Στην Τ.V. χθες, ανάμεσα στις ωραίες και πανηγυρικές ειδήσεις, για το γενναίο μπάσιμό μας στις διεθνείς αγορές κι άλλες σαχλαμάρες, ξεχώρισα μια είδηση που με συγκλόνησε, με συνεπήρε.
Ακούστε :
Δυό σιαμαία αρσενικά αδελφάκια απίο τις Ινδίες, περίπου 7-8 χρόνων, αλλοιώτικα από τ’άλλα σιαμαία αδελφάκια, που βλέπουμε κατά καιρούς. Κολλημένα, στην περιοχή της κοιλιάς και εν μέρει του θώρακα, έχουν μόνο δυο πόδια και τέσσερα χεράκια. Περίεργα σκαρφίσματα της φύσης θα μου πείτε, έχουμε δει και άλλα τέτοια. Όχι, φίλοι μου, έπρεπε να βλέπατε αυτά τα δυο παιδάκια κι αυτή την φορά δεν θα σκεφτόσαστε “Γιατί Θεέ μου τάφερες στη ζωή, για να βασανίζονται;”. Ούτε θ’ αλλάζατε κανάλι γιατί δεν θ’αντέχατε στη θέα τους.
Αυτά τα χαριτωμένα σιαμαία από την Ινδία είναι περίπτωση, σας λέω. Με μόνο αυτά τα μέλη που έχουν ακούτε τι καταφέρνουν : Κατ’ αρχήν τα έδειχνε ο φακός τρισευτυχισμένα και χαρούμενα να παίζουν μεταξύ τους ατελελείωτα, να γελάνε ασταμάτητα. Με τα τέσσερα χεράκια τους και τα δυό μόνο πόδια περπατούσαν μπουσουλώντας συγχρονισμένα και ακούραστα για το σχολείο τους, ζωσμένα τις μεγάλες σχολικές τους τσάντες! Θέλετε κι άλλα; Ντύνονται μόνα τους, βάζουν τα παπούτσια τους, πλένονται, τρώνε, διαβάζουν, παίζουν μπάλλα. Τρώνε βέβαια και καμμιά τούμπα, αλλά αυτό τα κάνει να ξεκαρδίζονται στα γέλοια. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερη βοήθεια. Έχουν ο ένας τον άλλο και τους φτάνει !
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου, άν θέλουν να τα χωρίσουν, σε δυο ξέχωρα σώματα-γιατί τους προτάθηκε από ειδικούς γιατρούς κάτι τέτοιο-θύμωσαν. Απάντησαν, ότι έτσι θέλουν να μείνουν για πάντα, αφού άν χωριστούν θα πρέπει το ένα από τα δύο να αδικηθεί, γιατί τα πόδια θα τα πάρει αναγκαστικά το ένα.
Ο πατέρας τους,περήφανος για τα ιδιαίτερα παιδιά του,τ α χαρακτήριζε ευλογημένα και “Δώρο Θεού”. Όπως ανάφερε ”μόνο όταν βρέχει τα φέρνουν δύσκολα να πάνε στο σχολείο τους”!
Αγαπιούνται απ’όλους τους κατοίκους του χωριού και τα θεωρούν γούρι και τύχη γι’αυτούς.
Από που αντλούν τέτοια σωματική και ψυχική δύναμη τα παιδάκια αυτά; Η κοινή τους μοίρα, η αγάπη τους για ζωή, η αποδοχή από τον περίγυρό τους, τα πλούσια αισθήματα του ενός για τον άλλο;
Μεσ’την ατέλειά τους,ακούμπησαν την τελειότητα !!
Μια Θιακιά
