Η εποχή της απόλυτης ξεφτίλας. Τόση ξεφτίλα δεν έχει ξαναγίνει ποτέ των ποτών. Ούτε στην εποχή των ρωμαϊκών οργίων δεν είχε φθάσει τόσο χαμηλά η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Έχει γίνει η Ελλάδα ένα απέραντο όργιο με κάλυψη την κρίση και με αφορμή την σωτηρία σου από τον πολιτικό πάτο. Έρχεται ο πάτος να σε σώσει από τον πάτο.
Από πού να το πάρεις το πράγμα και πού να το φτάσεις. Να βλέπεις στην ίδια διακήρυξη του ευρωψηφοδελτίου Κουβέλη–Καστανίδη αντάμα να υπογράφουν Γιώργος Αρμένης και Σταμάτης Μαλέλης. Τι κοινή ζωή και επιλογές έκαναν αυτοί οι δύο που ξαφνικά βρήκαν κοινή ρότα εν μέσω της καταστροφής για να σε σώσουν; Πώς είναι δυνατόν να βλέπεις την δήθεν διανόηση παρέα με τον ξεκωλιασμό χέρι–χέρι στο δρόμο για την Ευρώπη; Και καλά για τους δημιουργούς της ελληνικής ξεκωλιάδας είναι μία φυσική συνέχεια να θέλουν τον απόλυτο πάτο, το ερωτηματικό γεννάται όμως για όλους αυτούς που για χρόνια πουλούσαν στο πόπολο ότι αυτοί είναι από την άλλη πλευρά. Την πλευρά του καθαρού, του αυθεντικού, του ελληνικού, της ουσιαστικής ηθικής.
Έχουν ξεφύγει όλοι. Από τη μια ο Βαλιανάτος να δίνει προεκλογικές συνεντεύξεις για το πόσο έπαιρνε την βραδιά ως αντρική πουτάνα και από την άλλη ο συγγραφέας Κοκτώ να λέει ότι είναι αφοσιωμένος στον άνδρα του. Χεστήκαμε και για τις βίζιτες του Βαλιανάτου και για το κραγιόν του άντρα του Κοκτώ. Τι δουλειά έχει στην προκειμένη περίπτωση, που δεν ξέρουμε από πού να πιαστούμε για να μην βουλιάξουμε εντελώς, για το τι κάνει ο καθένας με τον κώλο του; Τους ρώτησε κανείς; Αν μάς αποδείξουν ότι ο κώλος τους μπορεί να βγάλει την κατάσταση από την οποία έχει πέσει η χώρα τότε ναι, ας μάς τον δείξουν δημοσίως να τον ψηφίσουμε.
Ένας απέραντος βάλτος που δεν αφήνει περιθώριο ανάσας, κάθε δευτερόλεπτο να βομβαρδίζει το μυαλό με όλη την πουστιά τους συστήματος κυριολεκτικά. Καθόλου τυχαίο βέβαια δεν είναι όλο αυτό το σκηνικό, γιατί θα δεχτείς πιο εύκολα ό,τι σου πασάρουν για σωτηρία. Όλοι οι ολοκληρωτισμοί μέσα από τέτοια βοθρωλύματα γεννήθηκαν.
Μπορεί για χρόνια να πίστευες πως οι υπηρέτες της τέχνης ανεβάζοντας μια παράσταση Αριστοφάνη ξεσκάτιζαν το τοπίο από τον ξεκωλιασμό που σε τάιζε ο κάθε Μαλέλης, αλλά απ’ ό,τι διαπιστώνεις ο στόχος ήταν άλλος. Δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές την εποχή που ζούμε, οι τσόντες της Τζούλιας φαντάζουν παιδικά παραμύθια μπροστά στον βιασμό που υφίσταται καθημερινά ο άνθρωπος της καθημερινής αγωνίας για επιβίωση. Όλοι οι προβεβλημένοι με κάθε τρόπο είναι καβάλα στα άρματα που οδηγούν σε κάποια εξουσία με απόλυτο αφεντικό μια Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη.
