Με το χτεσινό αρθράκι μου για τις μοδίστρες, δείξατε ότι επαινείται την παρελθοντολαγνεία μου, γιαυτό και σήμερα θα σας γυρίσω πάλι στα παλιά. Καλά να πάθετε, αφού με διαβάζετε !
Λίγο μετά τους σεισμούς και το Βαθύ, όπως και όλο το νησί, μέτραγε ακόμα τις πληγές του.
Τα μόνα που θυμάμαι είναι τα “τoλ” του στρατού και τα ερείπια.
Τίποτ’ άλλο δεν μας έλειπε τότε, παρά οι φανφάρες και οι υποδοχές, που θα κάναμε στους βασιλιάδες, Παύλου και Φρειδερίκης, που μας έκαναν την τιμή να μας επισκεφτούν, για να μας δώσουν δήθεν δύναμη και κουράγιο.
‘Ημουν δεν ήμουν πέντε χρόνων τότε και με πρόβλημα στο πόδι, αλλά τα θυμάμαι τόσο έντονα όλα αυτά τα τραγελαφικά και στημένα, γιορταστικά της υποδοχής τους από τους κατατρεγμένους Θιακούς. ‘Ε, λέγανε οι άνθρωποι, βασιλιάδες είναι, κάτι θα τάξουν, κάτι θα δώσουν, μια βοήθεια τέλος πάντων.
Στον Μύλο, λοιπόν, ή Φαλαδομάντρα παλιά, στήθηκε όλο το σκηνικό !
Εγώ στον ώμο του πατέρα μου,λόγω του προβλήματος που είχα στο πόδι και για να βλέπω καλύτερα, απολάμβανα κάθε στιγμή. Στα παιδικά μου μάτια, όλα φάνταζαν παραμυθένια :
Τα σχολεία παρατεταγμένα, με εθνικές ενδυμασίες οι πανέμορφες κοπέλλες του Γυμνασίου, έτοιμες να χορέψουν το “Στη στεριά δεν ζεί το ψάρι”, η υποτυπώδης Φιλαρμονική όλο άσματα, οι Αρχές κορδωτές και με υποκλίσεις μέχρι το δάπεδο! Μέχρι τώρα δεν κατάλαβα ακόμα, γιατί τόση δουλοπρέπεια και γλείψιμο σε βασιλιάδες ,που όχι μόνο δεν νοιάστηκαν για μας και δεν βοήθησαν,παρά με κάτι δάνεια της δεκάρας και κάτι συσίτια της συμφοράς.νόμισαν πως ‘ηταν εντάξει απέναντι μας. Αφού ζούμε ακόμη είναι θαύμα.
Για τους βασιλιάδες αυτούς έχουν γραφτεί πολλά. Μέχρι και εμπόριο βρεφών τους χρεώνουν -βλέπε υιοθεσίες ορφανών, στις ΗΠΑ και αλλού- και ψευτοπροίκες φτωχών κοριτσιών, που υποχρέωναν τους γονείς , να βαφτίζουν τα κορίτσια τους με το Βαυαρικό όνομα Φρειδερίκη ,για λίγες πενταροδεκάρες.
Εγώ ξέρω, ότι αν ο Ελβετικός φιλέσπαχνός λαός δεν μας έδινε λεφτά να φτιάξουμε τιο Γυμνάσιό μας, δεν θα μάθαινα αυτά τα λίγα κολυβογράμματα για να επικοινωνώ μαζί σας.
Και κάτι ευχάριστο από κείνη την ημέρα : Πρωτοδοκίμασα την γκαζόζα με το ιδιότροπο άνοιγμά της.
Κάτι ήταν κι αυτό !!
Μια Θιακιά
