Δημήτρης Μηλάκας
Πόσο πάει το «κουκκί»; Πόσο κοστίζει να (εξ)αγοραστεί ένας ψηφοφόρος; Ένα πεντακοσάρικο – πάνω-κάτω -, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των (συν)εταίρων στην κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου.
Τόσο ακριβώς (υπο)τιμούν οι ηγέτες μας την κοινωνία έχοντας την εντύπωση ότι μπορούν να εξαγοράσουν ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους μοιράζοντας 500 εκατομμύρια ευρώ! Εκ του πλεονάσματος.
Αυτό το «εκλογικό επίδομα» η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το εμφανίζει ως μέγιστη επιτυχία της πολιτικής της και ως απόδειξη ότι η χώρα βρίσκεται στην έξοδο από την κρίση. Ας ξεχάσουμε για λίγο την επιχειρούμενη χοντροκομμένη επιχείρηση (εξ)αγοράς και ας δούμε κάποιους άλλους αριθμούς:♦ Το 2013 το δημόσιο χρέος ανήλθε σε περίπου 322 δισ. ευρώ (περίπου 178% του ΑΕΠ).
♦ Ο αριθμός των ανέργων τον περασμένο Σεπτέμβριο έφτασε τα 1,376 εκατομμύρια.
♦ Την περίοδο 2008-2012 η Ελλάδα είχε το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των πολιτών που δεν συμμετέχουν σε προγράμματα εκπαίδευσης.
♦ Μεταξύ 2009-2011 η μετανάστευση από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της Ε.Ε. αυξήθηκε κατά 170%!
♦ Η Ελλάδα εμφανίζει το τέταρτο μεγαλύτερο ποσοστό ατόμων στην Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού (35% του πληθυσμού), μετά τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Λετονία.
Στους αριθμούς αυτούς θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλοι. Όπως για παράδειγμα ο αριθμός των φυλακισμένων για χρέη. Ο αριθμός των επιχειρήσεων που έκλεισαν. Ο αριθμός των ανθρώπων που δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται.
Σ’ αυτούς τους ίδιους αριθμούς θα μπορούσαν να περιληφθούν οι αριθμοί που περιγράφουν τις νέες αμοιβές, όπως για παράδειγμα ενός καθηγητή στη μέση εκπαίδευση, ο οποίος με δώδεκα χρόνια υπηρεσίας πληρώνεται με 800 ευρώ.
Ενδιαφέρον έχουν και οι αριθμοί που μετρούν τις αυτοκτονίες.
Αυτοί (και άλλοι παρόμοιοι) είναι οι αριθμοί που περιγράφουν το ακριβές σημείο (μέσα στο λούκι) που βρίσκεται η χώρα και όχι τα 500 εκατομμύρια με τα οποία οι Σαμαράς και Βενιζέλος αποτιμούν την ψήφο ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων.
One Comment
aris
Αυτή τη φορά ο κ Μηλάκας δεν έπεσε και πολύ έξω.
Ένα πεντακοσάρικο η ψήφος! Χα χα χα.
Όταν ο βασικός μισθός ήταν 860 δρχ. και εγώ ήμουν στο ναυτικό και εψήφιζα στη Σαλαμίνα γιατί αν θυμάμαι καλά ήμασταν επιφυλακή, την είχαν στήσει κάποιοι «μάγκες» οπαδοί κάποιου υποψήφιου της Β΄ Πειραιά έξω από τη πύλη του ναύσταθμου στα Παλούκια και «έπιαναν» τους ναύτες με ένα πεντακοσάρικο.
Όταν μαθεύτηκε το γεγονός κατεβαίνουν κάτι «ναυτικάντζες» και γίνεται ένας γερός τσαμπουκάς, πέφτουνε και κάτι ψιλές ξαναμπαίνουν όλοι οι ναύτες πάλι μέσα και δε πήγαινε κανένας να ψηφίσει.
Αναγκάστηκε λοιπόν η Διοίκηση και μπράβο της να μας πηγαίνει στη πόλη με καναδέζες ένστολους πάντα.
Πάω λοιπόν με ένα φίλο έφεδρο κελευστή μηχανικό στο εκλογικό τμήμα.
Καλό παιδί ήταν αλλά είχε «δύσκολο» για την εποχή επίθετο, Καζαντζάκης!
Έδεκει λοιπόνε στην εφορευτική τονε αρωτάει μια πιτσιρίκα απονήρευτη, Καζαντζάκης! Έχετε καμιά σχέση με το γνωστό Καζαντζάκη?
Έγώ?
Ά πα πα πα πα, κορίτσι μου τση λέει!
Δύσκολες εποχές…
Χουά χα χα χα χα χα χα.