Αι εν υπαίθρω συναθροίσεις δύναται να απαγορευθούν

Γιώργος Ανανδρανιστάκης

Η δημοκρατία του Σαμαρά και του Βενιζέλου απαγορεύει τις διαδηλώσεις και τις συναθροίσεις, χρησιμοποιώντας το νομικό οπλοστάσιο της χούντας του Παπαδόπουλου, αυτής που κάποιοι βουλευτές της Ν.Δ. αποκαλούν ακόμη και σήμερα επανάσταση.

Η μεγαλύτερη ήττα είναι να συνηθίζεις το αδιανόητο, να το βλέπεις μπροστά σου και να σου μοιάζει αυτονόητο ή έστω ανεκτό. Μέσα σε ενάμιση χρόνο το αδιανόητο έχει συμβεί τρεις φορές, τρεις φορές απαγορεύθηκαν οι διαδηλώσεις και οι συναθροίσεις, με εντολή της αστυνομίας. Και τις τρεις φορές η απαγόρευση έγινε σε επισκέψεις ηγετών της Γερμανίας, της Μέρκελ, τουΣόιμπλε, του Γκάουκ, έτσι για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία περί τους ποιος κάνει τακουμάντα. Να βολτάρει ο ηγεμόνας στην πόλη και οι υπήκοοι να είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους ή να κουνάνε σημαιάκια στους δρόμους, ως φολκλορικό ντεκόρ. Την επόμενη φορά θα μας ντύσουν τσολιαδάκια.Η δημοκρατία του Σαμαρά και του Βενιζέλου απαγορεύει τις διαδηλώσεις και τις συναθροίσεις, χρησιμοποιώντας το νομικό οπλοστάσιο της χούντας του Παπαδόπουλου, αυτής που κάποιοι βουλευτές της Ν.Δ. αποκαλούν ακόμη και σήμερα επανάσταση. Τον Απρίλιο του 1969, «ο πρόεδρος της κυβέρνησης Γεώργιος Παπαδόπουλος ανήγγειλε ότι τρία ακόμα άρθρα του Συντάγματος ετέθησαν από χθες σε εφαρμογή». Μεταξύ αυτών, ήταν και το άρθρο 18, το οποίο ορίζει τα εξής: «1) Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα όπως συνέρχονται ησύχως και αόπλως, ως ο νόμος ορίζει.

2) Το κράτος δύναται να λαμβάνει μέτρα προστασίας των δημοσίων συναθροίσεων, οι οποίες πρέπει να γνωστοποιούνται δεόντως 48 ώρες πριν την πραγματοποίησή τους. Αι εν υπαίθρω συναθροίσεις δύναται να απαγορευθούν, αν εκ τούτων επίκειται κίνδυνος διά τη δημόσια τάξιν και ασφάλειαν”.

«Αι εν υπαίθρω συναθροίσεις δύναται να απαγορευθούν, αν εκ τούτων επίκειται κίνδυνος διά τη δημόσια τάξιν και ασφάλειαν». Με αυτό το χουντικό εδάφιο η κυβέρνηση του Μνημονίου στερεί από τον λαό το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των διαδηλώσεων και των συναθροίσεων και τα τσιμέντα παραμένουν ακόμη στη θέση τους. Αποκαλούν τους αγώνες των ανθρώπων που τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει σχεδόν τα πάντα «κίνδυνο για την τάξη και την ασφάλεια». Εμείς είμαστε ο κίνδυνος και όχι εκείνοι που μας εξοντώνουν και μετά μας καταστέλλουν κι από πάνω με νόμους χουντικούς.

Την πρώτη φορά, όταν ήρθε η Μέρκελ, η απαγόρευση των διαδηλώσεων προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, το χουντικό διάταγμα έκανε τον γύρο του Διαδικτύου, τέλος πάντων το θέμα συζητήθηκε δημοσίως. Στην επίσκεψη του Σόιμπλε, στη δεύτερη απαγόρευση, οι αντιδράσεις ήταν χλιαρές, και τώρα, στην επίσκεψη του Γκάουκ, το ζήτημα πέρασε σχεδόν στο ντούκου. Το φαινόμενο ονομάζεται μιθριδατισμός, από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ’, που έπαιρνε κάθε μέρα μικρές δόσεις δηλητηρίου, για να συνηθίσει ο οργανισμός του και να μην κινδυνεύει από τα δηλητήρια των εχθρών του. Τελικά ο Μιθριδάτης γλίτωσε από τη δηλητηρίαση και πέθανε από το ξίφος.

avgi.gr , left.gr