ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
– “Πρώην επιχειρηματίας, ετών 61, πέθανε άστεγος και αβοήθητος, από φυσικά αίτια, σε εγκαταλελειμμένο σπίτι”.
Φυσική αιτία είναι και το κρύο και η κατάθλιψη και οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, που θέλει λεφτά που δεν τάχεις, για να αντιμετωπιστεί.
“Από “φυσικά” αίτια πέθανε ανασφάλιστη καρδιοπαθής, επειδή δεν την δεχόταν κανένα νοσοκομείο, μια και δεν είχε να πληρώσει”.
– “Εντελώς “φυσικά“, ο υπουργός της “υγείας“(τίνος😉 δηλώνει στη βουλή ότι δεν υπάρχουν λεφτά για την περίθαλψη 2,5 εκ. ανασφάλιστων”.
– “Κάθε λεπτό γίνεται και μία κατάσχεση στην Ελλάδα”.
– “Οι δικαστές μοιράζουν ποινές σε “οφειλέτες“, στο όνομα του λαού“.
——-
Είμαι άνεργος, ετών 63, πρώην “επιχειρηματίας”, ανασφάλιστος, “οφειλέτης” και κρυώνω, όντας προσωρινός κάτοικος του σπιτιού μου, που θέλει να κατάσχει κάποιος από τους ΟΑΕΕ, Εφορία και Τράπεζα.
Έχω όλα τα απαιτούμενα προσόντα για να πάω από “φυσικά” αίτια, κάπου κάποτε. Αλλά έχω και τις δικές μου απέλπιδες λύσεις και απονενοημένα διαβήματα.
Στα “φυσικά” αίτια έχετε εντάξει και τις αυτοκτονίες . Φροντίστε να εντάξετε και τα θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου, υποκριτές, αλήτες και φαρισαίοι όλων των ειδών.
Υπάρχω, ακόμα, με τη βοήθεια φίλων, και κοροϊδεύω τον εαυτό μου, αναζητώντας οποιαδήποτε εργασία.
Είναι “παρηγοριά” το ότι δεν είμαι ο μόνος;
—–
Πάει, λίγος καιρός, που αναζητώ τον μοναδικό τρόπο διακοπής του κακού: Το ΜΑΖΙ.
Αυτό το “μαζί” μπορεί να πάρει μορφή, σάρκα και οστά, παρέα με τον γείτονα, τον συντοπίτη, τον ομοιοπαθή, αλλά και τον έχοντα ψυχή και αγάπη, για τον εαυτό του, τον διπλανό του, γι’ αυτό που είναι η Πατρίδα: οι άνθρωποι της.
Να “αυτονομήσουμε” την Κεφαλονιά, έως ότου απελευθερώσουμε την πατρίδα, από τη νομοθετική λαίλαπα των τραπεζιτών και των καταχθόνιων υπηρετών της. Να χρησιμοποιήσουμε και το τελευταίο όπλο που διαθέτουμε για να υψώσουμε τείχη, γύρω από κάθε τι που απειλείται.
Πέρα από τα όπλα, που μπορεί ο καθένας να χειριστεί, ατομικά, υπάρχει και η λειτουργική κατάληψη όσο γίνεται περισσότερων θεσμών, οι οποίοι θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μετερίζια, ταμπούρια, αναχώματα.
Ας δούμε τι είναι αυτό που λαμβάνω ως απάντηση στις κραυγαλέα απέλπιδες έως υστερικές εκκλήσεις μου (όχι μόνο εγώ, αλλά και όλοι όσοι έχουμε το ίδιο πρόβλημα) :
– Καμμία απάντηση.
Ο Α, ο Β, ο Γ, …ο Μάκης, ο Αλέκος, ο …, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνουν ή ετοιμάζονται να ανακοινώσουν υποψηφιότητες για το δημαρχείο, αλλά δεν έχουν δώσει καμμία απάντηση για το “μαζί” και για το πρόβλημα που αφορά το 70% των συμπατριωτών τους.
(Χρειάζεται πολλά λεφτά μια υποψηφιότητα.Μόνο οι έχοντες και τα κόμματα μπορούν να λαμβάνουν μέρος σε εκλογές. Οι χρηματοδοτούμενοι από κάπου και κάποιους).
Από τους πρώτους, δεν περίμενα κάτι καλύτερο. Στήριξαν και στηρίζουν το καθεστώς, που σχεδιασμένα και μεθοδευμένα, παίρνει τις περιουσίες και τις ζωές των ανθρώπων. Οι υπόλοιποι παριστάνουν τον “αντιστασιακό”, δίχως να έχουν συγκεκριμένη απάντηση και δίχως να νοιάζονται για το “μαζί”. Το κώμα και το “εγώ” über alles.
Οι ΑΝΕΛ είναι αλλού για αλλού. Πώς να βρουν καιρό για απαντήσεις;
Ένας τέως δήμαρχος είχε έτοιμο, από καιρό, τον “καταλληλότερο”. Και τώρα που κανείς δεν υιοθετεί την άποψη του, θα στηρίξει κάποιον από αυτούς που υπηρετούν την καταστροφή των υπολοίπων. Ούτε από εδώ υπάρχει απάντηση για το πρόβλημα των πολλών ανθρώπων.
