24 Νοεμβρίου 2024

Related Articles

One Comment

  1. 1

    aris

    “Οι επαναστάσεις μεσιέ, δεν γίνονται με μοιρογνωμόνιο, γίνονται με όνειρα, με την εκρηκτική απελευθέρωση του έρωτα και την αποδιοργάνωση της τάξης.”
    Να το φιλοσοφήσουμε λίγο φίλε.
    Και έτσι για να μη μιλάω αόριστα θα πάρω εγώ το τίτλο του « μεσιέ».
    Έχεις δεί καμιά επανάσταση που να απόδωσε χωρίς μοιρογνωμόνιο?
    Η επιτυχία της επανάστασης δεν είναι η στιγμιαία αίσθηση της επιτυχίας αλλά η διατήρησή της, αλλιώς μπαρπούτσαλα φίλε.
    Και η πρώτη φωτιά που άναψε ο άνθρωπος ένα είδος «επανάστασης» ήταν χοροπήδαε λοιπόν από τη χαρά του εκεί μέσα στη σπηλιά που άρχισε να τον ζεσταίνει και ξαφνικά κάηκε το ξύλο και πάπαλα.
    Και τον ξανάπιασε η τρεμούλα από το κρύο και όχι μόνο, τώρα τονε πονάανε και τα χέρια του που του καψαλιστήκανε από τη προσπάθεια.
    Έπειτα το σκέφτηκε μάζεψε ξύλα για να έχει να καίει, πρόσεξε και τα χέρια του να μη ξανακαψαλιστούνε και ω του θαύματος άναψε τη φωτιά τη συντηρούσε πλέον με τα ξύλα του, έβαλε και φρουρούς βάρδιες να προσέχουνε μη σβήσει, άλλους να φέρνουνε καινούρια ξύλα να έχει απόθεμα και έτσι άραξε απάνου στο στρώμα του με τα φρύγανα και μακριά από τη φωτιά μη ξελαμπαδιάσει απολάμβανε την «επανάστασή» του.
    Επανάσταση χωρίς «μοιρογνωμόνιο» μόνο καψαλισμένους και απογοητευμένους αφήνει πίσω
    φίλε, ότι το χειρότερο.
    Και ο Σπάρτακος πέτυχε την επανάστασή του χωρίς σκοπό,ή μάλλον χωρίς σχέδιο για το μετά.
    Αποτέλεσμα: Μία Αππία οδός γεμάτη 7-8 χιλιάδες σταυρωμένους και πλήρη απογοήτευση στην έννοια της επανάστασης για αιώνες.
    Αν αυτό το θεωρείς επιτυχία πάω πάσο.
    Εκειό που με στεναχωρεί με σένα ρε φίλε είναι ότι γνώρισες πολλά, πολύ περισσότερα από μένα, πως διάολο δεν κατάλαβες που πηγαίνανε τα πράγματα από πολλά χρόνια πριν???
    Ξέρεις ο ναυτικός παράδειγμα δικαιολογείται πλήρως, μακριά από τα πράγματα της πατρίδας είναι και όπως λέει ο πατριώτης μας «η λαμαρίνα η λαμαρίνα όλα τα σβήνει», έχω και εγώ μια μικρή εμπειρία, έτσι πολύ ξώφαλτση αλλά εμπειρία ήταν, κάτι ξέρω λοιπόν.
    Εσύ??
    Πικραίνομαι φίλε που στο γράφω δε θα το ΄θελα.
    Να είσαι καλά.
    aris.

    Και μια και μας χαρίζεις και εσύ τραγούδια να σου χαρίσω και εγώ ένα φαινομενικά άσχετο αλλά σχετικό μια και το προανέφερα. Σε τελική ανάλυση άκουστο έτσι μόνο για χαλάρωμα.

    πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το νότο,
    δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
    είναι παράξενα της ιντιας τα φανάρια
    και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε, με το πρώτο.
    περ’ απ’ τη γέφυρα του αδάμ, στη νότιο κίνα,
    χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
    μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
    που σού ‘πανε μια κούφιαν ώρα στην αθήνα.
    στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ’ ανάβει,
    χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
    κι ο λόγος της μεσ’ στο μυαλό σου να σφυρίζει,
    “ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;”
    νωρίς μπατάρισε ο καιρός κ’ έχει χαλάσει.
    σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
    απόψε ψόφησαν οι δυό μου παπαγάλοι
    κι ο πίθηκος πού ‘χα με κούραση γυμνάσει.
    η λαμαρίνα!.. η λαμαρίνα όλα τα σβήνει!
    μας έσφιξε το kuro siwo σα μιά ζώνη
    κ’ εσύ κοιτάς ακόμη πάνω απ’ το τιμόνι,
    πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.

    Reply

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Τα δικαιώματα ανήκουν στο iloveithaki.gr.