Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ
Η χώρα βρίσκεται ημιθανής στην εντατική, και αυτοί το βιολί τους. Μικροπολιτικά παιχνίδια, «ευφυείς» επινοήσεις παλαιοκομματικής κοπής, παροιμιώδης αδράνεια για θέματα αναγκαίας και επείγουσας διαχείρισης, σκονισμένες αντιμαχίες και απέλπιδες προσπάθειες να εξωραϊστεί η θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει η οικονομία της. Δεν έχουν τον θεό τους οι άνθρωποι που κυβερνούν…
Δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτε εγκαρδιωτικό. Κάτι έστω κατ’ ελάχιστον ανατατικό. Ακόμη και θεσμικές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν θετικές, όπως η κατάργηση της λίστας στις ευρωεκλογές, σημαίνονται από κομματικές σκοπιμότητες ή συνοδεύονται από ατυχείς επιλογές, όπως η (μη) ψήφος των νομίμων μεταναστών στις αυτοδιοικητικές εκλογές…Στην ίδια στενωπό συνωστίζονται και κόμματα της Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι κομψευόμενοι της Κεντροαριστεράς («58»). Αντί να υπερθεματίσουν στο θέμα τής σταυροδοσίας, προτάσσουν την υπαρκτή ιδιοτέλεια του κυβερνώντος διδύμου. Κατ’ ουσίαν φοβούνται τις πιθανές συνέπειες: η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί από το ενδεχόμενο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους οι «αιρετικοί» της «αριστερής πλατφόρμας», οι δε «58», οι περιώνυμοι «μεταρρυθμιστές», βλέπουν ορατό τον κίνδυνο να υπερφαλαγγιστούν οι δικοί τους υποψήφιοι από τους «επωνύμους» του συμμάχου ΠΑΣΟΚ… Πανταχόθεν, πολιτική κοπτοραπτική που ξιπάζεται ότι συνιστά αποτύπωμα εμπνευσμένων πολιτικών κινήσεων.
Αλλά μήπως είναι καλύτερα τα πράγματα στο πεδίο της εσωτερικής, καθαρτήριας διαδικασίας; Αντί για ταχεία, ενδελεχή διερεύνηση εκκρεμών θεμάτων που αφορούν βουλευτές και πολιτικούς παράγοντες, επιλέγεται η τοξική μέθοδος των επιλεκτικών διαρροών, ώστε να δημιουργηθούν έστω πρόσκαιρα εντυπώσεις. Ξέφραγο αμπέλι στο οποίο ασχημονούν πάσης φύσως στελέχη και ασύστολοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Ακόμη χειρότερα: υποθέσεις, όπως αυτές που βγήκαν στον αέρα, παραμένουν ανέλεγκτες εδώ και πολλούς μήνες, παρά τη διατυπωθείσα επιθυμία των υπό έλεγχο βουλευτών για οριστική απόφανση. Εγκληματική αδράνεια, δηλωτική διαχειριστικής ανεπάρκειας -τουλάχιστον.
Καλά. Για το Σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης τα ‘χουμε πει. Η σχετική υπόσχεση του κ. Στουρνάρα παραμένει ακόμη στο βίντεο της εκπομπής του Χατζηνικολάου. Οπως και οι επανειλημμένες διαβεβαιώσεις ότι θα παρουσιαστεί ευκρινής ένας φορολογικός χάρτης, ώστε να γνωρίζει ο καθένας τι θα βρει μπροστά του. Αντ’ αυτού, ένα απίστευτο πλέγμα ρυθμίσεων και αναιρέσεων, που θυμίζει μουντζούρες πρόχειρου σχολικού τετραδίου. Ενα χάος που τρομοκρατεί.
Οσο για την ασθματική προσπάθεια να εξωραϊστεί η εικόνα της οικονομίας, δεν χρειαζόταν η παρέμβαση της Eurostat στο θέμα του πλεονάσματος για να πυκνώσουν οι μελαγχολικές σκέψεις. Η θλιβερή καθημερινότητα των Ελλήνων αντιλέγει αφετηριακώς: όσα αισιόδοξα ακούγονται από επίσημα χείλη δεν έχουν καμμιά σχέση με την πραγματικότητα. Τίποτε δεν παραπέμπει σε κάποια έστω μελλοντική δυναμική, ικανή να ανασχέσει το θολό ποτάμι που παρασέρνει τη χώρα στον όλεθρο. Και αυτό το γνωρίζουν πρώτοι και καλύτεροι οι κυβερνώντες.
Το συστημικό οπλοστάσιο, ημέτερο και ξένο, διαθέτει αρκετά όπλα. Και θα τα αξιοποιήσει εν όψει των κρισίμων ευρωεκλογών. Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, μικρότερο επιτόκιο, απανωτές δηλώσεις συμπαράστασης και υμνωδίες για την κυβέρνηση, και αργότερα -μπροστά στο φάσμα δεινής ήττας στις εθνικές εκλογές- ίσως και νέα αναδιάρθρωση του χρέους. Η προπαγάνδα θα είναι θηριώδης και κανείς δεν μπορεί να την υποτιμήσει. Αλλά όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, τίποτε δεν δείχνει ότι μπορεί να αποσοβηθεί η εκθρόνιση των κυβερνώντων, όσες αστοχίες και αν εγγράψει στο παθητικό του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το τι θα συμβεί μετά, με τον ΣΥΡΙΖΑ μερικώς απαράσκευο και, πιθανώς, τη Χρυσή Αυγή στα ύψη, είναι άλλης τάξεως ζήτημα…
