του: διονύση διομήδη μανιά
ο αγρότης, ο ψαράς, ο ναυτικός, ο περαχωρίτης, ο βαθυσάνος, οι πάνω από την κουτσουπιά, είναι γεννημένοι πρίγκιπες, σ ένα τόπο ευλογημένο. αλλά απ όταν κομματικοποιήθηκαν, έμαθαν το συμφέρον, τα λεφτά, την κομπίνα, έχασαν τις αξίες τους, γίνανε λούστροι.
δηλαδή: τ’ αγγειά (αρκίδια) γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι. οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι (ελλ. παροιμία).
και δεν θέλω να πω ότι “δεν περίμενα να φτάσει σε τέτοια κατάντια το θιάκι, ώστε να καταδέχεται ν ακούει και τις δικές μου συμβουλές”
αλλά πατριώτες αυτό που βλέπω θα το πω, γιατί μου φάνηκε (του στεφανή) πως στο τόπο μας, οι κλέφτες γίναν άρχοντες κ οι τίμιοι ψωρήτες.
έχουμε γίνει οι άνθρωποι από τους οποίους οι πατεράδες μας, μάς είχαν προειδοποιήσει να φυλαγόμαστε.
(και πάλι θα πω ότι δεν αξίζει τον κόπο να στηλιτεύουμε ονόματα, αλλά νοοτροπίες και συμπεριφορές.)
κι έρχονται όλοι αυτοί, να κάνουν ανακοινώσεις, να προσπαθούν να μας πείσουν να τους εμπιστευτούμε.
το φαινόμενο βέβαια δεν είναι τοπικό έτσι είναι όλη η ελλάδα, γι αυτό πάμε κατά διαόλου.
εκειό πάλι που συμβαίνει είναι ότι, επειδή γράφουν δυο επιστολές, άκουσον – άκουσον, στον υπουργό, στο γραμματέα, στην εταιρία κλπ, χωρίς βέβαια να πάρουν ποτέ απάντηση, χωρίς βέβαια να την έχει διαβάσει κανένας, χωρίς ναναι, τις περισσότερες φορές γραμμένες απ τους ίδιους, να νομίζουν ότι μπορούν να ζητήσουν να τους ψηφίσουμε, επειδή τρέχει η μάννα τους από σπίτι σε σπίτι κι ο πατέρας τους από καφενείο σε καφενείο, και δεν ντρεπόμαστε, κι αν αυτό δεν είναι θράσος, τι σκατά είναι;
και νάσαστε σίγουροι ότι για ότι πάθουμε εμείς θα φταίμε κι όχι αυτοί.
και θάρτει καιρός που η ιθάκη “πόρνη” σε μετάνοιες θα ξενυχτάει, και με τα χέρια της δεμένα θα καρτερεί τον μακελάρη των παιδιών της και δεν θάναι τούρκος που να πάρει….
(από τους ελεύθερους πολιορκημένους, όχι του παλαμά αλλά του δ. δ. μανιά)
