του: διονύση διομ. μανιά
Εἰρήνη εἶναι
ὅταν τ᾿ ἀνθρώπου ἡ ψυχὴ
γίνεται ἔξω στὸ σύμπαν ἥλιος.
Κι ὁ ἥλιος ψυχὴ μὲς στὸν ἄνθρωπο.
Νικηφόρος Βρεττάκος (1912-1991)
οι κάργιες αργοξυπνούν την μέρα του ευαγγελισμού, ετοιμάζονται, γυαλίζουν την μαύρη στολή τους για τη φωνακλάδικη μέρα τους.
ανεβαίνουν στο βάθρο της εξουσίας, θεωρώντας ότι έχουν τον έλεγχο των πάντων.
αγριεύουν και κράζουν, βγάζουν λόγους, θυμίζουν στους υποτακτικούς πως αν χάσουν το βήμα τους χάθηκαν.
βάζουν όρους, απαγορεύουν στις κοπέλες να αποξηραίνουν καπνό για κάπνισμα και βοηδίσια κοπριά για προσάναμα στα τζάκια, πρέπει να μην φορούν κοντές ή σχιστές φούστες και να μην στεγνώνουν τα εσώρουχα τους στις δέμπλες των σπιτιών τους και πειράζουν αισθητικά τα αφεντικά.
Εσύ θα επιμένεις να μετράς το χρόνο με τις σειρές των πετρωμάτων
σάμπως νάσουν σίγουρος πως θαρθεί μια μέρα
όπου οι χωροφύλακες κ’ οι επαγρυπνητές θα βγάλουν τις στολές τους
μη στέρξεις να περικοπεί
έστω και μια καμπύλη
απ’ τα δακτυλικά
αποτυπώματά σου
Στη φυλακή να μη μετράς τις μέρες.
Καθώς θα βλέπεις να στενεύει λίγο –λίγο το προαύλιο
το καλύτερο απ’ όλα είναι να μικρύνεις και τα δικά σου βήματα.
Είναι προτιμότερο να μη δίνεις σημασία στις ειδήσεις.
Οι παρασημοφορίες οι μεταστάσεις βουλευτών οι εκλογές
επιδρούνε ίσως στη ροή του χρόνου
όσο το θαλασσόβρεχτο βραδυνό αγέρι
στις λυχνίες των ανθρακορύχων.
Παρ’ όλα αυτά
είμαστε πάντα λεύτεροι
σαν την πτώση καταγής
μιας ινδικής καρύδας
επιλογές, α. αλεξάνδρου
