ πόσα χρωστούσε το ελληνικό τραγούδι στην ίδια…
Θα μπορούσα να γεμίσω όλο τον χώρο με τα τραγούδια που έχει δισκογραφήσει και τις συνεργασίες της. «Αν σ’αρνηθώ αγάπη μου», «Η σκλάβα», «Σ’αγαπώ», «Αγόρι μου», «Θέλω κοντά σου να μείνω», «Σε βλέπω στο ποτήρι μου» και πόσα ακόμη. Έχει τραγουδήσει Πλέσσα – ανακάλυψή του και μούσα του υπήρξε άλλωστε – αλλά και Αττίκ, Μουζάκη, Μαμαγκάκη και Γιαννίδη, αλλά και Χρυσοβέργη, Ιακωβίδη, καθώς πέρασε με ευκολία από το αποκαλούμενο «ελαφρό τραγούδι» στο λαϊκό ρεπερτόριο.
Κι αντί άλλου κλεισίματος, μια φράση που τα λέει όλα για την Τζένη Βάνου… «Μια φωνή έχει γεννηθεί στην Ελλάδα, κι αυτή είναι η Τζένη Βάνου. Όταν λέει ένα τραγούδι στα τρία λεπτά και τελειώνει, είναι ακριβώς όπως ένας μαραθωνοδρόμος που έχει τρέξει 42 χιλιόμετρα, έχει δώσει τόσο πολύ τον εαυτό της και την ψυχή της, που είναι σαν να έχει τρέξει τα χιλιόμετρα του μαραθωνοδρόμου…» είχε πει γι’αυτήν ο Μάνος Χατζιδάκις.
