σχόλιο στο άρθρο “οι εχθροί δεν μπήκαν στο θιάκι φίλε gerry 13, οι εχθροί ήταν πάντα στο θιάκι”
Η λατρεία για το Θιάκι.
Δεν περιορίζεται στα τοπία του, στα στέκια του, στους φίλους, αλλά περιλαμβάνει ψήγματα αγάπης ακόμη και για τους μη φίλους, απλά επειδή μεγάλωσες μαζί τους, τους βλέπεις κάθε μέρα, πάντα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου( μου).
Γι’αυτό και οι όποιες κρίσεις γίνονται για το καλό ΟΛΩΝ, περιλαμβανομένων κι όσων δεν κινούνται σε σωστές – κατά την άποψή μου – κατευθύνσεις.
O πραγματικά υπέροχος ιστότοπός σας με έχει φιλοξενήσει χωρίς καν να το ζητήσω και μάλιστα με έχει κάνει να αισθάνομαι ευπρόσδεκτος όταν αλλού αυτό γίνεται επιλεκτικά. Δε μπορώ να μην παρατηρήσω την έλλειψη σχολίων στα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα άρθρα του site σας… Αυτό σημαίνει είτε έλλειψη ενδιαφέροντος είτε ότι δε θέλουν κάποιοι να εκφραστούν ελεύθερα γιατί κάτι τέτοιο έχει κόστος – τώρα δα που έρχονται και οι εκλογές τα πάντα μετράνε….
Αυτό είναι απαράδεκτο για μένα όταν όλοι ασχολούνται από το πρωί ως τα ξημερώματα (αλήθεια, πώς γίνεται να το κάνουν εν ώρα δουλειάς όταν κάποιοι άλλοι σαν και μένα δεν επιτρέπεται στην όποια υπηρεσία μας να πάμε ακόμη και για κατούρημα όταν έχουμε ανάγκη….. μη γελάτε, είναι πέρα για πέρα αλήθεια αυτό….) με παπαριές στο facebook… Το οποίο έχει γίνει και μέσο προβολής απόψεων πολιτικών και μιλάω για τις τωρινές τοπικές εκλογές… Μου προξενούσε αηδία όταν πριν ακόμη από την κρίση οι πολιτικοί είχαν μολύνει και αυτό το μέσο – παίζοντάς το τζόβενα – για άγρα ψήφων αλλά κυρίως γιατί ο αφελής απλός κόσμος πήγαινε και τους έκανε φίλους -για γλέιψιμο?- επίδειξη? Ας αυτοφασκελωθούν τώρα για τις μαλακίες τους….
Με αυτά θέλω να πω, καταλήγοντας στο αγαπημένο μας Θιάκι, ότι υπάρχει γενικά έλλειψη σωστής κρίσης,οριοθέτησης αρχών και προτεραιοτήτων. Όταν κάποιος, όπως εσείς, ασχολείται με το νησί του μέσω αυτού του μέσου, οφείλουν οι πολίτες να συμπορευτούν ή αντίθετα να εναντιωθούν αν κάτι τους ενοχλεί ώστε από μια γόνιμη, έστω και έντονη, ανταλλαγή απόψεων κάτι θετικό να βγει. Και αυτό είναι θέμα νοοτροπίας, δε μιλώ μόνο για τις εκλογές. Η κρίση αφορά και σε γενικότερα ζητήματα της καθημερινότητας στα οποία πρέπει να εστιάζουμε. Και δίνω παράδειγμα: Ο κος Λουράντος έγραψε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο για τη μετάδοση από την κρατική tv του αγώνα του Ολυμπιακού με τη Μ. United θίγοντας την αμορφωσιά αλλά και προκλητική υποκειμενικότητα των σχολιαστών – υπαλλήλων του μαγαζιού που τον ώθησε να κλείσει τη φωνή για να μη σπάσει την τηλεόραση. Ασχολήθηκε κανείς με το γεγονός?