Υπήρξαν ή υπάρχουν και οι άνθρωποι, που κατά καιρούς ανακοίνωσαν ή προετοιμάστηκαν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για τα δημοτικά πράγματα. Νέοι, σχετικά, άνθρωποι, με όραμα, γνώσεις και θέληση. Με ΟΛΕΣ τις προϋποθέσεις για να κάμουν τη διαφορά.
Είναι αληθές αυτό το οποίο λένε: “κάποιοι θεωρούν οτι “είναι ανάρμοστο για τη κοινωνία της Κεφαλονιάς να κάνει μεγαλεπήβολα σχέδια “…..και αυτοί μας διοικούν ….ΦΑΤΕ τους !!!!!”.
Ούτε από αυτούς ήρθε κάποια απάντηση, ακόμα. Βάζω αυτό το “ακόμα”, γιατί πάντα υπάρχει ελπίδα. ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΜΕ, πριν μας φάνε. Μας τρώνε, κάθε μέρα.
Υπάρχουν και οι Ληξουριώτες!!!
Παραμένει ανοιχτή η πρόταση: “Είμαστε όλοι Ληξουριώτες”. Δεν έχουμε λάβει απάντηση, ακόμα.
Υπάρχει και εκείνο το διάχυτο: “δεν αντέχω το μαζί”. Εκείνο το ρημάδι το “μαζί”, προϋποθέτει σεβασμό της άλλης άποψης, το πάντρεμα με τη διαφωνία, την αποδοχή του μοναδικού τρόπου που μπορούν να υπάρξουν μαζί οι διαφορετικές απόψεις: Δημοκρατία, ως διαδικασία σήμερα, ως καθεστώς και τρόπος ζωής αύριο.
Θέλει “άντερα” η ενότητα. Αλλά υπάρχει άλλος τρόπος;
Δεν θέλω (θέλουμε) να διαχειριστώ τους προϋπολογισμούς ενός δήμου. Θέλω να διαχειριστούμε, μαζί, τη ζωή μας. Να την απελευθερώσουμε από ψεύτικα βάρη.
Δεν επιθυμώ κάτι περισσότερο από τη Σωτηρία ψυχής και ζωής.
–Ναι, μπορούμε,
–Να φτιάξουμε μια πατρίδα δίχως φτωχούς.
–Να πολεμήσουμε, ως άλλοι ριζοσπάστες, την Αυτοκρατορία και τα Κατοχικά στρατεύματα.
–Να δώσουμε Ζωή στα όνειρα και τις επιθυμίες μας. Να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα μας και απαντήσεις στις ανάγκες μας.
–Να βάλουμε το “Ευ” μπροστά από τις μέρες μας. Ευημερία, για όλους.
Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά από τους πολλούς μπορεί να έρθει το ευ για όλους. Από το μαζί και την ενότητα. Από το κοινό μας πρόβλημα και όχι από την ιδεολογία κι όλα όσα τεχνηέντως μας διαιρούν.
Αλλιώς η μοίρα και το μέλλον μας, θα είναι αυτά που βρίσκονται στις πρώτες παραγράφους. Αν όχι η δική σας μοίρα, σίγουρα, η δική μου και πολλών άλλων. Ως ότου έρθει η σειρά σας. ΚΑΝΕΙΣ δεν περισσεύει, κανείς δεν θα σωθεί από μόνος του(Πλην εκείνων των ελάχιστων, που υπηρετούν την Αυτοκρατορία του Κακού).
Δεν είναι ευγενική η γραφή μου; Είναι “ευγενικά” αυτά που ζούμε;
Εκτίθεμαι για να εκθέσω (Σκέψεις και εαυτόν).
Είμαστε συνυπεύθυνοι και συνένοχοι, στηρίζοντας, με πράξεις και απραξία, μία ανθρωπιστική καταστροφή. Ας μην έρθει κανείς να δηλώσει αθώος του αίματος. Εκτός κι αν είναι είδος μη ανθρώπινο. Κυνική κατασκευή.
Άρθρο | Σάβ, 03/08/2014 – 08:27
ΥΓ:
“Οι επαναστάσεις μεσιέ, δεν γίνονται με μοιρογνωμόνιο, γίνονται με όνειρα, με την εκρηκτική απελευθέρωση του έρωτα και την αποδιοργάνωση της τάξης.
Είναι ένα προσωπικό μονοπάτι απεξάρτησης.
