του διον διομ μανιά
“Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι’ εγώ σαν διαμαντάκι
κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.”
θυμάμαι, σαν νάναι σήμερα.
δεν θα το πιστεύετε, δεν θα πιστεύετε που μπορεί μια μάννα να φτάσει, τι δύναμη κρύβει μέσα της, τι μπορεί να κάμει για το παιδί της και πιο πολύ για το αρσενικό της.
εντάξει για να λέμε την αλήθεια δεν ήταν βλαμμένο το παιδί, αλλά και νάταν το ίδιο έκανε.
το τι τράβηξε να βγάλει το δημοτικό και μετά το γυμνάσιο, μόνο αυτή ξέρει, αν και κείνη την προπαίδεια ποτέ δεν την έμαθε το ευλογημένο.
έβγαλε λοιπόν το γυμνάσιο, ο άντρας καλή θεσούλα, αλλά έμπλεξε, παρόλο που πάντα του έλεε να προσέχει. κατάφερε όμως να τον ξελασπώσει κάπως, αν και η βρώμα βγήκε.
έτσι λοιπόν, με τα χίλια ζόρια είναι αλήθεια, επήρε κι ένα χαρτί.
μετά τι; δουλειά βέβαια, κάτι παρουσιάστηκε καί του την αγόρασε, μετά να τού βρεί υπάλληλο, μετά γυναίκα, μετά να του φτιάξει σπίτι αρχοντικό.
και κει που νόμιζε πως τέλειωσε με το βλαμμένο, το βάλανε πάνω να βγεί πρόεδρος στο σκαρτσουμπονήσι.
μάννα, μάννα, μάννα, αχ μάννα.
σκοτώθηκε στο τρέξιμο, τι νυχτέρια, τι ταξίματα, ήξερε βέβαια και κάτι σχετικά από παλιά, αλλά πάτος για πρόεδρος, τον φάανε οι φίλοι του και του τόχε πει του μαλακα, “μην τον βάλεις αυτόν στο συνδυασμό”, τίποτα αυτός φοβότανε μονάχος, τελικά κατάφερε να βγει σύμβουλος, καλό κι αυτό σκέφτηκε.
εδώ που τα λέμε μέσα της φοβότανε κι όλας μη πάει και βγει. είχε μεγαλώσει και το προεδριλίκι θα την πέθαινε την μαγκούφα.
κάθε ομοιότητα είναι εντελώς συμπτωματική.
μόνος σκοπός του γράφοντα, να επαινέσει το μητρικό φίλτρο.
δεν ξέρω γιατί μ έχει πιάσει τέτοιος λογοτεχνικός οίστρος πασχαλιάτικα, τόσο που μου ρχεται να τελειώσω με την φράση που τέλειωνε γνωστός συμπολίτης μας αντιγράφοντας μια έκθεση σε διαγωνισμό του γυμνασίου” αχ, πόσο θα θελα ναμουνα και γω μητέρα”.
Αν είσαι κι αν δεν είσαι του δήμαρχου παιδί
του δήμαρχου παιδί, ω, ω
εγώ θα σε φιλήσω κι ας κάμω φυλακή
Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια
τα σελίνια μονά και διπλά
τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πού ‘ντα
ο πεζεβέγγης που τα ‘χει στη πούγγα, ω, ω
Εσύ ‘σαι ο καθρέφτης, το καθαρόν γιαλίν
το καθαρόν γιαλίν, ω, ω
που φέγγει στην Ευρώπην και στην Ανατολήν
Τα ριάλια…
Ίντα τραγούδιν να σου πω, μάνα μου να σ’ αρέσει
μάνα μου να σ’ αρέσει, ω, ω
που έχεις αγγελικόν κορμί και δαχτυλίδιν μέση
Τα ριάλια…
Στην σκάλα που ξεβαίνεις, να ξέβαινα κι εγιώ
να ξέβαινα κι εγιώ, ω, ω
και εις κάθε σκαλοπάτιν να σε γλυκοφιλώ
Τα ριάλια…
