Με το που έκλεισαν και ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες στον Δήμο Αθηναίων άρχισαν οι δημοσκοπήσεις. Μετρήσεις επί μετρήσεων. Ο λαός απαντά και οι δημοσκόποι εξάγουν συμπεράσματα, τα οποία παραδίδουν στα κομματικά επιτελεία να δουν πώς πάει το κόμμα, πώς κρίνεται ο τυφλός κομματισμός, πώς δικαιώνονται ή όχι οι κομματικές επιλογές. Γιατί στην Ελλάδα πάνω από όλα είναι το κόμμα, όχι ο δήμος στη συγκεκριμένη περίπτωση, όχι ο πολίτης ευρύτερα. Έτσι συνωστίζονται οι υποψήφιοι να λάβουν το άγιο χρίσμα του κομματισμού, της μαύρης μας τύφλας.Το ενθαρρυντικό σε όλη αυτή την απαράδεκτη κατάσταση είναι ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ένα πλειοψηφικό κομμάτι των ψηφοφόρων δεν εγκρίνει τους κομματικούς υποψηφίους, τους γυρίζει την πλάτη. Αυτό είναι μια καλή αρχή, μια αρχή που στρέφει το ενδιαφέρον στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και όχι στο κόμμα. Σε αυτή την αναίσχυντη πρακτική συμμετέχει ολόκληρο το πάνθεον των κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου. Δυστυχώς δίχως καμιά λαμπερή εξαίρεση.