Πουθενά δεν υπάρχει τάξη στο σύμπαν, γιατί τάξη σημαίνει ορισμένο μέγεθος, χώρο και χρόνο, στασιμότητα, έννοιες ανύπαρκτες για το σύμπαν…”
— Χρόνης Μίσσιος
“Και εύρεν εν τω ιερώ τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς, και τους κερματιστάς καθήμενους. Και ποιήσας φραγγέλιον εκ σχοινίων πάντας εξέβαλεν εκ του ιερού… και των κολλυβιστών εξέχεε το κέρμα και τα τραπέζας ανέστρεψε…“. (Ιωάνν. 2:15)
“Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίο κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμοσφαίρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν, και, για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητος… Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες“. (Διονύσιος Σολωμός, από τους “Ελεύθερους Πολιορκημένους”)
(Στις εικόνες: Ο εκ Ληξουρίου Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)
από: http://www.ithacanet.gr
One Comment
aris
“Οι επαναστάσεις μεσιέ, δεν γίνονται με μοιρογνωμόνιο, γίνονται με όνειρα, με την εκρηκτική απελευθέρωση του έρωτα και την αποδιοργάνωση της τάξης.”
Να το φιλοσοφήσουμε λίγο φίλε.
Και έτσι για να μη μιλάω αόριστα θα πάρω εγώ το τίτλο του « μεσιέ».
Έχεις δεί καμιά επανάσταση που να απόδωσε χωρίς μοιρογνωμόνιο?
Η επιτυχία της επανάστασης δεν είναι η στιγμιαία αίσθηση της επιτυχίας αλλά η διατήρησή της, αλλιώς μπαρπούτσαλα φίλε.
Και η πρώτη φωτιά που άναψε ο άνθρωπος ένα είδος «επανάστασης» ήταν χοροπήδαε λοιπόν από τη χαρά του εκεί μέσα στη σπηλιά που άρχισε να τον ζεσταίνει και ξαφνικά κάηκε το ξύλο και πάπαλα.
Και τον ξανάπιασε η τρεμούλα από το κρύο και όχι μόνο, τώρα τονε πονάανε και τα χέρια του που του καψαλιστήκανε από τη προσπάθεια.
Έπειτα το σκέφτηκε μάζεψε ξύλα για να έχει να καίει, πρόσεξε και τα χέρια του να μη ξανακαψαλιστούνε και ω του θαύματος άναψε τη φωτιά τη συντηρούσε πλέον με τα ξύλα του, έβαλε και φρουρούς βάρδιες να προσέχουνε μη σβήσει, άλλους να φέρνουνε καινούρια ξύλα να έχει απόθεμα και έτσι άραξε απάνου στο στρώμα του με τα φρύγανα και μακριά από τη φωτιά μη ξελαμπαδιάσει απολάμβανε την «επανάστασή» του.
Επανάσταση χωρίς «μοιρογνωμόνιο» μόνο καψαλισμένους και απογοητευμένους αφήνει πίσω
φίλε, ότι το χειρότερο.
Και ο Σπάρτακος πέτυχε την επανάστασή του χωρίς σκοπό,ή μάλλον χωρίς σχέδιο για το μετά.
Αποτέλεσμα: Μία Αππία οδός γεμάτη 7-8 χιλιάδες σταυρωμένους και πλήρη απογοήτευση στην έννοια της επανάστασης για αιώνες.
Αν αυτό το θεωρείς επιτυχία πάω πάσο.
Εκειό που με στεναχωρεί με σένα ρε φίλε είναι ότι γνώρισες πολλά, πολύ περισσότερα από μένα, πως διάολο δεν κατάλαβες που πηγαίνανε τα πράγματα από πολλά χρόνια πριν???
Ξέρεις ο ναυτικός παράδειγμα δικαιολογείται πλήρως, μακριά από τα πράγματα της πατρίδας είναι και όπως λέει ο πατριώτης μας «η λαμαρίνα η λαμαρίνα όλα τα σβήνει», έχω και εγώ μια μικρή εμπειρία, έτσι πολύ ξώφαλτση αλλά εμπειρία ήταν, κάτι ξέρω λοιπόν.
Εσύ??
Πικραίνομαι φίλε που στο γράφω δε θα το ΄θελα.
Να είσαι καλά.
aris.
Και μια και μας χαρίζεις και εσύ τραγούδια να σου χαρίσω και εγώ ένα φαινομενικά άσχετο αλλά σχετικό μια και το προανέφερα. Σε τελική ανάλυση άκουστο έτσι μόνο για χαλάρωμα.
πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
είναι παράξενα της ιντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε, με το πρώτο.
περ’ απ’ τη γέφυρα του αδάμ, στη νότιο κίνα,
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σού ‘πανε μια κούφιαν ώρα στην αθήνα.
στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ’ ανάβει,
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
κι ο λόγος της μεσ’ στο μυαλό σου να σφυρίζει,
“ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;”
νωρίς μπατάρισε ο καιρός κ’ έχει χαλάσει.
σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
απόψε ψόφησαν οι δυό μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος πού ‘χα με κούραση γυμνάσει.
η λαμαρίνα!.. η λαμαρίνα όλα τα σβήνει!
μας έσφιξε το kuro siwo σα μιά ζώνη
κ’ εσύ κοιτάς ακόμη πάνω απ’ το τιμόνι,
πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.