«ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ»
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΗΣ
ΥΔΡΕΥΣΗ
Η ύδρευση μαζί με την καθαριότητα, είναι δύο από τις βασικές λειτουργίες του Δήμου μας μιας και πρόκειται αφενός για υπηρεσία κοινής ωφελείας και αφετέρου για ένα από τα βασικότερα αγαθά που προσφέρει ο Δήμος στους πολίτες του και σημαντικό στοιχείο πολιτισμού.
Η βασική επιδίωξη όλων των δημοτικών αρχών, του συνδυασμού μας συμπεριλαμβανόμενου, είναι η σταθερή, απρόσκοπτη και συνεχής 24 ώρη ροή νερού στα δίκτυα ύδρευσης όλων των οικισμών του νησιού μας. Αυτός ο αυτονόητος και γενικά αποδεκτός στόχος, στο νησί μας δεν είναι απλή, εύκολη και κυρίως φτηνή υπόθεση. Και αυτό γιατί δεν διαθέτουμε μία φυσική πηγή παροχής νερού ικανή να παροχετεύει τους κατοίκους του νησιού μας. Ούτε ποτάμια διαθέτουμε, ούτε πηγές, ούτε λίμνες αλλά ούτε και υπέδαφος που να συγκρατεί και να συντηρεί γεωτρήσεις. Αυτά είναι παραδοχές και πραγματικότητες εκατοντάδων χρόνων.
Την δεκαετία του 80 το πρώτο εργοστάσιο έδωσε μία αρχική λύση αλλά και μία σημαντική κατεύθυνση, για το πώς πρέπει να κινηθούμε για να λυθεί το πρόβλημα της ύδρευσης του νησιού μας οριστικά. Από τότε και η τεχνολογία αλλά και οι ανάγκες ύδρευσης του νησιού μας έχουν αλλάξει παρασάγγας.
Αυτό το πολυσύνθετο και πολύ επίπεδο πρόβλημα έχει πολλές παραμέτρους. Αρχικά έρχεται η βασική επιλογή. Πως υδρευόμαστε τώρα και στο μέλλον? Με δεδομένες και αναλλοίωτες τις παραπάνω πραγματικότητες, καλούμαστε να κάνουμε την πρώτη και βασικότερη επιλογή. Πως βρίσκουμε το νερό? Αφού είναι σαφές πως είναι αδύνατον να το βρούμε από φυσικές πηγές παραγωγής, από διασύνδεση με κάποια χερσαία πηγή, καθώς είναι αυτονόητο πως το κόστος και οι τεχνικές δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος ξεπερνούν την εποχή μας, δυστυχώς ΚΥΡΙΩΣ σε επίπεδο χρηματοδότησης και οικονομικής βιωσιμότητας για τους πολίτες της Ιθάκης και όχι τόσο τεχνικά, πρέπει με κάποιο τρόπο να το παράξουμε. Στο σημείο αυτό νομίζουμε πως και το θέμα των ομβροδεξαμενών έχει και αυτό ξεπεραστεί, καθώς η περιβαλλοντική επιβάρυνση, η οπτική ρύπανση, η περιβαλλοντική αδειοδότηση, η εξεύρεση, αγορά και νομική κατοχύρωση γηπέδου ή γηπέδων ικανών για το μέγεθος ενός τέτοιου εγχειρήματος, καθώς και η ανάγκη για την δημιουργία ενός περίπλοκου, μεγάλου και πολύ ακριβού δικτύου μεταφοράς, δεν προκρίνει τη λύση αυτή. Έτσι λοιπόν για το συνδυασμό μας αλλά και πιστεύουμε για την κοινή λογική η λύση και η βασική επιλογή για την ύδρευση της Ιθάκης, είναι η παραγωγή νερού μέσω σύγχρονων εργοστασίων αφαλάτωσης. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως η Ιθάκη διαθέτει τριακονταετή και πλέον τεχνογνωσία στον τομέα αυτό με εξακριβωμένη και μετρίσιμη επιτυχία στην κάλυψη των αναγκών του νησιού ως τώρα, την ποιότητα του νερού και την βιωσιμότητα, της όλης επιχείρησης.
