του αλεξάνδρου ταφλαμπά
Υποψήφιου δημοτικού σύμβουλου
με την “ριζοσπαστική συσπείρωση πολιτών ιθάκης”
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του φετινού Μαΐου βάζουν σε πρώτη θέση το μεγάλο θέμα της οικονομικής επιβίωσης των ΟΤΑ αλλά και του αναπτυξιακού ρόλου που πρέπει να έχουν αυτοί τόσο σε καθαρά τοπικά θέματα όσο και σε περιφερειακά και εν τέλει και σε εθνικά. Τα θέματα αυτά έχουν μεγάλο βάθος χρόνου, το οποίο αποκτά νέα χαρακτηριστικά στην σημερινή δύσκολη εποχή του καθεστώτος «έκτακτης ανάγκης» το οποίο έχει επιβληθεί από τα παρελθόντα και τα μελλούμενα Μνημόνια.
Το ξήλωμα των παραδοσιακών μορφών της ΤΑ και η προώθηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που άρχισε το 1998 με τον «Καποδίστρια» και την κατάργηση των μικρών κοινοτήτων, παράλληλα με το κλείσιμο των μικρών Δημοτικών Σχολείων που υπήρχαν σε αυτές (δηλαδή η απαξίωση της τοπικής κοινωνίας και η αντικατάστασή της με κάτι ….ποιό «συγκεντρωτικό») οδήγησε το 2010 στο εξάμβλωμα του «Καλλικράτη», το οποίο έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην διαφορετικότητα των ανά την επικράτεια τοπικών συνθηκών αντιμετώπισης των αυτοδιοικητικών μας ζητημάτων και εν τέλει στην «ανάθεση» της ζωής μας σε τρίτους που εδρεύουν κάπου αλλού (Αθήνα, Πάτρα, Κέρκυρα και κυρίως στις Βρυξέλλες). Παράλληλα και σε συνδυασμό με την πλήρη υποταγή των κατά καιρούς διαχειριστών της Νομαρχιακής και Περιφερειακής αυτοδιοίκησης στις καθαρά κομματικές τους επιλογές (Νομαρχίες Γεωργάτου – ΠΑΣΟΚ, Λευκαδίτη – ΝΔ και Περιφέρεια Σπύρου –ΝΔ) ομού μετά των τοπικών τους εκπροσώπων, στέρησαν κάθε δυνατότητα δημιουργικής συνεργασίας μεταξύ πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης στην Ιθάκη, με τα γνωστά αποτελέσματα της πλήρους απαξίωσης του δημόσιου τομέα στο νησί μας.
Τέλος οι λάθος επιλογές της απολύτως ελεγχόμενης από την εκάστοτε κεντρική εξουσία Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας, οδήγησαν από τη μια σε «γιγαντισμό» των Αυτοδιοικητικών δομών με μεταφορά αρμοδιοτήτων (κυρίως κοινωνικού χαρακτήρα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση) χωρίς να γίνει μεταφορά αντίστοιχων πόρων, με αποτέλεσμα τη μετακύλιση νέων βαρών στους δημότες και συρρίκνωση του κοινωνικού και αναπτυξιακού ρόλου των ΟΤΑ.
Από την άλλη με το Μνημόνιο η κατάσταση επιδεινώθηκε διότι στο όνομα της δημιουργίας «πρωτογενούς πλεονάσματος», η Αυτοδιοίκηση έπαιξε το ρόλο ….του αμνού πού αίρει τις αμαρτίες του κόσμου! Η θεσμοθετημένη κρατική επιχορήγηση από τους ΚΑΠ (κεντρικοί αυτοτελείς πόροι), στο διάστημα 2009-2014, μειώθηκε κατά 55% (από 3.907 εκατ. € σε 1.760 €), με αποτέλεσμα το προσδοκώμενο «πλεόνασμα» για το 2013, όποιο και αν είναι, να προέλθει κατά 754 εκτ. € από το «πλεόνασμα» των προϋπολογισμών των ΟΤΑ. Δηλαδή από «πλεόνασμα» ….περικοπών κοινωνικών, αναπτυξιακών, μισθολογικών δαπανών, αυξήσεις δημοτικών φόρων και τελών, μειώσεις προσωπικού, ελαστικές μορφές απασχόλησης, κά.
Η αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να γίνει σημαντικός μοχλός προοδευτικής εξόδου από την κρίση, συμβάλλοντας στην επιβίωση του λαού, την κοινωνική φροντίδα, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την αύξηση της μόνιμης απασχόλησης, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την πολιτιστική αναγέννηση και την περιβαλλοντική προστασία. Κρίσιμος παράγοντας είναι η εξασφάλιση της οικονομικής της αυτοδυναμίας, της δημοκρατικής αποκέντρωσης, της κατάργησης του λεγόμενου «Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας, του έλεγχου νομιμότητας και όχι σκοπιμότητας στη δράσης της, κά.
Ειδικότερα χρειάζεται:
Α) Πλήρης απόδοση των θεσμοθετημένων πόρων (ΚΑΠ) και καμιά μεταφορά αρμοδιοτήτων χωρίς αντίστοιχους πόρους.
Β) Αύξηση κονδυλίων ΠΔΕ για Αυτοδιοίκηση (έκτακτο πρόγραμμα 4 δις για δημιουργία 250.000 θέσεων εργασίας σε βάθος πενταετίας.
Γ) Αναπροσαρμογή των έργων ΕΣΠΑ με προτεραιότητα την απασχόληση και τη δημιουργία θέσεων εργασίας (κοινωνικό και παραγωγικό τομέα).
Δ) Αξιοποίηση προγραμμάτων «ΑΚΣΙΑ» για τη βελτίωση υλικοτεχνικών και κοινωνικών υποδομών, προστασία περιβάλλοντος, εξοικονόμηση ενέργειας και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με ακύρωση ταυτόχρονα των μέτρων διαθεσιμότητας και απολύσεων.
Ε) Στήριξη δομών κοινωνικής αλληλεγγύης για σίτιση, περίθαλψη, στέγαση, μόρφωση (κοινωνικά παντοπωλεία, ξενώνες, κοινωνικά φαρμακεία, κοινωνικά φροντιστήρια κά).
ΣΤ) Εξασφάλιση βιωσιμότητας κοινωνικών δομών για στήριξη των ευπαθών ομάδων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Ζ) Δραστική μείωση, δημοτικών τελών και φόρων για τις αδύναμες εισοδηματικά κοινωνικές ομάδες, απαλλαγή όσων βρίσκονται κάτω από το όριο φτώχειας.
Η) Δημιουργία αποδοτικών δημοτικών επιχειρήσεων και νέων μόνιμων θέσεων εργασίας (απορρίμματα, ΑΠΕ, κατασκευές, κά).
Θ) Εφαρμογή του «συμμετοχικού προϋπολογισμού», καθώς και του περιφερειακού, χωροταξικού και δημοτικού δημοκρατικού προγραμματισμού. Ι) Κατάργηση «Καλλικράτη», αποσυμπίεση δήμων και ριζική αλλαγή του «υπέργηρου» Κώδικα της Αυτοδιοίκησης.
ΙΒ) Εξασφάλιση των θέσεων εργασίας στο Δήμο, καμία απόλυση δημοτικού υπαλλήλου.
Επομένως λεφτά υπάρχουν, αλλά αν δεν αλλάξουν οι προτεραιότητες θα χάσουμε και τα όσα μας έχουν απομείνει.
Και δεν μπορούμε πλέον να βαδίζουμε όπως πριν από 4 ή 8 χρόνια με ευχολόγια και με δήθεν αναπτυξιακές προτάσεις , που το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των δημοτών, αλλά με δράσεις και αγώνες κοινωνικούς και λαϊκούς που θα φέρουν στο κέντρο τον πολίτη, την πόλη και τον πολιτισμό.
http://www.ithacanews.gr
