Της Μαρίας Τριαντοπούλου
Δευτέρα βράδυ και η γνωστή τηλεπαρέα μαζεύται στα κανάλια… Πρετεντέρης – Χατζηνικολάου σημειώσατε Χ. Η συζήτηση στο ΜΕGA για την ταλαίπωρη πλεον κεντροαριστερά που μοιάζει να κατακερματίζεται σε διάφορα κομμάτια με όλο μεγαλύτερη συχνότητα και με την κάθε μέρα που περνάει ενώ στο STAR για τον ρόλο που έχουν παίξει τα ΜΜΕ στην μνημονιακή Ελλάδα. Πολιτικοί καλεσμένοι στη συζήτηση για την κεντροαριστερά και δημοσιογράφοι ή ακαδημαϊκοί στη συζήτηση για τα μήντια. Λοιπόν… μπορείτε και να απελπιστείτε. Οι πολιτικοί, όχι όλοι γιατί καμμία γενίκευση δεν είναι ορθή, απλά δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Εγωπαθείς, εξουσιομανείς, αλλαζόνες μιλάγανε όλοι μαζί, φώναζαν ο ένας στον άλλο «καθοδηγούμενοι» και από τον συντονιστή κ. Πρετεντέρη και τελικά σταμάτησα να καταλαβαίνω τι έλεγαν οπότε και τους άφησα στη τύχη τους. Κατάλαβα μόνο, στο λίγο που μπόρεσα να παρακολουθήσω τα λεγόμενα των εκπροσωπων των 58, της Ελιάς και του Ποταμού, ότι το ΠΑΣΟΚ, το πρώην και το νυν που βλέπει καθαρά ότι δεν υπάρχει αύριο, έχει πάθει πανικό και ψάχνει απεγνωσμένα να βρεί πλατφόρμα να σταθεί και κάπως δεν του κάθεται. Και δεν του κάθεται γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πια όσο και αν ο κ. Βενιζέλος φέρεται λες και το κόμμα που εκπροσωπεί είναι το κόμμα εξουσίας που ήταν κάποτε. Και αν στις ευρωεκλογές δεν πάρει καν ένα 4% πως ακριβώς θα μπορέσει να συνεχίσει, μέσα σε δημοκρατικά και συνταγματικά πλαίσια φυσικά, να συν-κυβερνεί την χώρα με την Νέα Δημοκρατία χωρίς εθνικές εκλογές; Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς τον πανικό του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ που τώρα έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για ένα καλύτερο αύριο στην Ελιά και τρέμει μήπως οι ισορροπίες δεν του βγουν όπως θέλει και ποθεί.
Αλλά και στην εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου – που έμοιαζε να πέφτει και λίγο από τα σύννεφα όταν άκουσε τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων για το πόσο χαμηλά στην εκτίμηση των Ελλήνων βρίσκονται τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι – με θέμα σοβαρό που θα έπρεπε να είχε απασχολήσει όλους τους εμπλεκόμενους με την ενημέρωση εδώ και πάρα πολύ καιρό η απογοητευση ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα μου πριν αρχίσω να θυμώνω… Οι περισσότεροι από τους προσκεκλημένους ενώ ανέλυσαν και παραδέχτηκαν κάτι που όλοι εμείς το ξέρουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό, ότι δηλαδή τα ΜΜΕ είναι απόλυτα μέσα στο παιχνίδι της πιο βασικής διαπλοκής με την εξουσία και με τον επιχειρηματικό κόσμο, και άρα μέσα στο πολιτικό παιχνίδι, το επικίνδυνο κομμάτι του μάλιστα που έχει να κάνει με την επικοινωνία και την επιρροή, δεν είχαν τίποτα άλλο να πουν πέραν τούτου, κάτι έστω που θα πήγαινε τη συζήτηση στο επόμενο στάδιο: στις συγκεκριμένες ιδέες, προτάσεις ή και λύσεις. Βέβαια η παρουσία του κ. Παντελή Καψή στο πάνελ, η επιθετικότητα του και η στήριξη ουσιαστικά αυτής της διαπλοκής δεν βοήθησε ιδιαίτερα στο να γίνει η συζήτηση έστω και λίγο εποικοδομητική καθώς φρόντιζε άμεσα να την αποσυντονίζει. «Mea culpa» ανέκραξαν μετανοημένοι κάποιοι δημοσιογράφοι ενώ κάποιοι άλλοι παρέμειναν αμετανόητοι και αγανακτασμένοι διακυρήττοντας την ανεξαρτησία τους και την ελεύθερη μη χειραγωγημένη δημοσιογραφία που επιτελούν – κάποιος άλλος μηντιακός όμλος μπορεί να έφταιγε ποτέ εκείνος στον οποίον ανήκε ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος. Τελικά όμως και ενώ ακούστηκαν –έστω και με τεράστια καθυστέρηση-κάποια πράγματα για τον ρόλο που έπαιξαν τα ΜΜΕ ώστε ο λαός πειθήνια να αποδεχτεί όλες τις πολιτικές της λιτότητας και όλα τα μνημονιακά μέτρα σχεδόν χωρίς αντίσταση, η συζήτηση σίγουρα δεν πήγε ούτε όσο βαθειά έπρεπε αλλά και οι καλεσμένοι της εκπομπής δεν έφτασαν το μαχαίρι ως εκεί που αληθινά πονάει αλλά μόνο ως εκεί που θα μπορούσαν ίσως να αλαφρύνουν τις ενοχές τους ή, με λιγότερη επιείκια, τόσο όσο για να πάρουν κάποιο υποτιθέμενο συγχωροχάρτι.
Και όσο τους άκουγα να φωνάζουν και να διακόπτονται και να μονοπωλούν τα μκρόφωνα σαν αρπακτικά, σκεφτόμουν ότι ο τόπος έχει ανάγκη από πράξεις και από λύσεις, έχει ανάγκη από ελπίδα και από όραμα, ότι ο αγανακτισμένος πλέον κόσμος έχει ανάγκη να μην υποτιμούν την νοημοσύνη και τον θυμό του και ότι αντί να βγαίνουν στα κανάλια οι διάφοροι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι – ή οι πολιτικοί δημοσιογράφοι που επίσης μοιάζει να αυξάνονται καθημερινά – και να παίζουν κάκιστα επικοινωνιακά παιχνίδια καλό θα ήταν να κοιτάξουν τι θα κάνουν για να βγάλουν τη χώρα από την καταστροφή στην οποία την οδήγησαν οι περισσότεροι από αυτούς – έστω κι αν χρειαστεί να τσουρουφλιστούν στη διαδικασία ή ακόμα και να πάνε σπίτια τους μια και καλή αν αυτό είναι που «επιτέλους θα μας σώσει».