Επιπρόσθετα διαθέτει ήδη ένα σύστημα αφαλατώσεων σε διάφορα ειδικά επιλεγμένα σημεία του νησιού μας, με σχετικά νέα τεχνολογία και κυρίως με πολύ υψηλό επίπεδο τεχνικής και τεχνολογικής συμβατότητας μεταξύ τους. Διαθέτουμε δηλαδή ήδη ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, που πάνω σε αυτό πρέπει να θεμελιώσουμε και να χτίσουμε το παρόν και το μέλλον αυτής της σημαντικότατης και τόσο ευαίσθητης υπηρεσίας του Δήμου μας.
Η επιλογή αυτή οδηγεί σε ένα πολύ επίπεδο σχεδιασμό.
Πρώτον στη θωράκιση της λειτουργίας των υπαρχόντων εργοστασίων αφαλάτωσης με την εξασφάλιση, πιστώσεων για την ικανή συντήρηση και λειτουργία τους, κάτι που απαιτεί οργάνωση με συνεχή χρονικό ορίζοντα, τόσο σε επίπεδο παροχής ανταλλακτικών, αναλώσιμων υλικών και χημικών αλλά και στην διασφάλιση της φυσικής συνέχειας στην ομάδα που των ανθρώπων που αποτελούν την καρδιά αυτής της υπηρεσίας. Η τεχνογνωσία τους και η πολύτιμη εμπειρία τους πρέπει να έχει συνέχεια. Συνέχεια, οργανωμένη, αδιάβλητη, με εξασφαλισμένα και καταγεγραμμένα κριτήρια ποιότητας, όσον αφορά την εκπαίδευση αλλά και την αναπλήρωση του προσωπικού της συγκεκριμένης υπηρεσίας.
Στη συνέχεια πρέπει να σχεδιαστεί, μετά από μελέτη και αφού καταγραφούν οι ανάγκες υδροδότησης του νησιού μας τουλάχιστον σε ορίζοντα 20 ετίας, το πρόγραμμα αγοράς, εγκατάστασης, συνδεσιμότητας, συμβατότητας, επιπρόσθετων εργοστασίων αφαλάτωσης. Στο σημείο αυτό νομίζουμε πως τα παραπάνω είναι αυτονόητα, για την εξασφάλιση οικονομίας κλίμακας, τόσο σε επίπεδο κοινής γραμμής ανταλλακτικών και αναλώσιμων, όσο και σε ανάγκες εκπαίδευσης ανθρώπινου δυναμικού και παροχή τεχνογνωσίας.
Έτσι λοιπόν προκρίνουμε, αρχικά την προμήθεια μίας μονάδας αφαλάτωσης 500 μ3 + 500 μ3 για το Βαθύ και μίας μονάδας αφαλάτωσης 200 μ3 + 200 μ3 για τον Σταυρό. Ακόμη και η προμήθεια των παραπάνω μονάδων σε σχηματισμό δίδυμων συγκροτημάτων εξυπηρετεί στην ευελιξία λειτουργίας, κόστους και συντήρησης των μονάδων.
Ακολούθως τίθεται το πολύ δύσκολο ζήτημα της κατανάλωσης ενέργειας αλλά και της εξεύρεσης ικανών πόρων για την χρηματοδότησή της, σε περίπτωση που οι ΚΑΠ περισταλούν ή ακόμη χειρότερα καταργηθούν. Σε κάθε περίπτωση η απεμπλοκή της λειτουργίας των μονάδων αφαλάτωσης από το τιμολόγιο της ΔΕΗ, αποτελεί το στοίχημα για την αειφορία της λειτουργίας της Υπηρεσίας Ύδρευσης, που μοιραία θα παρουσιάζει ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες παραγωγής. Στο συγκεκριμένο σημείο πιστεύουμε πως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ηλιακή και ανέμου, είναι μονόδρομος. Έτσι λοιπόν προκρίνουμε την προκήρυξη μελέτης για την δημιουργία και την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος μέσα από πράσινες πηγές παραγωγής ρεύματος, χρηματοδοτώντας έτσι τις ενεργειακές ανάγκες λειτουργία των μονάδων. Κάτι τέτοιο μπορεί να χρηματοδοτηθεί από διάφορα προγράμματα και είναι κάτι που ο συνδυασμός μας το έχει ήδη κοιτάξει και επιφυλάσσεται να το προχωρήσει παραπάνω.
