Πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία για την αναγκαιότητα των «μεταρρυθμίσεων». Οχι, βέβαια, με το σκωπτικό τρόπο της πρόσφατης τηλεοπτικής διαφήμισης, αλλά με τον επιτακτικό τρόπο του ΟΟΣΑ και της τρόικας.
Για να μην υπάρχει καμία μάλιστα αμφιβολία ως προς το μεταρρυθμιστικό πακέτο, ο αρμόδιος επίτροπος Ολι Ρεν επιμένει πως η Ελλάδα πρέπει να ξεχάσει γρήγορα το πρωτογενές πλεόνασμα και να επικεντρωθεί στα προαπαιτούμενα του Μνημονίου, εάν θέλει να αντιμετωπιστεί με ευνοϊκό τρόπο από την ηγετική ομάδα της Ε.Ε.Είναι προφανές ότι η ευρωπαϊκή ελίτ δεν δείχνει καμία διάθεση να χαριστεί στην ελληνική κυβέρνηση. Απλώς κάνει τα στραβά μάτια, προς το παρόν, για καθαρά προεκλογικούς λόγους.
Στο πλαίσιο αυτό, οι περίφημες μεταρρυθμίσεις μοιάζουν σαν όαση μπροστά στα σκληρά οικονομικά μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα. Πολλοί στην κυβέρνηση προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν φέρνουν πόνο και περικοπές, αλλά δημιουργούν πεδίο ελεύθερου οικονομικού ανταγωνισμού και ανάπτυξης.
Η αλήθεια είναι πως η εξουσία ό,τι δεν θέλει να χαρακτηρίσει με άσχημο τρόπο, το αποκαλεί «μεταρρύθμιση». Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση, που πραγματοποιήθηκε εδώ και 4 χρόνια στη χώρα, αφορούσε την εργασία και την προστασία του κοινωνικού κράτους.
Και στους δύο αυτούς τομείς, η μαγική φράση «απελευθέρωση της αγοράς» θεωρήθηκε το απόλυτο «φετίχ» των γκουρού του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού. Το κλειδί της απελευθέρωσης ήταν η δαιμονοποίηση και -τελικά- η ολική κατάργηση κάθε έννοιας «προστατευτισμού».
Ετσι, η αγορά εργασίας απελευθερώθηκε από κάθε προστατευτικό μέτρο που επέβαλλε ο πάλαι ποτέ αποτρόπαιος κρατισμός. Το ίδιο συνέβη και με τις κοινωνικές παροχές του κράτους, που θεωρήθηκαν εξ ορισμού περιττές.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία 4 χρόνια αποδομήθηκαν πλήρως οι νομοθετικές ρυθμίσεις για συλλογικές συμβάσεις, διαιτησία, αποζημιώσεις απολύσεων. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την κατάρρευση των αποδοχών των εργαζομένων, έδωσαν τη χαριστική βολή στην εργασία, προς όφελος του κεφαλαίου και του αχαλίνωτου κέρδους.
Η κυβέρνηση, αμήχανη και αδύναμη να εκφράσει την παραμικρή αντίρρηση, παρακολουθεί τη μεταρρυθμιστική μανία των εταίρων της αποσβολωμένη. Είναι μάλιστα τόσο πολύ «παγωμένη», που δεν δύναται ούτε τα στοιχειώδη να πράξει. Οπως, να εισπράξει κονδύλια 27 εκατ. ευρώ που προσφέρονται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης, και τα οποία για διάφορους λόγους, με ευθύνη του υπουργείου, δεν απορροφήθηκαν.
Κάτι ανάλογο έγινε άλλωστε και με τα κονδύλια για τους ανέργους, που προκαλούν αυτές οι περιβόητες «μεταρρυθμίσεις», τα οποία προσφέρει η Ε.Ε., αλλά η κυβέρνηση δεν κατάφερε ποτέ να εισπράξει. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα, μπροστά στο μεγαλείο των «μεταρρυθμίσεων».
One Comment
aris
Θα πετάξω μερικές σκόρπιες σκέψεις χωρίς να χαϊδέψω αυτιά, κάνοντας και τον υποστηριχτή του διαόλου, και ότι άλλο μπορεί να μου αποδοθεί ως συνήθως συμβαίνει.
Ανίκανη η κυβέρνηση για τα στοιχειώδη!
Χάβρα, ναι επικρατεί χάβρα σε μια δύσκολη στιγμή.
Για δε μου λέτε ρε παιδιά στο νομό μας τι επικρατεί αυτή τη στιγμή?
Αναμφίβολα μια δύσκολη στιγμή για το τόπο, αλλά 40.000 άνθρωποι ήμαστε μακριά από εξωγενείς εχθρικές καταστάσεις, αντιθέτως βοήθειες και αρκετές που προσωπικά δε περίμενα.
Υπάρχει σωστή διαχείριση? Η κατά το δυνατόν θα μου πει κάποιος.
Γνωρίζω και καταλαβαίνω ότι αρκετοί κουράζονται και τους αδικώ, δε με φτάνει όμως το «κατά το δυνατόν», με την ίδια λογική και η κυβέρνηση το παλεύει «κατά το δυνατόν» και αυτή έχει και εκειό το άσκημο δίχτυ που φρόντισαν να ρίξουν «βώλο» γύρω της (άσχετα αν υπεύθυνη είναι και η ίδια) και τώρα «χορεύει» ακούοντας τσου κλάμπανους.
Μια μεγάλη Θιακοκεφαλονιά λοιπόν όλη η Ελλάδα!
Σε τι διαφέρει?
Τι λειτουργεί σωστά σε αυτή τη γαμ……νη τη πατρίδα?
Άμα σου πουν την αλήθεια πας με αυτούς που σου λένε ψέματα.
Γνωρίζεις ότι σου λένε ψέματα αλλά περιμένεις να το αποδείξουν για να βρίσεις.
Οι λογικές του παραλόγου τέλος πάντων.
Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί αυτό δε το καταλαβαίνω.
Τόσα χρόνια που μαζεύαμε «λεφτά» να αγοράσουμε οικόπεδο στη κορυφή του Αίνου κανείς δε μίλαε.
Αφού πέσανε οι υπογραφές του συμβολαίου και μπήκανε τα σχέδια του χτισίματος αρχίσανε τα όργανα!
Ποιος θα το χτίσει? Οι φιλοβουνήσιοι, ή οι παραθαλάσσιοι?
Μα το οικόπεδο έτσι και αλλιώς στο βουνό αγοράστηκε τι με νοιάζει εμένα άμα το χτίσουν οι έτσι, ή οι αλλιώς?
Τι με νοιάζει άμα έχει θέα τη θάλασσα, ή το βουνό?
Το χιόνι και το πάγο είναι το πρόβλημα να γλυτώνω, αυτά μου τα φορτώσανε αμφότεροι, ή όχι?
Και άμα το φτιάσουνε οι φιλοπαραθαλάσσιοι και φτιάσουνε και πισίνα μπας και εγώ θα κάνω μπάνιο?
Και άμα κάμουνε τη μακακία και δε φροντίσουνε για καλοριφέρ ποιος μου το λέει εμένα?
Θα περιμένω να πάθω πλευρίτη για να δώ αν έκαμα σωστή επιλογή?
Μα τότε αντίο μαστέλο, τι να το κάμω?
Μια μικρή πατρίδα λοιπόν και τα νησιά μα, τόσα στραβά που γινόντουσαν πέντε – έξι ανθρώποι τα βλέπανε και μόλις ανοίγανε το στόμα τους τρέχανε 40.000 άτομα και τσου τον κλείνανε.
Τώρα τον εκλείσανε εκείνα και τον ανοίξανε οι 40.000 χιλιάδες.
Μα τώρα είναι η στιγμή του σκάσε και κολύμπα μέχρι να πατήσεις στεριά.
Έδεκει σε θέλω να ξεστραβωθείς, να φωνάξεις, να απαιτήσεις για να μη ξαναπέσεις στη θάλασσα.
Αντίθετα μόλις πατήσουμε στεριά θα το ξαναβουλώσουμε και θα κυνηγάμε τσου πέντε – έξι που θα ξανανοίξουν το στόμα τους έχοντας τη γνώση (οι πέντε – έξι), πότε είναι η κατάλληλη στιγμή της διεκδίκησης ώστε κάτι να γίνει.
Μηδέν [0] εις το πηλίκο δηλαδής.
Πάντως έχουμε Σύνταγμα που με προστατεύει και λίγο αναθαρρεύω.
Και τι σύνταγμα χωρίς πλάκα από τα Δημοκρατικότερα!
Η εφαρμογή του και η προστασία σου λέει κάποιο άρθρο (το 120 νομίζω) βασίζεται στο πατριωτισμό του Έλληνα.
Χωρίς πλάκα πάλι εξαιρετικό άρθρο.
Εκειό που δε λέει (και εκεί είναι η κομπίνα), είναι πως θα μάθει ο κάθε Έλληνας τι σημαίνει πατριώτης, για να έχει και να εφαρμόζεται στην ουσία το Σύνταγμα.
Κάτι μπλεξίματα και «παραθυράκια» έ ??
Που να τα ΄ξερε αυτά ο ρημάδης ο Μακρυγιάννης.
Δε χρειαζόταν τότε να εξηγάς τέτοιες έννοιες, τις είχες στο αίμα σου.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα.