Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Τσακαλίδης/FosPhotos
Να σπάσει ή να μη σπάσει η επικράτεια σε εκλογικές περιφέρειες; Το ερώτημα τέθηκε και απαντήθηκε αρνητικά γιατί θα έπρεπε να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και οι εντυπώσεις που θα δημιουργούνταν για την κυβέρνηση θα ήταν αρνητικές, αφού θα διαχεόταν άρωμα εκλογομαγειρεμάτων. Να καταργηθεί ή όχι το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτή και υποψήφιου ευρωβουλευτή; Το ερώτημα δεν έχει απαντηθεί ακόμη γιατί, αν αρθεί, μπορεί να υπάρξει συνωστισμός βουλευτών – υποψήφιων ευρωβουλευτών και αν δεν αρθεί μπορεί να προκληθούν εσωκομματικοί κραδασμοί λόγω της δυσφορίας όσων θέλουν να διεκδικήσουν το σταυρό χωρίς να χάσουν την έδρα τους στο κοινοβούλιο.To πραγματικό ζήτημα είναι ότι οι πολιτικοί αρχηγοί σχεδιάζουν τη στρατηγική τους για τις ευρωεκλογές με το βλέμμα στην επόμενη μέρα. Αν, για παράδειγμα, ο Α. Σαμαράς ζητούσε από την Ντ. Μπακογιάννη να θέσει υποψηφιότητα για την ευρωβουλή θα έπρεπε να αναλάβει τον κίνδυνο να μαζέψει η αντίπαλός του για την ηγεσία εκατομμύρια σταυρούς και να ισχυροποιηθεί στο εσωτερικό της παράταξής τους, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους εσωκομματικούς συχετισμούς την επόμενη περίοδο. Το ίδιο ισχύει και για τον Ευ. Βενιζέλο, εφόσον η Φώφη Γεννηματά διατύπωνε τέτοιο αίτημα. Επειδή θα είναι η πρώτη φορά που θα στηθεί πανελλαδική κάλπη, εκείνοι που θα κατακτήσουν τις πρώτες θέσεις θα αποκτήσουν μεγάλη δύναμη και ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Επομένως, για τους πολιτικούς αρχηγούς είναι μείζον οι «πρώτοι των πρώτων» να ανήκουν στη σφαίρα της δικής τους επιρροής.
Ειδικά σε ό,τι αφορά την Κεντροαριστερά, το ενδιαφέρον εκ των πραγμάτων επικεντρώνεται στις διεργασίες που θα ξεκινήσουν μετά τις ευρωεκλογές, αφού μέχρι τότε δεν φαίνεται ότι η «Ελιά» θα έχει βγάλει γερές ρίζες. Για παράδειγμα, αν θέσει υποψηφιότητα για την ευρωβουλή με τη ΔΗΜΑΡ ο πρώην εκπρόσωπος Ανδρέας Παπαδόπουλος και σημειώσει μια καλή επίδοση, είναι προφανές ότι στη συνέχεια θα θεωρηθεί πρωταγωνιστής στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση του διαλυμένου χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο ισχύει για όλους όσοι καταφέρουν να ξεχωρίσουν, πόσο μάλλον αν το πετύχουν ερήμην των ηγεσιών των κομμάτων τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους, υπάρχει δυστοκία στη σύνθεση των ευρωψηφοδελτίων και στην πραγματικότητα δεν έχει ανοίξει ακόμη η σχετική συζήτηση στο εσωτερικό των κομμάτων. Οι μεν περιμένουν τους δε, δηλαδή βουλευτές και στελέχη επιφυλάσσονται μέχρι να ανοίξουν τα χαρτιά τους οι αρχηγοί για τα κριτήρια επιλογής υποψηφίων που τελικώς θα καθοριστούν. Ούτε ένας βουλευτής ή πρώην βουλευτής της ΝΔ, ούτε ένας βουλευτής ή πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δεν έχει ακόμη εκφράσει δημοσίως την πρόθεσή του να θέσει υποψηφιότητα και αυτή η σιωπή είναι απολύτως ενδεικτική των δεύτερων σκέψεων που γίνονται στο παρασκήνιο.
Ανάλογη είναι η εικόνα και στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι επιδόσεις των υποψήφιων που θα επιλέξει η μειοψηφία του Αριστερού Ρεύματος θα λειτουργήσουν ως πολιτικό πλεονέκτημα ή μειονέκτημα στην εσωκομματική διαπραγμάτευση για την κατανομή ισχύος, επομένως και για τον ιδεολογικό προσανατολισμό.
Σε σχέση με τους «58» η σύνθεση του ευρωψηφοδελτίου είναι η αρχή και το τέλος της παρουσίας τους στο πολιτικό σκηνικό, αφού αν οι δικοί τους υποψήφιοι δεν τα καταφέρουν σε σχέση με τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ θα πρόκειται για απορρόφηση της δικής τους κίνησης από τη Χαριλάου Τρικούπη. Για το λόγο αυτό ζητούν «νεανικό ψηφοδέλτιο» αλλά στη χθεσινή συνάντηση των δύο επιτροπών συζητήθηκαν πολλά, όχι όμως ονόματα. Ακριβώς επειδή τα ονόματα είναι ένας κόμπος που θα επιχειρήσει να λύσει ο αρχηγός με βάση το σχεδιασμό του για την πολιτική του επιβίωση την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών.