Πρέπει να έχουμε μια σχετικά ευθεία γραμμή στη ζωή μας, να προσφέρουμε πριν απαιτήσουμε να μας δώσουν, να αγαπήσουμε για να μας αγαπήσουν, να κουραστούμε για να περιμένουμε κι από άλλους να μας μιμηθούν. Αυτά προϋποθέτουν αρχές βαθιά ριζωμένες μέσα μας, που να αποπνέουν σταθερότητα και αποδείξεις, όχι αποχρώσες ενδείξεις…
Ας αναζητήσουν οι ψηφοφόροι τέτοια στοιχεία στους υποψήφιους και ας πράξουν αναλόγως…
gerry13
One Comment
aris
Θίγεις δύσκολα Θέματα φίλε Gerry 13.
Σε αυτό το τόπο υπάρχει ένα επίπεδο παιδείας που και εμείς ακόμα δε ξεφεύγουμε γιατί χοντρά – χοντρά πάντα, ισχύει το γνωστό και σοφό, όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τόνε τρώνε οι κότες.
Αγρίμια λίγο και απαίδευτοι ίσως λόγω καταστάσεων, έγινε προσπάθεια παράδειγμα να αποκτήσουμε κάποια καλλιέργεια γύρω από τη προστασία της φύσης και των ζώων.
Κάποτε για διασκέδαση δέναμε ένα ντενεκέ στην ουρά ενός σκύλου, κάναμε χαβαλέ με την τρομάρα του και τον ξεπατώναμε στο τρέξιμο, άσε τσι κλωτσιές και το ξύλο που έτρωγε.
Μπήκαμε λοιπόν δώσε – δώσε σε μια ορθολογιστική σκέψη, εκπολιτιστήκαμε δηλαδή, αλλά σιγά – σιγά μεταπηδήσαμε σε ένα άλλο άκρο να έχει ο καθένας ένα σκυλάκι «Λουλού» πλέον, να το σαμπουανάρει να του φοράει και παλτουδάκι και το χειρότερο να ζεί μαζί του μέσα σε ένα διαμέρισμα.
Τώρα άτομο να ζεί μέσα τσι τρίχες και στη νεκρίλα που το καημένο το ζώο εκ φύσεως αναδίδει, εγώ δε καταλαβαίνω τι είδους πολιτισμό έχει.
Πιστεύω ξεφύγαμε από τη μία έλλειψη πολιτισμού και πέσαμε σε μία άλλου είδους έλλειψη πολιτισμού.
Με τον ίδιο τρόπο το διαδίκτυο μέσω των blogs μας προσέφερε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τους γύρω μας, να ανταλλάξουμε απόψεις, να πλουτίσουμε τις γνώσεις μας, να ανεβάσουμε το πολιτιστικό μας επίπεδο με ό,τι θετικό αυτό συνεπάγεται και οι περισσότεροι από μας μεταπηδήσαμε στο επίπεδο του διαδικτύου τύπου «Λουλού».
Το facebook αντικατέστησε τη θεία Λένα, τις λογικές των παιδικών μας χρόνων, τον περιπτερά (σαν τον ρουφιάνο της γειτονιάς), τον παπά (σαν εξομολογητή), τις δημοσκοπήσεις των αγορών, και το κυριότερο έγινε πανεύκολα το μάτι του μεγάλου «αδελφού».
Και ο κοσμάκης στο κόσμο του!!
Κάποτε λοιπόνε κουβέντιαζα φάτσα μπάτσα που λένε με έναν εργοδότη από τους μεγάλους, ανακατεμένος και εγώ με κάτι ψιλοδιεκδικήσεις.
Αφού άκρη δεν έβγαινε και παραμείναμε στις θέσεις του ο καθένας τελειώνοντας μου λέει:
Τι το παλεύεις? Μάλλον δεν έχεις καταλάβει πόσο μαλάκας είναι ο κόσμος.
Προς στιγμή πετύχαμε αρκετά, ο χρόνος όμως κύλισε και διαπίστωσα ότι δυστυχώς η εκτίμηση περί μαλακίας δεν ήταν και τόσο εξωπραγματική.
Εκεί βασίζεται όλο το σύστημα φίλε!!
Και το αστείο είναι ότι ο μαλάκας λέει το μαλάκα, μαλάκα!!
Μiserabile visum !!
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα.