Πάει καιρός από τότε που το δόγμα ”ανήκομεν εις την Δύσην” έπιανε τόπο, και είχε κάποιο αντίκρυσμα έναντι του υπαρκτού ή όχι ”κινδύνου εξ Ανατολών”!
Στον πρώτο και στον δεύτερο όμως Παγκόσμιο Πόλεμο, η επίθεση δεν ήρθε ”εξ Ανατολών”, αλλά από την δύση, από το κέντρο της Ευρώπης:
Την Γερμανία και τον Άξονά της (Ιταλία, Αυστρία, Ουγγαρία, Φινλανδία).
Απ’ το ίδιο ακριβώς σημείο προέρχεται και η σημερινή οικονομική επίθεση με στόχο την κυριαρχία και καταλήστευση του ευρωπαϊκού Νότου και κυρίως της Ελλάδας, σαν πιό ευάλωτης, κυρίως λόγω της τριαντάχρονης πολιτικής διαφθοράς που προηγήθηκε.
Η τάχα δυσαρεστημένη από την κρίση Γερμανία, είναι αυτή η οποία ωφελείται.
Είναι αυτή που δεν την ενδιαφέρει να πουλήσει πιά προϊόντα στις ήδη πτωχευμένες χώρες του Νότου, ΑΦΟΥ ΠΟΥΛΑΕΙ ΚΕΦΑΛΑΙΑ!
Σαν κοινός τοκογλύφος, η ίδια δανείζεται χρήματα με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, και μετά αυτή δανείζει τις νότιες ευρωπαϊκές χώρες με τοκογλυφικά επιτόκια (για διακρατικές και ενδοκοινοτικές συμφωνίες), και με ρήτρες θανάτου, που προς το παρόν ονομάζονται ”μνημόνια”, και που σύντομα θ’ αλλάξουν όνομα γιατί αυτός ο όρος ”παραβρώμισε”!
Δεν θέλει να τελειώσει η κρίση του Νότου! (γύρω στα 60 δις υπολογίζονται τα κέρδη της από τόκους, στα 4-5 αυτά χρόνια της κρίσης!).
Προσπαθεί να την ”τρενάρει” όσο μπορεί, μπλοκάροντας οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπτυξης των χωρών που δανείζει.
Σύμμαχοί της σε αυτόν τον πόλεμο, οι τράπεζες και οι κατευθυνόμενες και δωσιλογικές κυβερνήσεις των βρώμικων και με πολλά ένοχα μυστικά και ”αμαρτωλό” παρελθόν πολιτικών.
Ήδη, και εν όψει της τυπικής ”λήξης” των μνημονίων τούτη την άνοιξη (τα μνημόνια ”φεύγουν”, μα οι μνημονιακοί εφαρμοστικοί νόμοι και η κατοχή, παραμένουν),
..”ανακαλύφθηκαν” νέες κεφαλαιακές ανάγκες (!) των τραπεζών της χώρας μας, ύψους 15-20 δις ευρώ(!!!),
..επικαλούμενοι τις οποίες, ετοιμάζονται να μας φορτώσουν νέα δάνεια, νέα μνημόνια, νέους εφαρμοστικούς νόμους σε ΜΙΑ ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ για γενιές και γενιές στο μέλλον!
Σε αυτήν την ευρωπαϊκή Δύση ”θέλομεν να ανήκομεν”;
Αυτό είναι το όνειρό μας για μας και τα παιδιά μας;
Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε αν και γιατί πρέπει να ανήκουμε κάπου, και ειδικά σε αυτήν την Ευρωπαϊκή (γερμανική) Κοινότητα (μη χ@σω!);
Ευρωεκλογές έρχονται..
Ευκαιρία να σκεφτούμε τί θέλουμε,
..και να ψηφίσουμε ανάλογα..
Αναρτήθηκε από Κώστας Μαντατοφόρος στις 1:37 π.μ.
One Comment
aris
Μια ωραία ερώτηση «και εμείς που ανήκομεν λοιπόν» ??
Μάλλον ανήκομεν σε πολλούς!
Και εξηγούμε:
Ποια Δύση και Ανατολή?
Έχουμε χάσει προ πολλού τη πυξίδα άρτσι πελάου, νύχτα με σύννεφα στον ουρανό.
– Η Γερμανία είναι όλη μια πολυεθνική με ειδικότητα στο τραπεζικό σύστημα.
– Η Αμερική ελέγχεται από τις πολυεθνικές της γενικώς οι οποίες μετακομίσανε στην Κίνα.
– Η Κίνα αποκούμπι και ανακάλυψη των πολυεθνικών που ελέγχουν οικονομικά την Αμερική.
– Η Ρωσία σε πλήρη σύγχυση, που σα μαθητούδι του νέου συστήματος διεθνούς εκμετάλλευσης ρουφάει σα σφουγγάρι τα νέα κόλπα.
Η Ελλάδα μια νέα Κούβα που προμηθεύει πόρνες όχι όμως σε έναν όπως η Κούβα πολύ παλιά και τώρα, αλλά σε τέσσερεις.
Και δεν είμαστε η μόνη χώρα βέβαια.
Ανήκομεν λοιπόν στη μοντέρνα Τρούμπα χωρίς να έχω διευκρινίσει ποια χώρα (μπορντέλο) προεδρεύει αυτή τη περίοδο.
΄Αν κάποιον στεναχώρησα λυπάμαι.
Προσωπικά δε αρώτησα τη μάνα μου ότα με «ξεπέταξε» από ποια μεριά εκοίταε και έτσι έχω μια σχετική ελευθερία προσανατολισμού.
Και επειδή το σημερινό μπέρδεμα της Ελλάδας σε μερικούς φαίνεται πρωτόγνωρο
(Η παντρειά με το ζόρι δηλαδή), να σας απαλύνω λίγο τα ζόρια με ένα Ελληνικότατο παραδοσιακό τραγούδι:
Στίχοι:
Παραδοσιακό
Μουσική:
Παραδοσιακό
1. Στέλιος Καζαντζίδης
Έλα βρε Χαραλάμπη,
να σε παντρέψουμε,
να φάμε και να πιούμε
και να χορέψουμε.
Δεν την θέλω!
Θα την πάρεις!
άλλα λόγια λέτε, βρε παιδιά,
τι καμώματά ‘ναι τούτα
με το ζόρι παντρειά!
Αφήσατε τα λόγια
και τα μοιρολόγια,
ο γέρο Χαραλάμπης
δεν θέλει παντρειά.
Δεν την θέλω!
Θα την πάρεις!
άλλα λόγια λέτε, βρε παιδιά,
τι καμώματά ‘ναι τούτα
με το ζόρι παντρειά!
Το νου σου, Χαραλάμπη,
μίλα πιο λογικά
και θα σε καταφέρω
να βάλεις τα χαλκά.
Δεν την θέλω!
Θα την πάρεις!
άλλα λόγια λέτε, βρε παιδιά,
τι καμώματά ‘ναι τούτα
με το ζόρι παντρειά!
Τελικά έμεινε λεύτερος, τον παντρέψανε το Χαραλάμπη δε ξέρω.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.