Το πρόβλημα νομίζω δεν είναι ότι αυτή η Ευρώπη δεν έχει μέλλον, αλλά αυτός ο κόσμος ολόκληρος δεν έχει μέλλον.
Πώς να έχει μέλλον ένας κόσμος που δεν εκλέγει τους κυβερνήτες του αλλά κυβερνιέται από το μεγάλο αδελφό που όλοι τον γνωρίζουν αλλά στην ουσία είναι μια γνωστή – άγνωστη δύναμη?
Είναι ένας εχθρός δυστυχώς πλέον που όλοι τον γνωρίζουν αλλά δεν έχει πρόσωπο να τον αντιπαλέψεις? Και να τον πολεμήσεις ντουφεκάς απλά σκιές, πως πολεμιέται?
Εκλέγεις τους οπουδήποτε αντιπροσώπους σου στη παγκόσμια Δημοκρατία, μόνο που δεν υπάρχει η πραγματική Δημοκρατία αλλά η Δημοκρατία της «τούρτας».
Υπάρχει δηλαδή η τούρτα που θα φας και σε βάζουν να εκλέξεις τα κερασάκια.
Μα από τη τούρτα θα χορτάσεις όχι από τα κερασάκια.
Εγώ τη τούρτα μου τη θέλω σοκολατένια και αυτή θέλω να διαλέγω αλλά δε μπορώ, γιατί αυτή είναι προεπιλεγμένη.
Με βάζουνε λοιπόν να τσακώνομαι για τα κερασάκια και άμα βγούνε τα δικά μου μένω ευχαριστημένος και να τα πανηγύρια, να η γιορτή τση Δημοκρατίας, να τα «κερασάκια» να χοροπηδάνε και να με ευχαριστούνε.Και απλώνω τσι ποδάρες μου καθήμενος στο τραπέζι τρισευτυχισμένος που πέτυχε η εκλογή των δικών μου και έρχεται ο σκυφτοκωλάριος με το δίσκο και μου φέρνει τη κομμάτα μου μες τα σερμπέτια!
Και τότε βλέπω τα κερασάκια να μου χαμογελάνε με ένα ειρωνικό γέλιο μέχρι τα αυτιά και απουκάτουθε αντί για σοκολάτα παντεσπάνι, σκατά φρυγμένα!
Αυτή είναι η πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης αυτής που έβλεπε σα σωτηρία και ο Χριστός κάποτε.
Ούτε και αυτός μπόρεσε να προβλέψει τη Δημοκρατία τση τούρτας.
Μήπως τελικά το δημιούργημα ξεπέρασε το Δημιουργό, όχι από ικανότητα αλλά λόγω μεγάλης ηλιθιότητας έγινε ανεξέλεγκτο?
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.
“σχόλιο – απάντηση” στο αυτή η ευρώπη δεν έχει μέλλον
