του διον διομ μανιά
ποιος υποψήφιος δήμαρχος ή σύμβουλος μπορεί να κουμαντάρει το θιάκι;
– ο ανιψιός μου
– η ανιψιά μου
– ο μπάρμπας μου
– η θειά μου
κι γίνανε οι εκλογές και γέλασε κάθε πικραμένο χείλι
ποιος βγήκε δήμαρχος;
– ο γιος τσι πουτάνας
– ο ανιψιός τσι κλέφτρας
ποιος βγήκε σύμβουλος;
– η θειά του εκειού του φλώρου
– ο κουρλός ο μπάρμπας τσι βλαμμένης.
πέντε συνδυασμοί Χ 50 άτομα μας κάνουν 250 άτομα
άντε να διαλέξεις από τα 250 άτομα
κι αν είναι κανένας απ όλους συγγενής σου και δεν τον είδες;
ντροπή σου και αίσχος σου,
ρεζίλι τσ οικογένειας
ρεζίλι του τιμημένου γονιδίου που πουτανιά και πουστιά δεν γνώρισε.
μήπως έμεινε κανένας να ψηφίζει για το καλό του νησιού;
μήπως έμεινε κανένας να ψηφίζει για κοινωνική δικαιοσύνη;
μήπως έμεινε κανένας να ψηφίζει από ιδεολογία ή μήπως δεν ξέρετε τί είναι;
αλλά έμαθα πως δεν έχει σημασία τι ιδεολογία λες ότι έχεις, (αριστερή, αντιεξουσιαστική, δεξιά, συντηρητική, πατριωτική, ανθρωπιστική όλα αντίθετα κι όλα αλληλοσυμπληρούμενα…) αν δεν τιμάς την ψήφο σου με την στάση ζωής σου.
τέλος πάντων ψιλά γράμματα.
κάποτε η θειά σου υπόγραψε για να πάρεις ένα δάνειο.
ψήφισε το μαλάκα τον μπάρμπα σου να πάει καλά ο τόπος.
μα ξέρεις νιόνιο μου βάζει η μικρή κόρη του βλάκα του κουνιάδου μου
και λοιπόν ;
ε να είναι κρίμα να μη πάρει 20 ψήφους, ξέρεις θα στεναχωρηθεί, αν βγει η ανιψιά του γείτονα.
μ αυτά τα κριτήρια λοιπόν θα ψηφίσουμε και τον μάη ως συνήθως
”δεν με νοιάζει αν θα έχω μια κατσίκα εγώ, φτάνει να ψοφήσει του διπλανού μου,να μην έχει αυτός”
δεν μας φταίει κανένας πατριωτάκια, αφήστε τσι ψεύτικες κουβέντες του καφενείου
η κουτοπονηριά που μας δέρνει ούλους.
καλά είπε ο μαρξ ότι μέχρι και το “είναι” του ανθρώπου ορίζεται από το λίπος τσι καμπούρας τσι καμήλας, γιατί όταν τελειώσει την γαμήσαμε.
