Αποτελεί ερώτημα το αν η ένταξη των θεμάτων της οικονομίας στον προεκλογικό σχεδιασμό της κυβέρνησης ωφελήσει τελικά τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ στο δρόμο προς τις κάλπες των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Στο πρόσφατο παρελθόν, η χρησιμοποίηση των θεμάτων της οικονομίας και η δημιουργία επίπλαστης ευφορίας, αναντίστοιχης με την πραγματικότητα, στοίχισε τόσο στις κυβερνήσεις όσο και στους πολίτες.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η προεκλογική χρήση ή και μεγέθυνση των βημάτων που γίνονται σε θετική κατεύθυνση θα βλάψει αυτή καθ’ εαυτή την πορεία της οικονομίας, καθώς η σημερινή ανακοίνωση, η οποία θα επισημοποιεί την περίφημη επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, θα είναι ο τελευταίος σταθμός των κυβερνητικών πανηγυρισμών.Το πρώτο στήριγμα, στο οποίο θα βασιστεί η στρατηγική της κυβέρνησης για τις ευρωεκλογές, είναι το δίλημμα «σταθερότητα ή ΣΥΡΙΖΑ» και απειλείται από την υποχρέωση της κυβέρνησης να καταθέσει έως τη συνεδρίαση του Eurogroup της 5ης Μαΐου το νομοσχέδιο για το Μεσοπρόθεσμο, Δημοσιονομικό Πρόγραμμα Σταθερότητας 2015 – 2018.
Το δεύτερο στήριγμα της στρατηγικής των ευρωεκλογών είναι η έναρξη της συζήτησης για τη βιωσιμότητα του χρέους, η οποία δεν πρόκειται να ξεκινήσει επί της ουσίας αν το Μεσοπρόθεσμο δεν περάσει από τη Βουλή.
Σε άπταιστα… προεκλογικά, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας -ο οποίος όσο περνά ο καιρός μεταλλάσσεται από τεχνοκράτη σε πολιτικό- υποστηρίζει ότι το νέο Μεσοπρόθεσμο δεν θα περιλαμβάνει νέα μέτρα αλλά μόνο στόχους.
Δεν λέει, αν και γνωρίζει, ότι οι νέοι αυτοί στόχοι θα επιβάλουν λιτότητα διαρκείας, καθώς θα προβλέπουν «πάγωμα» στις δαπάνες των προϋπολογισμών της επόμενης τετραετίας στα επίπεδα του 2013.
Δεν λέει, αν και γνωρίζει, πως αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι το 2018, με βάση τους νέους στόχους του Μεσοπρόθεσμου, οι κυβερνήσεις θα είναι υποχρεωμένες να μην προχωρήσουν σε καμία αύξηση μισθών και συντάξεων του Δημοσίου ή να ανεβάσουν τις δημόσιες δαπάνες για την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία κ.λπ.
Δεν είναι δε μόνο ο Γ. Στουρνάρας που γνωρίζει. Είναι και ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, που, για προεκλογικούς λόγους, κλείνει το μάτι στους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους υπόσχεται ότι θα δώσει πίσω ό,τι έχασαν την τετραετία της κρίσης, ενώ γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.
