Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Επαΐων επί των οικονομικών θεμάτων, τηλεοπτικά αναγνωρίσιμος λόγω των συμπαρομαρτούντων της κρίσης, ειδήμων των επαγγελματικών ζητημάτων που υπηρετεί εδώ και χρόνια, έκαμψε τους όποιους ενδοιασμούς του αποδεχόμενος την πρόταση τοπικών κομματαρχών να κατέλθει στις επικείμενες εκλογές προκειμένου να διεκδικήσει το θώκο που εδώ και είκοσι χρόνια αποτελεί διακαή πόθο για τους επονομαζόμενους διακόνους της «δημοκρατικής παράταξης».
Η περίπτωση του νεόκοπου στην πολιτική υποψηφίου δημάρχου στην Περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας θυμίζει την ευθύβολη θέση του καθηγητή Γιώργου Κοντογιώργη γύρω από την «ολιγαρχία των συμμοριών».Επανακάμψας, ο επί μία εικοσαετία και βάλε περιφερόμενος θίασος της πασοκοκρατίας, αποτυχημένοι συνδικαλιστές, ρετάλια παλιών πελατειακών δομών, πρώην υφυπουργοί-ανέκδοτα που θα μείνουν στην ιστορία για τη σχέση τους με πάλαι ποτέ κραταιούς αντιπροέδρους της Χαριλάου Τρικούπη, κρατικοδίαιτοι τοπάρχες, ευνοούμενοι της ρουσφετολογικής τακτικής, απομεινάρια απαρχαιωμένων μηχανισμών, που διόριζαν σε θέσεις-«κλειδιά» εναλλάξ ο ένας τον άλλον, επιθυμούν να δηλώσουν «παρών» βάζοντας μπροστά έναν άφθαρτο υποψήφιο, με σκοπό βεβαίως να αναρριχηθούν και πάλι στην εξουσία. Η διαιώνιση της καθεστηκυίας κομματοκρατίας, στην οποία δεσπόζει ένας εσμός τοπικών δυναστών που δεν έχουν καμία αντιστοιχία με το συλλογικό υποκείμενο της τοπικής κοινωνίας. Με άλλα λόγια, οι παλαιολιθικοί δεινόσαυροι μεταλλάχθηκαν σε μέλη του «κομματικού σωλήνα» και επανέρχονται δριμύτεροι.
Το διακύβευμα λοιπόν των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι εάν επιθυμούμε να αναγεννήσουμε τους απαξιωμένους του κομματικού περιθωρίου ή να συγκρουστούμε με αυτούς ανατρέποντας πολιτικές παθογένειες δεκαετιών. Βεβαίως και η Αυτοδιοίκηση έχει την ανάγκη επιτυχημένων επαγγελματιών που θα φρεσκάρουν τον αέρα της και θα προσδώσουν άλλη αύρα στο θεσμό, αρκεί αυτοί να μη σέρνουν κουστωδίες αποτυχημένων παραγοντίσκων που επιμένουν να αποζητούν πολιτική ισχύ για επανένταξη και επανέλεγχο της τοπικής κοινωνίας. Αλλωστε, τη διαιώνιση των ίδιων προσώπων που έκαναν διατριβή στις πελατειακές σχέσεις και σε επίπεδο κεντρικής εξουσίας γνωρίζουμε όλοι πόσο ακριβά την πληρώνουμε.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη κυρίως εργατικούς, τίμιους, ονειροπόλους, οραματιστές, εραστές της πολιτικής, είναι δεν είναι κομματικά αρεστοί. «Τα κόμματα τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας» τόνιζε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, επισημαίνοντας πως στους δήμους δεν ταιριάζουν οι κομματικές αριθμητικές.
Για τη συμμοριακή λογική της ολιγαρχίας ο Γιώργος Κοντογιώργης επεξηγεί: «Το κόμμα, αντί να λειτουργεί ως διαμεσολαβητής της κοινωνίας και αυτού, μετέβαλε το κράτος από θεσμό στην υπηρεσία της κοινωνίας και του έθνους, σε δυνάστη επί της κοινωνίας. Η πολιτική δεν συναντιέται με την κοινωνία ως ολότητα, αλλά με επιμέρους ομάδες ή και άτομα με σκοπό αμοιβαίες εξυπηρετήσεις, εις βάρος του συνόλου. Αυτό το σύστημα, λοιπόν, συγκροτείται σε επάλληλους κύκλους, από την κορυφή, όπου τοποθετείται το ίδιο το πολιτικό προσωπικό, μέχρι την τελευταία βαθμίδα της διοικητικής ιεραρχίας. Μην ξεχνάμε πώς γίνεται η διαχείριση των σκανδάλων. Συγκαλύφθηκαν όλα. Το ίδιο και η ασυλία, η οποία καλύπτει ακόμη και τις ιδιωτικές τους υποθέσεις. Είναι αλαζόνες διότι δεν φοβούνται». Είναι μοναδική ευκαιρία στις αυτοδιοικητικές εκλογές τέτοιες πολιτικές να τις καταδικάσουμε.
πηγή: http://www.enet.gr/
