Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Ενας έξοχος ήρωας του Ξενόπουλου, ο Νιόνιος Νιονιάκης, στο «Φιόρο του Λεβάντε», κουβαλιέται στην Αθήνα γιατί δεν αντέχει τους σεισμούς. Το έργο είναι γραμμένο πριν από ενενήντα χρόνια. Πάντα τα Επτάνησα υπέφεραν από τον Εγκέλαδο, το έχουν εξάλλου τεκμηριώσει οι σεισμολόγοι, εντοπίζοντας τα υπόγεια ρήγματα της περιοχής. Ηρθαν αργότερα οι σεισμοί που σχεδόν ισοπέδωσαν τη Ζάκυνθο και υποτίθεται ότι ξαναχτίστηκε με αντισεισμικές προδιαγραφές.
Πριν από σαράντα χρόνια εξέδραμα οικογενειακώς σε Κεφαλονιά και Ιθάκη με τη μικρούλα, τότε, κόρη μου. Κατέλυσα σ’ ένα ξενοδοχείο στο Αργοστόλι και τη νύχτα, γύρω στις 2, σείστηκε το παν. Ντυθήκαμε πρόχειρα και κατεβήκαμε στο δρόμο και καταλήξαμε σε ένα πεφωτισμένο καφενείο γεμάτο από έντρομους τουρίστες. Το γκαρσόνι που μας σερβίρισε γελούσε και μας περιέπαιζε για τον τρόμο μας, λέγοντάς μας μάλιστα πως η Κεφαλονιά δεν μας γουστάρει και γι’ αυτό θέλει να μας φοβίσει και να μας διώξει. Το γνωστό κεφαλονίτικο χιούμορ!
Τώρα ξαναχτύπησε άγρια ο θυμωμένος βαθιά στη γη μυθικός Τιτάνας. Κι έγραψα κι εδώ πρόσφατα πως ο σεισμός και άλλα δεινά ακριβώς προκαλούν το ΔΕΟΣ γιατί χτυπούν απρόκλητα, απρόοπτα και απροειδοποίητα. Σε οικονομική κρίση ο τόπος, προσπαθώντας να βγει από το τούνελ της ύφεσης, πρέπει να σπεύσει σε βοήθεια των πληγέντων.
Αλλά θα θέλαμε όλοι, που θα φορτωθούμε κι αυτό το βάρος, να μάθουμε πόσοι συμπολίτες μας που έχασαν τα σπίτια τους και την προκοπή τους είχαν πειθαρχήσει στις αντισεισμικές προδιαγραφές, πόσοι είχαν αυθαιρετήσει πολεοδομικά, πόσοι ήταν ανασφάλιστοι και πόσες υπηρεσίες του Δημοσίου είχαν κάνει τα στραβά μάτια ή είχαν συνεργήσει στην παρανομία. Αν πάλι χάθηκαν οικήματα που είχαν ακολουθήσει τις οδηγίες, μήπως πρέπει να ελεγχθούν όσοι νόθευσαν τα υλικά ή πρέπει να επαναπροσδιοριστούν οι όροι δόμησης;