Γιατί άραγε; Για να σε σώσουν; Από τι τελικά παλεύουν να σε σώσουν;
Το πρόβλημα της προοδευτικούρας δεξιάς και αριστεράς στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, είναι αν έπρεπε να εκδοθεί το βιβλίο του Κουφοντίνα, διότι ξέρουν πολύ καλά ότι αν δεν κάνουν ντόρο δεν θα το αγοράσει ούτε η μάνα του. Φυσικά κανένα πρόβλημα δεν έχουν όλοι αυτοί με τον εξευτελισμό μιας 80χρονης που την συνέλαβαν για χρέη για τα οποία δεν είχε ιδέα και όπως αποδείχθηκε μετά από το 24ωρο αυτόφωρο και την ξεφτίλα, τα χρέη δεν υπήρχαν καν. Καλά την έκαναν ανέκραξε ο πατριώτης Μπουμπούκος, αν και η γυναίκα ήταν ανήμπορη και καταβεβλημένη από εγχειρήσεις, διότι δεν λιμάριζε το νύχι μια ζωή, δούλευε μια ζωή. Κανένας δεν γνωρίζει τι προσέφερε αυτή η γυναίκα στην Ελλάδα (παιδιά, φόρους, κλπ) αλλά όλοι πια γνωρίζουν τα γούστα του κώλου υποψηφίων σωτήρων.
Μπερδεύτηκαν οι κώλοι μεταξύ τους γι’ αυτό και με παράτες και τυμπανοκρουσίες ανατέλλει ο Τρίτος Κώλος. Αυτός είναι σπέσιαλ γιατί είναι Κουρελόκωλος. Όπως καταλαβαίνεις χωρίς κώλο δεν υπάρχει σωτηρία. Εν κατακλείδι ο κώλος είναι ο πολιτικός του μέλλοντος.-
από τον “τοίχο” του γιάννη λαζάρου
One Comment
aris
Ωραίο το άρθρο για τη κωλοκατάσταση, και πιστεύω ότι ο γράφων διαθέτει αρκετό μυαλό για να απαντήσει στα ερωτήματα που θέτει, απλά είναι «ρητορικά».
Να πιαστώ και εγώ από το ερώτημα:
«Γιατί άραγε; Για να σε σώσουν; Από τι τελικά παλεύουν να σε σώσουν;»
Μα πάνω σε αυτό το «σωσμό» έχει βασιστεί η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη από όταν ο άνθρωπος οργανώθηκε σε κοινωνίες.
Μια σωστή και αναγκαστική θα έλεγα κίνηση, εύκολη προς εκμετάλλευση όμως.
Κάθε τι στο κόσμο έχει τα θετικά του μα και τα αρνητικά του.
Κάθε τι οργανωμένο δείχνει σωτήριο για κάποια χρονική διάρκεια και μετά δεν γνωρίζεις πώς να ξεμπλέξεις από δαύτο γιατί κατά τη διαδρομή στραβώνει.
Ίσως δεν έχω τη δυνατότητα να σκεφτώ άλλη αιτία εκτός από το διαστρεβλωμένο ανθρώπινο τσερβέλο.
Αλλά και αυτοί που ήταν, ή παρέμειναν ανά τους αιώνες σαν τέρατα σοφίας, καμία λύση δεν πρόσφεραν που να εφαρμόστηκε στην πράξη και να απέδωσε εξ΄ ου και ασχολούμαστε ακόμα με τα ίδια προβλήματα.
Κωλοκατάσταση υπήρχε πάντα λοιπόν απλά τώρα ένεκα τεχνολογίας και δη τηλεπικοινωνιών κλπ., το πράγμα έχει πάρει τερατώδεις διαστάσεις.
