‘Ητανε μια φορά,μάτια μου,ένας γιατρός-κουμουνιστής Βουλευτής….

Ωχριούν μπροστά του,όλοι οι Βουλευτές και γιατροί του κόσμου.

Ξεχαστήκαμε και νομίζουμε ότι, οι τωρινές εκλογές είναι μόνο Δημαρχιακές; Ξεχνούμε ότι είναι και Βουλευτικές και μάλιστα Ευρωβουλευτικές. Είναι τόσα τα συμφέροντα που περνούν σε δεύτερη μοίρα οι Ευρωεκλογές, φίλοι μου. Μεγάλης βαρύτητας η ψήφος σας,για τον Ευρωβουλευτή που θα μας εκπροσωπείσει στην Ευρώπη !

Σήμερα θα ασχοληθούμε με σεβασμό και θα υποκλιθούμε,μπροστά σ’ένα θρύλο Βουλευτή- γιατρό,γειτονικού νησιού μας,της Λευκάδας, που έγινε θρύλος επί των ημερών του.Εσείς θα συγκρίνετε με τους σημερινούς υποψηφίους κι ελπίζουμε να παραδειγματιστεί,έστω κι ένας από αυτούς.

Ο Ξενοφώντας Γρηγόρης γεννήθηκε στο Σπανοχώρι Λευκάδας το Ι9Ο2. Στο χωριό του έμαθε τα πρώτα γράμματα.’ Εζησε μέσα στη φτώχεια. Γιαυτό τάχθηκε να υπηρετεί τον άνθρωπο,τον φτωχό ξωμάχο,τον αγωνιστή της ζωής.

Στα δώδεκά του χρόνια κατέβηκε στη Χώρα,για να τελειώσει το Γυμνάσιο,που διακρίθηκε σαν μαθητής. Με ευκολία μπήκε στην Ιατρική του Πανεπιστημίου Αθηνών κι αρνήθηκε υποτροφία που του δόθηκε για τις ΗΠΑ. ‘Ηταν αλλού ταγμένος ο άνθρωπος.Στους καταφρονημένους και ανήμπορους συμπατριώτες του.Στους Λευκαδίτες.’ Εδωσε τον όρκο του Ιπποκρατη και τον τήρησε μέχρι γράμμα. Ακτίνα ιατρικής δράσης; Κάλαμος,Μεγαννήσι,Μύτικας κι άλλα ορεινά κι απρόσιτα χωριά. Με άλογο πήγαινε κι ερχόταν χειμώνες και καλοκαίρια επισκεπτόμενος ακούραστα ρούγες και χωριά.

Σε φτωχούς ασθενεις όχι μόνο δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα,αλλά φεύγοντας πολλοί εβρισκαν κάτω από το μαξιλάρι τους από τα λιγοστά δικά του λεφτά.

Με τον φαρμακοποιό Χαρ.Καββαδά,είχε συννενοηθεί,ώστε όταν έβλεπε πάνω στη συνταγή ένα μικρό διακριτικό κόκκινο σταυρό,έδινε στον άρρωστο δωρεάν τα φάρμακα!

Σπίτι δεν είχε ούτε απέκτησε ποτέ.’Εμενε πάντα στον Αη-Μηνά στο οικογενειακό σπίτι της γυναίκας του Χαρίκλειας.

Ο αλτρουϊστής αυτός γιατρός,όταν έχασε την κόρη του’Εμη,σε νεαρή ηλικία,δεν είχε δίπλα του κανέναν να του συμπαρασταθεί! Η γνωστή αγνωμοσύνη μας.

‘Οταν πέθανε αυτός ο άγιος γιατρός,λές κι από ενοχές,πλήθος κόσμου κατέκλησαν την κηδεία του.

Στον πόλεμο του ‘4Ο βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου στην Αλβανία.

Οργάνωσε στην Λευκάδα τον καιρό της κατοχής,το πρώτο αντιστασιακό πυρήνα κατά των κατακτητών,ενώ παράλληλα αγωνίζεται για την ίδρυση δημόσιων ιατρείων και κέντρων εμβολιασμού.

Την ίδια εποχή,συγκροτεί ένοπλες ομάδες για την προστασία της Λευκαδίτικης γης, από τους άρπαγες κατακτητές.Θα φυλακιστεί από τους Ιταλούς για την δράση του,για πέντε μήνες σε απομονωτήριο.Τότε ήταν που προσβλήθηκε για πρώτη φορά από φυματίωση.

Με την αποφυλάκισή του συνεχίζει την αντιστασιακή του δράση.

Στην απελευθέρωση,το 1945,θα εξοριστεί κι έτσι θα κλονιστεί παραπάνω η υγεία του.

Το 1963-64 ο Λευκαδίτικος λαός τον στέλνει στη Βουλή των Ελλήνων,όπου θα τον εκπροσωπείσει με ωριμότητα και αποτελεσματικές παρεμβάσεις.

Η χούντα του 1967 τον εξορίζει στην Γυάρο και στην Λέρο. Στις εξορίες του τον ακολουθεί η αγαπημένη του γυναίκα. Λόγω της ανήκεστης βλάβης της υγείας του,το 197Ο διακόπτεται η εξορία του.Γυρίζει στο νησί του και προσφέρει, έστω κι άρρωστος τις ιατρικές του υπηρεσίες.

Ο αλτρουϊσμός του έγινε θρύλος.

Στην Χαραμόγλειο Βιβλιοθήκη,χαρισμένα από την κόρη του Παναγιώτα,βρίσκονται τα φθαρμένα από την χρήση,ιατρικά εργαλεία του,το μικροσκόπιό του και άλλα προσωπικά του αντικείμενα.

Φόρο τιμής για την πανανθρώπινη προσφορά του,στον κουμουνιστή Βουλευτή – γιατρό,ωφείλουμε μια επίσκεψη στην Λευκάδα και στην Βιβλιοθήκη αυτή. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε στη μνήμη του.

Μια Θιακιά