Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ιστορικού, διδάσκοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πλησιάζουμε προς τις κρίσιμες ευρωεκλογές και το τοπίο παραμένει ασαφές και βουβό. Το κλίμα έχει επηρεάσει εμφανώς και τα κόμματα, τα οποία παραμένουν κι αυτά υποτονικά, καθώς δεν είναι σε θέση να καταστρώσουν ένα εκλογικό πλάνο, αφού δεν μπορούν να εντοπίσουν τις πραγματικές προθέσεις των εκλογέων.
Το κεντρικό ερώτημα είναι το εξής: αυτή η γενική βουβαμάρα σημαίνει μιαν αποφασισμένη οργή που θα καταδικάσει τα κυβερνητικά κόμματα, ή μήπως σημαίνει μια περίσκεψη, έναν δισταγμό, μπροστά στην οπωσδήποτε ριζοσπαστική προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης;Λειτουργεί δηλαδή αυτή τη στιγμή το σταθερό δίλημμα σταθερότητα ή αστάθεια, ευρώ ή δραχμή; Εχουν να χάσουν κάτι οι εκλογείς ή μήπως έχουν χάσει ήδη τα περισσότερα και το λιγότερο που τους απασχολεί πλέον είναι σε ποιο νόμισμα θα μετράνε τη φτώχεια τους;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει σίγουρη απάντηση. Οι αλλαγές που έχουν επέλθει είναι τόσο βίαιες και τόσο γενικές, που δεν μπορούν ακόμη να αποτυπωθούν με ασφάλεια, να δώσουν εμφανή πολιτικά σημάδια. Οπωσδήποτε είναι σαφές ότι τα κυβερνητικά κόμματα θα υποστούν μεγάλη φθορά. Αλλά αυτή η φθορά θα οδηγεί στην πτώση τους ή μήπως ο λαός έχει αποφασίσει να περιμένει κι άλλο, δημιουργώντας ένα θολό εκλογικό αποτέλεσμα;
Παρ’ ότι είναι παρακινδυνευμένη οποιαδήποτε πρόβλεψη, θα την αποτολμήσω: Το πιθανότερο ενδεχόμενο αυτή τη στιγμή είναι η ευρεία νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η πτώση της κυβέρνησης. Το βουβό κλίμα, παρά τα φαινόμενα, δεν ευνοεί καθόλου τη Ν.Δ. και την Ελιά. Διότι οι ψηφοφόροι της μέσα σ’ αυτό το κλίμα, θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να κινητοποιηθούν και με μεγαλύτερη ευκολία θα οδηγηθούν στην αποχή ή στην καταψήφιση. Εάν η πόλωση ήταν έντονη, τότε θα ήλπιζε και η Ν.Δ. σε μια κάποια συσπείρωση της τελευταίας στιγμής. Αντίθετα, το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι παγιωμένο, και παρ’ ότι δεν δείχνει ορμητικό, εν τούτοις είναι βέβαιο ότι θα τον φέρει σίγουρα στα ποσοστά του 2012 τουλάχιστον.
Επομένως, εάν κρίνουμε σωστά τα πράγματα, οδηγούμαστε σε μια εμφατική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, που θα οδηγήσει είτε σε παραίτηση της κυβέρνησης την 26η Μαΐου, είτε σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο. Μάλιστα οι πρόωρες εκλογές είναι πλέον βέβαιες σε κάθε ενδεχόμενο: εάν ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει κατά κράτος, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί σε παραίτηση.
Εάν χάσει, τότε προφανώς ο Σαμαράς θα αρπάξει την ευκαιρία και θα προκηρύξει εκλογές όχι αργότερα από τον Σεπτέμβριο. Αλλά και εάν το αποτέλεσμα είναι ασαφές, πάλι ο Σαμαράς δεν είναι σε θέση να περιμένει την προεδρική εκλογή, διότι μέχρι τότε θα έχει αποδειχθεί η μονιμότητα της κρίσης και η αδυναμία της κυβέρνησης να ελαφρύνει το χρέος, να οδηγήσει τη χώρα σε αναπτυξιακή πορεία.
Συμπέρασμα: έτσι όπως πάνε τα πράγματα και εάν στο μεταξύ δεν αλλάξει κάτι δραματικά, παρά τα τακτικά σφάλματα του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διαδικασία συγκρότησης του ψηφοδελτίου του, οι επερχόμενες ευρωεκλογές θα σημάνουν το τέλος της κυβέρνησης Σαμαρά ή στην καλύτερη περίπτωση την αρχή του τέλους της.
Η Ελλάδα οδηγείται στον αστερισμό μιας αριστερής κυβέρνησης, πρώτη φορά στην ιστορία της και αυτό οπωσδήποτε συνιστά μια μεγάλη τομή στη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, με εντελώς αβέβαιη φυσικά την τύχη αυτής της κυβέρνησης, τον χρόνο ζωής της.
Οσοι βιάζονται να την χαρακτηρίσουν βραχύβια, ίσως διαψευστούν.