Παράδειγμα επί τουρκοκρατίας σου τα ζαλίζανε, ανέβαινες στο βουνό γινόσουνα κλέφτης και άντε να σε βρίσκανε.
Τώρα σε «ζουμάρει» ο δορυφόρος και ξέρουνε ακόμα και πότε πήες κάτου από το πουρνάρι για κατούρημα με το συμπάθιο.
Όλα γινόντουσαν για τον έλεγχο του χρήματος, αυτοκρατορίες, θρησκείες, ιδεολογίες, την ίδια κατάληξη και σκοπό είχαν και τα αρνητικά σημεία διαδέχτηκαν πάντα τα αρχικώς θετικά.
Γιατί??
Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση δε θα μας σώσει αλλά και χωρίς κάποια «Ευρωπαϊκή Ένωση» δεν τη βγάζεις καθαρή.
Είχες παλιά ένα μαγαζί σε κάποια εμπορική ζώνη. Άμα δε πλήρωνες «προστάτη» το έβρισκες ένα πρωί γης Μαδιάμ.
Τώρα έχεις ένα κράτος άμα δε πληρώσεις «προστάτη» πάλε το ίδιο θα συμβεί.
Το θέμα είναι να ξέρεις να δουλεύεις το μαγαζί ώστε να πληρώνεις τη προστασία και να σου μένει και εσένα κάνα δίφραγκο να τη κουτσοβολεύεις.
Τα περί ανεξαρτήτου κράτους και άλλα κουρουφάξαλα είναι για να δουλεύουν, ή να χαϊδεύουν κάποιων ανόητων αυτιά σαν αυτών που μπήκαν στο πόλεμο μετά το «φτιάξιμο» του Περλ Χάρμπορ και πληρώνουν τα κέρατά τους για τους «τρομοκράτες» μετά τη «πτώση των δίδυμων».
Με άλλα λόγια είτε γνωρίζοντας τη πραγματικότητα, είτε μη γνωρίζοντας το δούλεμα η κατάληξη είναι η ίδια.
Όλη η προσπάθεια πλέον γίνεται για να μην υπάρχει αντίδραση ώστε οι απλοί άνθρωποι να δέχονται ακόμα μεγαλύτερες εξαθλιώσεις από τη μία, αλλά και από την άλλη να έχουν την ηρεμία και ησυχία τους για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα αυτοί που τους εκμεταλλεύονται.
Αναζητούνται τρόποι μακαρίας γαλήνης του «διεθνούς ποιμνίου» λοιπόν και επιτυγχάνονται είτε με τη διαστρέβλωση θρησκειών (πανεύκολη μέθοδος), είτε με την κυριολεκτική διάλυση κοινωνικών αξιών (όχι και τόσο εύκολη μέθοδος γιατί απαιτεί χρόνο και κόπο έχει όμως αρκετά μεγαλύτερη χρονική διάρκεια).
Στη δεύτερη περίπτωση ανήκει και η «κωλοκατάσταση».
Απλό παράδειγμα:
Πριν 50 χρόνια η περίπτωση Βαλιανάτου γυριζόταν ταινία με τίτλο «το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη».
Σήμερα η κοινωνία τα ίδια πρόσωπα που πιο παλιά έφτυνε τα αποδέχεται να διεκδικούν, ή να κατέχουν Δημόσια αξιώματα.
Πήρε κάποιο χρόνο βέβαια αλλά με την κατάλληλη προπαγάνδα ως προς τον εκφυλισμό των κοινωνικών αξιών αποκτήσαμε Δημόσια πρόσωπα του κώλου με επακόλουθο να πλουτσάρουμε μέσα στα σκατά αποδεχόμενοι αδιαμαρτύρητα την γενική αποχαύνωση και κωλοκατάσταση.
Άντε και περαστικά μας γιατί οι «πάτοι» μόνο τον «πάτο» τους θα μας προσφέρουν και τα προϊόντα του, τίποτα άλλο.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.