Για να ολοκληρωθούν όλα τα παραπάνω προκρίνεται η απόφαση να ολοκληρωθούν, θωρακιστούν νομικά, νομιμοποιηθούν και γενικότερα να τακτοποιηθούν οι αρκετές εκκρεμότητες που υπάρχουν στην χρήση των γηπέδων που ήδη φιλοξενούν μονάδες, αλλά και για τα γήπεδα που θα φιλοξενήσουν στο μέλλον. Μπορεί να είναι μια ενέργεια που στην ουσία δεν απαιτεί πόρους, αλλά απαιτεί σίγουρα, πολιτική βούληση, λογική, διαπραγμάτευση και συναίνεση.
Το επιτυχημένο σύστημα μονάδων αφαλάτωσης απαιτεί και δίκτυα μεταφοράς νερού. Αρκετά έχουν γίνει προς αυτή την κατεύθυνση είναι γεγονός, όμως εκτός από τις χρειαζούμενες επεκτάσεις δικτύων που απαιτούνται ή θα απατηθούν στο μέλλον, για τις οποίες πρέπει να εξευρεθούν πόροι εκτός κεντρικής κυβέρνησης, πόροι που υπάρχουν σε επίπεδο προγραμμάτων αειφορίας, πράσινης ανάπτυξης και περιβαλλοντικών χρηματοδοτήσεων. Με κίνδυνο να σας κουράσουμε σας βεβαιώνουμε για άλλη μία φορά πως κάθε στοιχείο που έχει προκρίνει ο συνδυασμός μας στον ευρύτερο σχεδιασμό του, έχει κοστολογηθεί και στοχεύει σε συγκεκριμένες και βατές πηγές χρηματοδότησης. Σας παραθέτουμε το παράδειγμα χρηματοδοτικού προγράμματος για την απομάκρυνση του αμίαντου από τα δίκτυα ύδρευσης, ένα πρόγραμμα που μπορεί να χρηματοδοτήσει την ολοκλήρωση και επέκταση του υπολοίπου δικτύου ύδρευσης του Βαθέως.
Μακροπρόθεσμα οφείλουμε τουλάχιστον αρχικά, μα προωθήσουμε τις μελέτες διασύνδεσης των δικτύων, τόσο στον άξονα Φρικών – Κιονίου, κάτι που μπορεί να εκτελεστεί τοπικά, όσο και στον άξονα Βορρά – Νότου, ένα εγχείρημα που είναι δύσκολο, ακριβό και σίγουρα όχι πρώτης προτεραιότητας, αλλά τουλάχιστον σε επίπεδο σχεδιασμού πρέπει να μπούνε οι βάσεις.
Ακολούθως πρέπει να ολοκληρωθεί η στεγανοποίηση των δεξαμενών που χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση του πλεονάσματος νερού. Ένα πρόβλημα κυρίως τεχνικό αλλά επίσης σημαντικό.
Τέλος έχοντας την απόλυτη συναίσθηση της κατάστασης στο νησί μας πρέπει να οριστούν νέοι, κοινοί και δίκαιοι κανόνες στην εξόφληση των ανταποδοτικών τελών ύδρευσης και να ελεγχθούν και να αξιολογηθούν οι όποιες συσσωρευμένες οφειλές και να τακτοποιηθούν μέσα από μία διαδικασία αδιάβλητή, συναινετική και κυρίως κοινωνικά δίκαια, καθώς ποτέ δεν πρέπει να ξεχνά ο Δήμος πως αποτελεί τον πρώτο στυλοβάτη της κοινωνικής συνοχής!
Κάτι που πρέπει να ανακλάται και σε έναν αναθεωρημένο, σύγχρονο, δίκαιο και αποτελεσματικό κανονισμό ύδρευσης.
Σας ευχαριστούμε που διαθέσατε τον χρόνο σας να μας διαβάσετε,
Μαζί για την Ιθάκη
ο συνδυασμός της ευθύνης.
